Harry Potter i wakacje wśród mugoli

Rozdział 18 Cichy ból

Emma też przytuliła Harrego I jej mina zmieniła się na uśmiechniętą lecz dalej dusiła w sobie złość. Harry szepnął:

Harry:
Co chcesz wiedzieć?

Emma:
Czemu wyszedłeś z domu nic nie mówiąc. Mówisz że mnie nie widziałeś choć to nie jest prawda. I na koniec jeszcze wracasz do domu i się pytasz czy ktoś tu był?

Harry:
Przepraszam cię za to. Po prostu śnił mi się zły sen.

Emma:
I to jest powód żeby cały dzień być takim idiotom?

Emma w tym momęcie spoliczkowała Harrego. Harry wiedział że na to zasłużył dlatego nic nie zrobił po zostaniu uderzonym. Harry spojrzał na Emmę i powiedział.

Harry:
Miewam czasem sny prorocze i widzę coś co się dzieje w teraźniejszości ale u innej osoby. Czasem są nieprawdziwe tak jak ten że przylecieli tu śmier...

Harry w jednym momęcie zamilkł.

Emma:
Śmier co?

Harry nie odpowiedział już na to pytanie. Wiedział że Emma i tak nie zrozumie o co chodzi a przez wypowiedzenie tej nazwy może tylko być w jeszcze większym niebezpieczeństwie niż już jest przez samą znajomość z Harrym. Harry nie chciał ryzykować kolejnej osoby dlatego postanowił już nic więcej nie mówić i opuścić jej dom.

Harry:
Przepraszam cię Emmo ale muszę już iść. Moji wujkowie jak zaraz nie wrócę, nie wpuszczą mnie do domu.

Emma:
Dobrze Harry jak musisz to idź. Ale wiedź że jak chcesz to możesz zostać tu że mną. Nie musisz spać w moim łóżku jest tu wiele innych sypialni.

Harry:
Wiesz kusząca oferta ale jednak z niej nie skorzystam. Przepraszam i papa. Może jeszcze się spotkamy jeśli wujkowie wypuszczą mnie z domu.

Harry i Emma zaśmiali się i poszli w kierunku drzwi. Emma otworzyła je Harremu przytuliła go na porzegnanie z nadzieją że jeszcze kiedyś się spotkają. Pożegnał go że łzami w oczach w tym momęcie Harry wyszedł. Oglądał się za siebie idąc w kierunku swojego domu. Słyszał jeszcze Emmę biegnącą w jego stronę i krzyczącą coś czego Harry nie zdołał usłyszeć. Odwrócił się słysząc klakson samochodu do przodu i buch.