Karavan Hırsızları

Evden Kaçış 2

                                                               {Dilara}

Heyecandan yerimde duramıyordum.

Kızların ailesi de benim ailem gibi beraber kalmamıza izin vermemişti ama, tabii ki de bu bizi durdurmamıştı.

Elimdeki telefonu yatağın yanındaki komidine koyup, sakinleşmeye çalıştım. Bir süre denedim. Gerçekten denedim. Sakin olmaya çalıştım ama başaramayınca, yatakta tepinip sessiz çığlıklar atarak kendime geldim.

Gerçekten bunu yapıp yapamayacağımı düşünmemiştim bile. Sadece yapacaktım. Yapmak zorundaydım. Evdeki prenses işi bana sıkıcı geliyordu. Hadi ama! Artık on yedi yaşındaydım, asi ergen tavırlarına girmiş, burnumu deldirmiş ve saçlarımı maviye boyatmıştım. Buna rağmen nasıl hala evdeki küçük kız olarak görülüyordum aklım almıyordu! Bu sinir bozucuydu ve ben bundan kurtulup kardeşim dediğim arkadaşlarımla tatile çıkacaktım.

" Hadi be Dilara! Sen bunu yapabilirsin. Bastır kızım." diye kendime gaz verdikten sonra odamın kapısını kilitledim.

Büyük zorluklarla yukarıdan indirdiğim valizlere, dolabımda ki eşyaları bakmadan yerleştirdim. Pardon da hepsi benim bebeklerim, yani seçerek koyarsam sabaha kadar uğraşırdım. Fazla kararsız bir insandım.

2 valize tüm eşyalarımı doldurduktan sonra makyaj malzemelerimi koyacak başka çantam kalmadığını acıyla fark ettim.Odamın kapısını açıp odada olmadıklarını umarak, annemlerin odasına girdim. Bingo! İçerisi boştu.

Sırıtarak girip kapıyı kapatacakken annem eliyle kapıyı tuttu. Sessizce bir küfür mırıldandım. Ah benim şu şom ağzım.

"Annecim? Uyumadın mı sen bir tanem? Uyku mu tutmamış benim kızımı?"

Zorla gülümseyip bir şey çaktırmamaya çalıştım. Ne kadar başarılı olabilirsem. (!)

"Ehehehe annem benim canım annem bende tam yatıyordum. Sizi öpmeye gelmiştim."

"Kuzum benimmm." diye sarıldığında bende sıkıca sarıldım ona. Bir daha annemi ne zaman görebileceğimi bilmiyordum sonuçta. Onu öpüp geri çekildim.

Plana devam. Sulu gözlülük yapıp caymak yok!

"Annecim sende duydun mu?"

"Neyi annecim?" dedi kaşlarını kaldırıp.

"E, abim sana sesleniyor kaçıncıya duymuyor musun?" dedim.

"Ay n'oldu ki yine?" diye söylenerek yanımdan ayrıldı annem.

Arkasından gülmek istesem de hiç vaktim olmadığı için hızla dolabın içinden küçük valizi kucaklayıp odama koşturdum. Koridordan geçerken alt kattaki konuşmaları duyup kıkırdadım.

"Annecim seslenmedim diyorum niye sesleneyim sana?"

"Niye seslensinmiş şuna bak terbiyesiz. Dilara duydu seni sesleniyormuşsun."

Gülerek odama girip arkamdan kapıyı kilitledim. Makyaj malzemelerimi küçük çantaya yerleştirip üç yıldır biriktirdiğim kumbarayı açtım.

İçindeki parayı daha dün saydığım için direk kol çantama koydum altı bin lirayı. Paranın yarısından fazlasını geçen yaz çalışarak kazanmıştım zaten.

İnternetten uçak biletimi de yarın sabah 5 buçuğa ayarladıktan sonra valizlerimi dolaba sakladım ve kızlara mesaj attım.

WHATSAPP KONUŞMA BAŞLANGICI

Ben: Şşt kızlar naptınız herkes tamam mı?

Gül qarisi: Ben tamamım Dilara qarisi.