Hissettiği soğuk ürpertiyle gözlerini araladı Yongbok, korku dolu bakışlarını etrafında gezdirip hiç bir şey göremediği için yavaşça ayağa kalktı. Karanlık ve sessiz ortam gerilmesine sebep olurken adımları çoktan Hyunjin'in odasına doğru yönelmişti. Odanın önüne geldiğinde bunun yanlış olduğunu bilse de kapıyı sessizce açarak içeri adımladı.
Uyuyan adamın yanına yaklaşıp bir süre izledikten sonra bakışları duvardaki resimleri bulduğunda içine doğan korkuyla gözleri dolmuş ağlamaya başlamıştı.
"Yongbok?"
"Hyunjin..."
Hyunjin hemen yataktan kalkarak çocuğun yanına adımladı.
"Yongbok iyi misin, neden ağlıyorsun?"
"Her yer çok karanlık ve bana benzeyen bu resimler beni korkutuyor"
Hyunjin bakışlarını eşinin resimlerinde gezdirip tekrar çocuğa döndü.
"Korkacak hiç bir şey yok, gel hadi burada benim yanımda uyu"
"Hım hım"
Hyunjin tekrar yatağına geçerken Yongbok'ta yatağa uzandı ve yorganı neredeyse başına kadar çekip gözlerini kapattı.
"Yüzünü aç Yongbok oksijene ihtiyacın var"
"Hayır böyle iyi"
"Peki, iyi geceler"
"İyi geceler"
Yattığı yataktan ve odadan rahatsız olsa da yanındaki adamın varlığına güvenerek gözlerini kapatıp huzursuz bir uykuya daldı Yongbok. Saatler sonra tekrar uyandığında yatakta tek başınaydı ve burnuna güzel kokular geliyordu.
Yataktan kalkıp odadan çıkarak yavaş adımlarla mutfağa geldi, Hyunjin kahvaltı hazırlıyordu.
"Günaydın" Dediğinde Hyunjin yüzündeki hafif gülümsemeyle çocuğa dönüp yanına yaklaştı.
"Günaydın, nasıl hissediyorsun?"
"İyiyim, gece biraz uyuyamadım ama senin yanına gelince hemen uyumuşum. Bir daha da uyanmadım"
"Otur, dikilme. Kahvaltımızı yapalım çıkacağız. İlaç saatin yaklaşıyor"
"İlaç mı.."
"İlaçlardan bıktığını biliyorum Yongbok ama ilaçlar olmadan iyileşemezsin. Bu yüzden iitiraz etme şansın yok. Şimdi kahvaltını bitir"
"Yumurta var, ben yumurta sevmiyorum"
"Felix kahvaltıda yumurta yemeyi çok severdi"
"Özür dilerim ama benim yumurtaya alerjim var"
"Doğru ya, unuttum ben onu. Ne yemek istersin?"
"Reçel"
"Reçel?"
"Hım hım, benim için ekmeğe reçel sürer misin?"
"Hyunjin reçel nerede bulamıyorum?"
"Bitmişti bebeğim"
"Neeee şimdi ben nasıl kahvaltı yapacağım?"
"Güzel sevgilim için hemen gidip alacağım..."
Aklına gelen anılarla üzgün bir gülümseme bırakırken reçel sürdüğü ekmeği çocuğa uzattı Hyunjin, Yongbok ekmeği eline aldığı gibi ağzına götürdüğünde, Hyunjin dolmaya başlayan gözlerini saklamak için başını önüne eğmişti ama bu çözüm değildi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EŞİM GİBİ||Hyunlix||Hyunbok
Fiksi PenggemarEşini bir yıl önce kanserden kaybeden Hyunjin'in durumu hiç iyi değildir ve yakın arkadaşı Minho da bunun farkındadır. Uzun uzun düşünen Minho, yaptığı araştırmalar sonucu arkadaşına onu şok edecek bir hediye verir fakat işler umduğu gibi gitmez. So...
