Wishchild (herschreven)

# 11 #

Connor

Yaris rende kwaad weg. Ik keek haar na. Dorran zuchtte, 'Balint zoek Rino.'

De ander knikte kort en liep weg. Hij keek me aan, 'dus Connor. Hoe oud ben je?'

'In tegenstelling tot mijn zusje kan ik wel wensen weigeren. Maar ik ben twintig.'

Hij knikte, 'en de rest? Kunnen die ook wensen weigeren?'

Ik knikte, 'iedereen. Alleen mijn zusje nog niet daar krijg je speciale training voor. Maar ja... Yaris heeft die nooit gehad. En laat me er nu uit ik wil naar mijn zusje!'

'Luister Connor, laat me je dit vertellen geef haar vijf minuten.  Dan is alles opgelost.'

Ik snoof, 'en waarom vertelt u me dit?'

'Omdat ik Yaris nu al zeventien jaar ken. En sinds haar negende, als ze boos was, dan ging ze naar haar kamer. Dan gaf ik haar vijf minuutjes alleen en dan pas ging ik met haar praten. Dan was ze voor rede vatbaar als ik daarvoor met haar ging praten niet.'

Ik knikte. Ik vond het vreselijk dat hij meer wist van mijn zusje dan ik van haar. Maar ja hij had haar ontvoerd en min of meer opgevoed. Ik haatte hem.

'Dus...' zei hij 'als je je niet gaat verzetten dan laat ik je meegaan naar haar.'

De ander kwam teruggelopen met Rino. 'Ah Rino' zei Dorran 'ik wil dat je naar Yaris gaat en haar meeneemt naar mijn werkkamer. Daar zal ik op haar wachten met haar broer.'

Yaris
Ik ijsbeerde door de kamer. Weldra zou Balint komen om me mee te nemen naar Dorran. Die zou weer met me praten en dan zou ik weer in de werkkamer bij hem moeten blijven. Er werd geklopt. Ik stond stil, 'binnen.'

De deur ging open en Rino kwam binnen. 'Rino? Wat doe jij hier?'

'Ik moest je komen halen van Dorran. Hij is in de werkkamer met je broer.'

Ik liep langs hem been in snelpas naar de werkkamer. Hij kwam snel achter me aangelopen. Beneden bij de werkkamer klopte ik aan. Binnen. Ik liep naar binnen gevolgd door Rino. Dorran zat achter het bureau. Mijn broer stond bij de stoelen. Hij liep op me af en omhelsde me, 'Yaris. Alles goed?'

Ik knikte, 'met jou?'

'Ook.'

Hij liet me los. Ik keek naar Dorran. 'Vertel' zei ik 'je wilde me spreken?'

Hij knikte, 'dat klopt. Die deal... gaat die door?'

Connor wou iets zeggen maar ik was hem voor, ja.'

Hij grijnsde, pakte het schriftje en zette een streepje bij terugbetaald.

Ik keek Connor aan. Die keek boos, 'ik had nee gezegd!'

'En ik zei ja! Uiteindelijk sluit hij toch wel een deal met me zodat ik dat doe.'

Hij zuchtte, 'duidelijk.'

Ik knikte kort. Daarna keek ik weer naar Dorran. 'Yaris' zei hij 'kom je zitten?'

'En dan?'

'Dan blijven je broer en Rino bij je. Jij blijft bij mij in de buurt, weet je nog?'

Ik zuchtte en ging in de stoel zitten. Hij legde het schriftje voor me neer. Ik keek naar Rino en Connor. Die keken me vol verbazing aan. 'Zitten' beval ik 'jullie twee.'

Connor ging in de andere stoel zitten en Rino pakte nog een stoel. Connor keek me aan, 'Yaris wat is je lievelingskleur?'

Ik fronste, 'waarom wil je dat weten?'

'Nou Dor hier vertelde dat als je boos was je vijf minuten met rust gelaten wilde worden. Toen bedacht ik me dat ik helemaal niks over mijn eigen zusje wist. Dus nu wil ik dingen over jou weten .'