"Hyunjin, iyimisin? Sorun yok ben yanındayım"
Minho'ya kısa bir bakış atıp, önündeki büyük binaya çevirdi bakışlarını. Hayatını yaşama sevincini her şeyini içimde bıraktığı binaya, eşinin cansız bedenini çıkarttığı günden beri bir kez bile gelmemişti bu hastaneye ve şimdi de adımları gitmekte zorlanıyordu. Teninden geçen soğuk ürperti o günleri ve yaşadığı, yaşadıkları acı dolu saniyeleri bir bir getiriyordu gözlerinin önüne.
"Hyunjin, eğer yapamayacaksan başka bir hastaneye de başvurabiliriz. Senin gibi iyi bir doktoru her hastane kabul edecek bunu biliyorsun"
Yutkundu Hyunjin, gözleri doluyordu. Aşkla tanıştırıp sonrasında ölümüne sebep olan hasteneden içeriye adımladı, bununla başa çıkabilirdi güçlü olmalıydı çünkü Felix'in istediği buydu.
"Ben Chan'a gerekli her şeyi anlattım, seni bekliyor gir ve konuş"
Başını sallayarak kapıyı tıklattı ve içeriye adımladı Hyunjin, karşısında hem hastanenin sahibi hem de yakın arkadaşı olan Chan duruyordu. Hyunjin'i görür görmez ayağa kalktı ve yanına adımladı Chan.
"Hyunjin, seni tekrar burada görmek ne güzel" Diyerek sarıldığında Hyunjin de ona sarıldı. Chan'ı bir yıl sonra ilk defa görüyordu, kendi çökmüş haline kıyasla Chan her zamanki gibi iyi görünüyordu.
"Otur, bir şey içer misin?"
"Hayır teşekkür ederim, hemen konuşsak daha iyi olur"
"Seni dinliyorum"
"Aslında buna hakkım yok biliyorum çünkü istifa eden bendim ama çevremdeki herkes tekrar işime dönmemi istiyor"
"Peki sen?"
"Bende istiyorum"
"Ozaman sorun yok, doktor açığımız var zaten hemen başlaya bilirsin. Senin gibi iyi bir Cerrah'a her zaman ihtiyacımız var Hyunjin"
"Teşekkür ederim, bir kaç güne başlayacağım"
"Ne zaman istersen"
"Tekrar teşekkür ederim" Diyerek oturduğu yerden kalktı ve odadan çıktı Hyunjin, Minho heyecanla onu bekliyordu.
"Hyunjin, ne oldu tamam mı? Başlıyorsun değil mi?"
"Sahile gidelim mi, biraz içmeye ihtiyacım var sanırım son içkim olacak"
Minho anladığı şeyle gülümserken arkadaşına sımsıkı sarıldı ve sonrasında hastaneden çıkarak sahile gelip kayalıklara oturdular.
"Ya başaramazsam Minho, ya benim yüzümden birileri zarar görürse?"
"Yıllardır doktorluk yapıyorsun Hyunjin, yüzlerce başarılı ameliyatın oldu kimse senin yüzünden zarar görmeyecek"
"Korkuyorum, bir kişi daha benim yüzümden-"
"Felix senin yüzünden ölmedi Hyunjin, bunu aklından çıkart artık"
"Ameliyat'ını ben yapıyordum, benim ellerimde öldü"
"Yaşama şansı yüzde beş bile değildi biliyorsun, senin suçun değil. O ameliyat olmasaydı bile en fazla bir kaç gün daha yaşayacaktı"
"Kalbi benim ellerimde durdu" Diyerek başını ellerinin arasına aldı Hyunjin, yine o saniyeler ve ellerine bulaşan kan gözlerinin önüne geliyor makinadan çıkan acı ses kulaklarına doluyordu.
"Hyunjin, Hyunjin! Hadi eve gidelim Felix evde seni bekliyor"
"Minho'nun yüksek sesiyle irkilerek kendine geldi Hyunjin, sonrasında ayağa kalkıp ruhsuz bir şekilde arabaya bindi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EŞİM GİBİ||Hyunlix||Hyunbok
FanfictionEşini bir yıl önce kanserden kaybeden Hyunjin'in durumu hiç iyi değildir ve yakın arkadaşı Minho da bunun farkındadır. Uzun uzun düşünen Minho, yaptığı araştırmalar sonucu arkadaşına onu şok edecek bir hediye verir fakat işler umduğu gibi gitmez. So...
