Wishchild (herschreven)

# 4 #

Mijn hart sloeg een slag over, 'hoe bedoelt u?!'

Hij zuchtte en ging achter zijn bureau zitten, 'Yaris. Kom even zitten.'

Ik ging snel zitten en keek hem aan, 'hoe bedoelt u?!'

'Luister Yaris, nog voordat jij werd geboren had ik deze wens al.' 'Toen ik naar de koning en koningin ging van het wensenvolk wezen ze mijn wens af.' 'Ik stal jou en nam je mee.' 'Er ontstond brand en nu zijn de koning en koningin dood.' 'Er zijn meer mensen dood.' 'ik weet niet wie je ouders zijn en ik weet al helemaal niet of ze nog leven.'

Ik staarde hem aan. 'Hoe... hoe... hoe kunt u zo tegen me liegen?!'

'Yaris' zei hij 'het spijt me. Echt waar.'

Ik stond op, liep de kamer uit en rende naar mijn eigen kamer. Ik gooide mijn deur met een klap dicht en viel op het bed. Ik beet op het kussen en gilde gesmoord. Hij had tegen me gelogen! Waarom?! Nou ik wist de reden al half. Ik zou niet opzoek gaan naar mijn ouders. Helaas was ik al een hele tijd opzoek. Alleen wist hij dat niet. Ik stond een tijdje later op en liep naar het raam. Ik keek naar buiten. Er werd geklopt. 'Binnen.'

De deur ging open en Rino kwam binnen. 'Wat is er gebeurd?'

'Hij heeft tegen me gelogen! Iedereen hier!'

'Ik niet' zei hij snel 'Yaris ik wist niet dat je kon toveren totdat je die zes soldaten toverde.'

Ik keek hem aan, 'echt niet?'

'Nee, Zebina zei dat alleen zij, Balint en Sir Dorran het wisten.'

Ik knikte, 'wil je me dan helpen?'

'Waarmee?'

'Hier wegkomen en op zoek gaan naar mijn echte ouders.'

Hij twijfelde, 'maar dat is tegen mijn eed.'

'Ga je je nu serieus nu aan je eed houden nu ik je nodig heb?'

'Nee' zei hij snel 'ik ga jou helpen.'

'Kom hier.'

'Waarom?'

'Doe nou maar.'

Hij liep naar me toe. Ik omhelsde hem, 'klaar?'

'waarvoor?'

'Ik ga ons hier weg toveren.'

Hij knikte. Ik knikte kort en toverde ons weg. Ik toverde onszelf naar het bos. Daar liet ik hem los. 'Oké' zei hij 'waarheen?'

'Naar het dorp van de koninklijke familie.' 'Daar is een archief.'

Hij knikte. We begonnen te lopen. Op naar het dorp. Ik hoopte dat ik mijn familie zou vinden. En dat Sir Dorran en de rest niet achter me aankwamen.

Sir Dorran

Ik had haar nu wel lang genoeg alleen gelaten. Ze moest naar mij luisteren en aan me gehoorzamen. Dat had ze altijd gedaan. Totdat ze vragen begon te stellen over haar herkomst. Die kon ik niet beantwoorden en dus was ze boos. Ze wilde van me weg en op zoek naar haar ouders. Dat kon ik niet toestaan en dus sloot ik haar op. Daardoor ging ze me nog meer haten maar dat negeerde ik. Ik kon haar niet laten gaan. Zij was de enigste die me mijn toverkrachten weer terug kon geven. ik was eindelijk bij haar kamer en klopte aan. Geen antwoord. 'Bloempje' zei ik 'sorry.'

Geen antwoord.

'Yaris, mag ik alsjeblieft binnenkomen?'

Geen antwoord.

Ik zuchtte, 'Yaris.' 'Ik geef je nog één kans... mag ik binnenkomen?'

Geen antwoord.

Ik deed de deur open en keek de kamer rond. Niemand. Ik fronste en liep naar beneden. Ik ging opzoek naar Balint. Die trof ik aan in zijn kantoor. 'Sir' zei hij 'wat is er?'

'Weet jij waar Rino is of Yaris?'

'Nee Sir het spijt me.'

'Verdomme' siste ik 'ze zijn weg.'

'Wat is er Sir?'

'Yaris weet het. Ik kon het niet langer achterhouden. Nu is ze weggelopen samen met Rino. We moeten ze snel vinden.'

Hij stond op en liep weg. Even later waren alle soldaten verzameld op de binnenplaats. 'Ga Yaris' zoeken riep ik 'doe haar geen pijn. En de jongen die bij haar is ook niet.'

De soldaten salueerden en liepen de poort uit. Ik had Yaris gevraagd om ze onoverwinnelijk te maken. Dat had ze heel braaf gedaan. Ze had dat beter bij alle mannen gedaan. 'Balint' zei ik 'ik ga naar de andere kastelen en stuur mijn mannen er daar ook op uit. Als ze hier is sluit haar op en zorg dat ze niet weer ontsnapt. Stuur dan een bericht en dan kom ik zo snel mogelijk.'

Balint knikte, 'ja Sir.'

Ik knikte kort en liep weg. Als ze terug was liet ik haar nooit meer alleen. Nooit meer! Ik zou haar boeien en overal meenemen waar ik ging.