"අම්මෙ.. ඒ දෙන්න ආපු ගමන් නේ.. මේ ප්‍රශ්නේ අපි හැමෝම රෑ වෙලා කතා කරමු. වරාගෙ තාත්තත් ආවම.. එතකන් අම්මා normal ඉන්න. නංගිටවත් වෙනසක් පෙන්නන්න යන්න එපා. නංගිට දැනෙන්න නැතුව පුලුවන් නම් තාත්තා එක්ක මේක ගැන කියන්න. මම දන්නව එයා කලබල වෙන්නෙ නෑ කියල.. එන්න වරා මාත් එක්ක යමු " කියල මුලින් ආන්ටිට advise දුන්න සදරු මගේ අතින් අල්ලගෙනම මාව අපේ ගෙදරට එක්කන් ආවා.
..............................................................................................
මාව ගෙදරට එක්කන් ඇවිත් සදරු කිව්වේ පුලුවන් තරම් calm down වෙලා හැමෝම එක්ක මේ ප්‍රශ්නෙ කතා කරමු කියල.
"ආ.. කෝ කට අරිනවා..."
"අනේ බෑ බන් මට..."
මම දවසටම කිසිම දෙයක් කාලා නෑ කිව්වම සදරු බලෙන් මට කෑම කවන්න ට්‍රයි කරන ගමන් හිටියෙ.
"කනවද නැද්ද... බලනව වරා මේ සතියට උඹ කොච්චර වෙනස් වෙලාද කියල.. අන්කල්ට අමුතුවෙන් කියන්න දෙයක් නැතිවෙයි දකිනකොට තේරෙනව වෙනස.."
"මට සාරාව ඕන..."
"හරි මෝඩයෝ.. මම ඒක දන්නව, ඉස්සරවෙලා ඇගට පණ තියෙන්න ඕන.. යකෝ නංගි එක්ක යාලුවෙලා ඉන්න එකාට බත් කවන එකම අයියා මම වෙන්න ඇති මේ ලෝකෙ..."
"සාරාට එන්න කියන්න එතකොට කන්නම්.."
"උඹත් වෙලාවකට හරි ඇණේ බන්.. පොඩි ලමයෙක් වගේ, හිටපන් ඔහොම.." කියල සදරු ගෙදරට කෝල් කරලා සාරාට මෙහෙට එන්න කියල කොච්චර කිව්වත් සාරා එන්න බෑම කිව්වා.
"ඇයි මාව එච්චර reject කරන්නෙ.."
"මටත් තේරෙන්නෙ නෑ බන් ඇයි කියල.. අඩුම මාත් එක්කවත් වැඩිය කතා කරන්නෙ නෑ දැන්.. එදා බැන්නා මමත් උඹගෙ පැත්ත අරන් කියල.. පැත්ත ගැනීමක් නෙමේ බන් මෙතන තියෙන්නෙ.. මට උඹ ඉන්න විදිහ දකින එකම ඇති වැරැද්දක් කරල නෑ කියල පේන්න. මට තේරෙන්නෙ නෑ බන් නංගි ගැන.."
ඇයි සාරා මට මෙහෙම කරන්නෙ කියන ප්‍රශ්නේ විතරයි ඇත්තටම මගෙ හිතේ තිබුණේ. වෙන කෙනෙක් කිව්ව දෙයක්, පුංචි වෙලාවක් ඇතුලෙ දැකපු දේකින් කොහොමද මාව මෙච්චර reject කරන්න සාරා හිත හදාගත්තේ කියලවත් මට හිතාගන්න බැරි උනා.
