Hyunjin'in yanından ayrılarak yeni gelen hastanın odasına adımladı Minho, sesi ve ağlayışı odanın dışına kadar geliyordu.
"Jisung?"
"Minho, iyi ki geldin. Ne söylediysem ikna edemedim taktırmıyor serumu"
Minho yatağın üzerinde ayaklarını kendine çekmiş ve yüzünü kollarının arasına saklamış bir şekilde ağlayan çocuğa kısa bir bakış attıktan sonra tekrar sevgilisine döndü.
"Çok yorgun görünüyorsun bebeğim, sen biraz dinlen ben halledeceğim"
Minho sevgilisinin kulağına fısıldadığında jisung bir anlığına Minho'nun kollarına sığınıp gözlerini kapatmak istese de yapamadı.
"Jisung sen iyi misin, gözlerin neden doldu?"
"Şey..." Diyerek hala ağlayan çocuğa döndü jisung, bir kaç saniye sonra da yutkunarak sevgilisinin gözlerine baktı.
"Onu görünce biraz şaşırabilirsin" dediğinde Minho anlamaz gözlerle birkez daha baktı yüzünü göremediği çocuğa.
"Neden?"
"Az sonra anlarsın, ben eve gidiyorum akşam görüşürüz"
"Tamam bebeğim, dikkatli git"
Jisung odadan çıktığında Minho ağzına maske takıp eline eldivenlerini giydikten sonra ağlayan çocuğa yaklaştı ve yanına oturdu.
"Merhaba?" Dediğinde, çocuk ses vermezken Minho duyduğu hıçkırık sesleriyle derin bir nefes verdi, herkes için üzülüyordu ama çocukların ve gençlerin bu hastalığa yakalanması Minho için tamamen adaletsizlikti çünkü onlar henüz fazlasıyla masumdu.
"Yongbok, yüzünü kaldırıp bana bakar mısın?"
"Daha takılmadı mı bu serum!!"
Sessizliği odaya giren ve sert bir şekilde bağıran adam bozarken, Minho çatılan kaşlarıyla ayağa kalktı.
"Burası hastane, sesinizin tonuna dikkat edin. Ayrıca siz kim oluyorsunuz?"
"Onun babasıyım, bitmedi mi daha??"
"Henüz serumu takamadık, biraz korkuyor sanırım"
"Yongbok, şımarıklığı bırak artık!"
Adam yine bağırdığında çocuk irkilerek daha çok ağlamaya başlarken Minho adamın kolunu tutarak odadan dışarıya çıkardı.
"Siz ne yaptığınızı sanıyorsunuz?? Durumun farkında değilsiniz sanırım"
"Her şeyin farkındayım doktor, annesi de bu hastalıktan öldü ve o da kurtulamayacak biliyorum. Tedavi falan bunlar boş iş, elimde olsa getirmezdim bile ama içimdeki azıcık insanlığa karşı gelemedim"
"İçinizdeki insanlık gözlerimi yaşarttı, siz çocuğunuzu şimdiden gözden çıkartırsanız önündeki zorlu süreci kime tutunarak geçirecek??"
"Bana edebiyat yapma doktor, ben gidiyorum yetişmem gereken bir toplantım var. Önemli bir şey olursa beni ararsınız"
Adam Minho'nun cevap vermesini beklemeden arkasına dönüp giderken Minho sakinleşebilmek adına bir süre bekleyip tekrar odaya adımladı ve çocuğun yanına oturdu.
"Yongbok?"
"Öleceğim.."
Minho sonunda çocuğun sesini duyduğunda ağzından çıkan tek kelimeyle canının yandığını hissetti, buraya gelen her hastanın söylediği ilk kelimeydi belki de.
"Eğer yaşamak istiyorsan bunu birlikte başara biliriz yongbok, ama önce yüzüme bak"
Çocuk sonunda yüzünü kollarının arasından çıkartıp kıpkırmızı olan gözleriyle Minho'nun yüzüne baktığında Minho irkilerek ayağa kalkıp bir kaç adım geri gitti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EŞİM GİBİ||Hyunlix||Hyunbok
FanficEşini bir yıl önce kanserden kaybeden Hyunjin'in durumu hiç iyi değildir ve yakın arkadaşı Minho da bunun farkındadır. Uzun uzun düşünen Minho, yaptığı araştırmalar sonucu arkadaşına onu şok edecek bir hediye verir fakat işler umduğu gibi gitmez. So...
