Herkese merhabaa ya okumaya geçmeden önce hemen çok küçük bir şey söylemek istiyorum ben size yine 🫢🥲❤️🩹
Bölümler güncel olanlar da dahil olmak üzere 1K üzeri görüntülenme alıyor ama oylar maalesef maksimum 110 bandını geçmiyor.. Aktif okuyucu iseniz eğer alttaki küçük yıldızı ⭐️ parlatmadan geçmesek olur mu? İnanın bunu derken biraz kötü hissediyorum ama aktif okuyucu sayısı Wattpad'in gösterdiği kadar var mı merak ediyorum ve biliyorsunuz yorumlar&oylar bir yerde de benim için çok iyi bir motivasyon kaynağı oluyor ve sizin görüşleriniz de ayrıca benim için çok çok değerli 🤍
Notu okuduğunuz için çok teşekkür ederimmm ve güzel okumalar diliyorum bölüm sonunda görüşürüzz 😚🩷
"Tarik daha fazla konuşmasan olmuyor mu bro söylesene bana?"
"Sen de sürekli işlerim var diyip şu hayvanı elime tutuşturmasaydın kardeşim.. Kaç seferdir sesim çıktı mı? Hayır!"
Nöbetçi veterinerin önünde Ramos'un ön bacağındaki ve kulağındaki yarasının sarılmasını beklerken bir yandan da Kenan'ın sakin kalması için büyük bir çaba içerisindeydik ama bir türlü işe yaramıyordu.
Tarik tekrar sesini yükselttiği zaman Kenan'ın önüne doğru geçip herhangi bir olası ters hareketine karşı onu geriye iteklemeye tüm gücümle devam ediyordum ama bu haline karşı tek bir parmağını bile oynatabilecek potansiyelde değildim sanırım.
Evden buraya gelesiye kadar o kadar öfkeli bir korku içerisindeydi ki ne söylesem de onu rahatlatsam ve de yüzünün o korku dolu halini yatıştırabilsem asla bulamamıştım.
Her şeyin üstüne bir de deli gibi hız yaparak araba kullanması anlık ön koltuğa sıkıca tutunmamı gerektirmişti ve tüm yolu başımıza bir hal gelecek diye Ramos'un da durumuyla ekstra bir endişeyle geçirmiştim.
"Kenan.. Hadi oturalım şuraya lütfen" diye ona doğru sakince fısıldadım.
Gözleri birkaç saniye yüzümde gezinmeye başlamışken başıyla beni hafifçe onayladı ve ben de onu omuzlarından tutup geriye doğru yürümesini sağladım.
Şimdi ise bankta yanına oturmuş onu omuzlarından boynuna doğru sıkıca tutarken başımı da bir omzuna yaslayıp destek olmaya çalışıyordum ama yarım kalan konuşmamızı da düşünmemek mümkün değildi.
Biz ne zaman bir şeyleri konuşmak istesek ver her şeyi çözüp yoluna koyacak gibi olsak her seferinde mutlaka bizi köşede bekleyen bir sürpriz oluyordu işte.
Düşüncelerimden uzaklaşmak için başımı omzundan kaldırıp bakışlarımı yandan yüzüne doğru yönelttim.
Kenan şu an görece daha sakindi ve vücut dili hareketsizdi ama yine de Tarik'ın her cümlesinde ayaklanıp iki uç yumruk sallayacakmış gibi bir yüz ifadesiyle ona doğru bakmaktan asla geri kalmıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
