Gözlerini yavaş yavaş aralarken belini sıkı sıkı saran baskıyı hissetti Hyunjin, Minho'nun yanında kaldığını düşünerek arkasına döndüğünde hayatının en büyük şokunu yaşadı, ona sarılan kişi eşiydi. Hayal gördüğünü düşünerek başını yavaşça yastığa bıraktı Hyunjin, ilk defa bu kadar gerçekti rüyası nefesini bile hissede biliyordu eşinin.
Göz yaşları sessizce akmaya başlarken biraz daha yaklaşıp göğsüne sığındı ve her şeyden çok özlediği o kokuyu derin bir şekilde çekti içine, dudaklarından kaçan hıçkırık Felix'in uyanmasına sebep olurken kollarının arasındaki adama sarıldı ve saçlarına bir öpücük bıraktı.
Hyunjin hissettiği şeylerle eşine daha çok sığınırken bu rüyanın bitmesini hiç istemiyordu, her şey gerçek gibiydi kokusu ciğerlerine doluyordu ve varlığını hissediyordu.
"Seni çok özledim bebeğim..."
"Bende seni özledim Hyunjin, çok özledim"
"Özür dilerim, seni kurtaramadım elimden bir şey gelmedi. Her şeyi yaptım ama başaramadım"
"Elinden gelen her şeyi yaptığını biliyorum, geçirdiğim kötü süreç boyunca hep yanımdaydın sana kızgın değilim aksine yaşadığım süre boyunca beni mutlu ettiğin için sana minnettarım Hyunjin"
Hyunjin ağlamaya devam ederken Felix ağlayan adamın saçlarını okşuyor ara sıra öpüyordu.
"Hyunjin, ağlamam artık. Bak yanındayım, geldim işte"
"Sadece rüyasın, geri gideceksin"
"Rüya değilim sevgilim, ve bir daha asla gitmeyeceğim"
Hyunjin yüzünü gömdüğü yerden çıkartarak eşinin gözlerine baktı. Özlediği gözler pırıltılar saçarak gözlerinin içine bakıyordu, bakışlarını yüzünde gezdirdi. Çilleri, dudakları sarı saçları hepsi bir santim uzağındaydı. Elini uzatıp eşinin yanağına götürerek hafifçe dokunduğunda hızlanan nefesine engel olmazken gülümsedi.
"Geldin, bana geri döndün..."
"Geldim sevgilim buradayım, artık ağlama tamam mı? Biliyor musun sen ağlayınca ben çok üzülüyorum kalbim çok acıyor"
"Ağlamam, sen yeterki üzülme. Gitmeyeceksin değil mi?"
"Gitmeyeceğim dedim ya, şimdi gidip senin için güzel bir kahvaltı hazırlayacağım"
"Birlikte hazırlasak olur mu?"
"Olur sevgilim"
Hyunjin çaresiz bir gülümseme bırakırken yüzünü eşine yaklaştırıp dudaklarına yumuşak bir öpücük bıraktı, Felix Hyunjin'in bu hareketine utanarak kıkırdamıştı.
"Seni çok seviyorum, tekrar gitme tamam mı?"
"Bende seni seviyorum" Diyerek yataktan kalktı Felix, Hyunjin Felix'in üzerindeki kıyafetlere bakarken yine göz yaşlarını tutamıyordu bunlar Felix'e aldığı pijamalardı, bir kez bile giyememişti.
"Ben mutfağa gidiyorum, duş alıp gel tamam mı?"
Hepsinin rüya olduğunu bile bile başını salladı Hyunjin, Felix odadan çıktığında bir süre etrafına bakınıp olanlara anlam vermeye çalıştı. Kalbi hızlı hızlı atıyordu ve oturduğu yerden kalkıp odasından çıkarak hızlı adımlarla mutfağa geldi. Buradaydı işte, gitmemişti söylediği gibi kahvaltı hazırlıyordu.
"Hyunjin, ne çabuk duş aldın?"
"Be-ben duş almadım, sana bakmaya gelmiştim"
"Ben iyiyim git ve temizlen, senin için güzel bir kahvaltı hazırlayacağım"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EŞİM GİBİ||Hyunlix||Hyunbok
FanficEşini bir yıl önce kanserden kaybeden Hyunjin'in durumu hiç iyi değildir ve yakın arkadaşı Minho da bunun farkındadır. Uzun uzun düşünen Minho, yaptığı araştırmalar sonucu arkadaşına onu şok edecek bir hediye verir fakat işler umduğu gibi gitmez. So...
