upside down ♡| kenan yıldız

2.9

Merhaba hoşgeldinizz 🥹🤍💫
Bölüm normal rutine göre biraz gecikti farkındayım ama son zamanlarda buraya pek uğrayamadım ve eskisi gibi de yazamıyorum..

Uzun ve tatlı bir bölüm olduğunu düşünüyorum umarım bu kısa arayı telafi eder herkese güzel okumalar 🩷

Yüzümde ve saçlarımın arasında usulca gezinmeye devam eden parmak uçlarının içimi gıdıklayan hareketine daha fazla kayıtsız kalamazken sonunda hafifçe gözlerimi hafifçe araladım.

Görüşüm yavaş yavaş netleşirken Kenan'ın dirseğini yastığa dayamış ve benim üzerimde gezinmeyen diğer elini de başının üzerine yerleştirmiş görüntüsünü görünce hafifçe gülümsedim.

Bu sefer hiçbir sorun olmadan sonunda beraber uyanmayı başarabilmiş gibiydik ve yorganın içerisinde sadece atletle yatmama rağmen onun bedenine sarılmış vücudum beni hala daha sıcacık tutuyordu.

"Hayır.. Lütfen biraz daha uyur musun? Bu benden kaçmadığın tek an olabilir.. Biraz daha gözlerini kapat sevgilim"

Birden uykulu sesiyle mızmızlanır gibi konuşmaya başladığı zaman ona sarılmış kollarımdan destek alarak kendimi ona doğru kaydırdım ve yüzümü göğsüne bastırıp üzerine bir öpücük bıraktım.

"Günaydın sevgilim" diye mırıldanırken yanağımı göğsüne yaslamadan önce tekrar öptüm.

Dün gece yaptığımız tüm o konuşmaları ve şakaları hatırlıyor mu bilmiyordum ama bana olan bu kucaklayıcı tavrına bakacak olursak maç faciası çok şükür ki bir ayrılıkla sonlanmamıştı ve şu an her şeye rağmen birbirimizi sıkıca sarıyorduk.

"Günaydın.. Günaydın sevgilim ama seni böyle göremiyorum.. Biraz daha izlemek istiyorum seni hadi izin ver bana" derken birden olduğu yerden hareketlenmeye başladı.

Göğsünün üzerine bıraktığım öpücük sonrası sesindeki gülüş kendini belli ederken iki kolunu da ona yaslanan bedenime doğru sararak tamamen yatağa uzanmamı sağladığında böylece yüzü de görüş alanıma girmiş oldu.

Sabahları dağılmış saçlarım ve uykusuz gözlerimle öylesine çirkin göründüğüme emindim ki şu an yüzümün tam üzerinden bakışlarını baka dikmiş olması beni çok gergin hissettiriyordu.

Ama evde pinekleyerek geçirdiğim günlerin ardından üzerime hala daha yataktan kalkmamı çok zorlayan bir halsizlik hakim olduğu için beni sıkıca saran bu kollarına karşı aksi bir tepki gösteremeden olduğum yere sindim ve kollarımı boynuna doğru sararak ona daha çok sokuldum.

"Başının ağrısı hemen de geçmiş bakıyorum.. Benden önce uyanmışsın ve gözlerini üzerime dikmişsin Kenan" diye ona dün geceki halini hatırlatmak ister gibi takılırken kıkırdadım ve omzunun üzerine bir öpücük daha bıraktım.

Vücudu hala daha sıcacıktı ama bu akşamki halinin bir yansıması gibi değil de daha çok sabahları yatağın içerisinden çıkmadan önce bizi mayıştıran hoş bir sıcaklık gibiydi ve çıplak kollarımı ona doğru dolamak bu sıcaklığı ile beraber uyumaya biraz daha devam etmek istememe neden oluyor gibiydi.

"Evet senden epey önce uyandım ve ilaç aldım.. Sonrasında da buraya uzanıp seni izlemenin keyfini çıkarıyordum ama yarıda kaldı bebeğim" diye neşeli bir şekilde gülmeye başladı ve çenemin ucuna ve oradan da boynuma birkaç hızlı öpücük bırakırken gıdıklanmama neden oldu ve beni de güldürmeye başladı.