Dakikalardır, uyuyan bedeni izlerken gözlerinden sessizce süzülen yaşların farkında bile değildi Hyunjin, bir şekilde kabullenmesi onu eşi yerine koyması gerekiyordu fakat, aklındaki o düşünce buna bir türlü izin vermiyordu.. İçten içe kaybettiği eşini aldattığını düşünüyor, ona dokunduğu için sapık gibi hissediyordu.
Kalp şeklindeki güzel dudakları baş parmağıyla hafifçe okşayıp derin bir nefes verirken yataktan kalktı ve mutfağa geldi Hyunjin, içki doldurduğu bardağı hızlıca ağzına götürdü. Acı sıvı boğazını yaktığında, yüzü kasılmış tezgaha bıraktığı bardak büyük bir gürültü çıkartmıştı.
"Kabullen artık! Birlikte uyuduğun kişi Felix, o senin eşin! Eşin! Eşin!..."
O sırada mutfağa adımlayan eşiyle sakin olmaya çalışarak bakışlarını ona çevirdi Hyunjin, Felix ona yine dolu dolu gözlerle bakıyordu, hemen yanına adımladı.
"Bebeğim, iyi misin???"
"Sen artık beni sevmiyor musun Hyunjin, neden benimle birlikte uyumuyorsun?"
Hyunjin şaşkınlık içinde dolu dolu olan gözlere baktı sanki gerçek gibiydi, o resmen ağlıyordu.
"Yanında uyudum, seni nasıl sevmem sen benim her şeyimsin. Ağlama ne olur, benim yüzümden ağlama bebeğim"
"Ağlayacağım işte bırak beni küstüm sana! Sakın odama gelme!"
Felix son sözlerini söyleyip arkasını dönerek mutfaktan çıktığında Hyunjin arkasından dolan gözleriyle baktı, yüzünde bir gülümseme vardı.
"Aynı Felix gibi trip atıyor" Diyerek akmaya başlayan gözyaşlarına ek kahkaha attı Hyunjin, o geçekten eşinin kopyasıydı. Gözlerini silip cebinden çıkarttığı telefondan bir kaç şey sipariş ederek beklemeye başladı, kendini nasıl affettireceğini biliyordu.
Dakikalar sonra kapı çaldığında hemen kapıya koştu Hyunjin, siparişlerini alarak yatak odasının önüne geldi ve kapıyı yavaşça açıp içeriye girdi.
"Git buradan Hyunjin, istemiyorum seni"
"Güzel eşim beni affetmeden hiç bir yere gitmiyorum"
"Seni asla affetmeyeceğim"
"Neden küstüğünü söyle bari"
"Uyandığımda yatakta yalnızdım" Dedi Felix, arkası dönüktü ve Hyunjin'in yüzüne bakmıyordu.
"Mutfağa su almaya gitmiştim güzelim, hemen dönecektim"
"Hayır işte, konuşmayacağım seninle"
"Belki bunlar konuşmana ve beni affetmene yardımcı olur hm?" Dediğinde başını çevirip Hyunjin'e baktı Felix, görüş açısına giren beyaz peluş ayıyla hemen gülümsemişti. Yüzündeki mutlu ifade yine eskilere götürdü Hyunjin'i, bu anın aynısını eşiyle yaşamıştı. Felix peluş oyuncakları çok seviyordu.
"Beğendin mi, senin için aldım"
"Hyunjin bu çok güzel" Diyerek Hyunjin'in elindeki ayıcığı alarak sarıldı Felix, yüzünde çok güzel bir gülümseme vardı.
"Barıştık mı bebeğim?"
"Hım hım, barıştık"
Felix elindeki ayıcığı bırakıp yatağın üzerinde emekleyerek Hyunjin'in yanına geldi ve kucağına oturup boynuna sarıldı .
"Seni çok seviyorum Hyunjin, aslında ben sana hiç küsmemiştim hepsi şakaydı"
"Biliyorum bebeğim, sen bana küs kalamazsın ki"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EŞİM GİBİ||Hyunlix||Hyunbok
FanfictionEşini bir yıl önce kanserden kaybeden Hyunjin'in durumu hiç iyi değildir ve yakın arkadaşı Minho da bunun farkındadır. Uzun uzun düşünen Minho, yaptığı araştırmalar sonucu arkadaşına onu şok edecek bir hediye verir fakat işler umduğu gibi gitmez. So...
