GERÇEK AİLEM

12-🐢

Herkese merhaba sıkıldım ve yoruldum :(

.
.

Herkes masada yemek yerken benim gözlerim hâlâ Kayra daydı. Boğazımın ağrısından çok yutkunamasamda masada ki çayımı elime alıp çayımdan birkaç yudum aldım.

"Kızım bir şeyler yemeye çalış, birkaç lokma en azından. Olmaz böyle."

"Tamam."

Bir şeyler yiyecektim zaten aç aç gün mü geçirilirmiş. Şöyle bir İskender olsa da gömsek havasındayımda boğazımın ağrısından önümdeki çorbayla idare etmem gerekiyordu sanırım.

Arada gözlerim Kayra'ya kayıyordu. Gözlerimiz buluştuğunda gözlerimi kaçırdım.
Hadi ben hâlâ şoku atlatamadım sen niye bakıyorsun...

"İpekciğim canım kızım gözlerinle çocuğu yiyeceğine önünde yemekleri ye. Daha sağlıklı, daha lezzetli, daha güvenli sakatlık çıkmaz."

Omuz silktim.
Bakmakta mı yasak.

"Evet o da yasak." Demişti Mehmet.
Biyolojik abilerden bilmem kaçıncı.

Kaşlarımı çatmıştım.

İçimden konuşmuyor muydum lan??!!

"İçinden konuşuyorsun ama bakışlarından da anlıyoruz biz merak etme sen."

"Çok iyi, konuşarak kendimi yormayayım o zaman. Ben bakayım siz anlayın."

"Müneccim boku da yemedik abartma yer cücesi." Demişti bu seferde Mehmet.

"Sensin yer cücesi beni bağırttırma boğazım ağrıyor zaten seni keserim."

"Nerenle keseceksin bacak kadar boyun var. Güç, kuvvet desen yok."

"Ben uzunum, kısa değilim. Sorun sizin çok uzun olmanız, ben değilim. Ayrıca gayet güçlüyüm gel kapışalım."

"Sonuçta kısasın."

"Devede de boy var. Allah akıldan almış boyuna vermiş yine bir halt olmamış."

"Oha abla."

"Harbiden..."

Ayağa kalkıp üstüme üstüme gelmeye başlayınca masadan kalkıp hızla baba beyin arkasına saklandım. Babam gülmeye başladı.

Yapacak bir şey yoktu başka kimse korur muydu bilmiyordum.

Bu da şakadan anlamıyordu. Çok alınganlar canım olmaz ki.

Hâlâ üstüme üstüme gelirken bir baktım saçlarımı karıştırıp kollarımdan tutup kaldırdı beni.

Ulan saçımı niye bozuyorsun??!!

Sanarsın çantayım.
Hafifte değiliz ki.

"Otur yemeğini ye sonra hesap sorarım."

"Aynen sorarsın Mehmetçiğim."

"Abi de diline biber sürerim!"

"Mehmetçiğim dururken miiii? Hayır."

"Abiciğimde diyebilirsin izin veriyorum."

"İzin isteyen olmadı istesem söylerim zaten."

"Söyle o zaman."

"İstemiyorum "

"Neden?"

"O ünvanı henüz haketmediniz."
Dedim ve kollarımı birbirine bağlayıp başımı çevirdim.

"Triplerede başlanmış, merak etme o ünvanı hakederiz."

"Aynen buna bende katılıyorum."

Hepsi başını sallarken araya girip hemen duruma müdahale ettim:
"Benden 1-2 yaş büyükler boşuna umutlanmasın abi falan diyemem onlara. 4-5 yaş büyük olanlara derim. O da saygıdan."