Wishchild (herschreven)

# 19 #

Hij pakte alle benodigdheden en stak het vuur onder de ketel aan. Toen begon hij het drankje te brouwen. Connor, Rino en ik gingen op de rugleuning van de bank in de hoek zitten. We waren stil. We wilden hem niet uit zijn concentratie halen. Na een uur zei Dorran: 'nu nog drie dagen koken.'

Ik zuchtte, 'hoe laat is het?'

We keken op de klok, 'zes uur. Etenstijd.'

Ik rende naar boven.Naar de keuken. Zebina keek op, 'dus jullie zijn weer terug.'

'Zoals je ziet' zei ik met een glimlach.

'En weet je de antwoorden?'

Ik knikte, 'Dorran heeft net een drankje gemaakt dat nog drie dagen moet koken. Als ik dat drink kan ik pas weer toveren.'

ze knikte, 'wil je me helpen om het eten naar de eetzaal te brengen?'

Ik knikte en bracht samen met haar het eten naar de eetzaal. Toen alles klaar stond kwam de rest pas binnen. 'Mooi' zei Dorran 'we kunnen eten. Zebina eet je mee?'

'Als dat mag Sir.'

Hij knikte, 'ga zitten.'

We gingen zitten en aten. Daarna ging ik met Connor en Rino naar de zitkamer. Ik vertelde over de trans. Daarna ging ik slapen. De volgende dagen konden we eigenlijk niks anders doen dan een beetje doelloos door het kasteel heen dwalen. Dorran was de hele dag in de kelder. Balint was heel veel bij hem en soms was hij naar ons op zoek. Om te kijken of we er nog wel waren. Toen we op de derde dag werden gehaald door hem was ik als eerste beneden. Ik wilde zo snel mogelijk mijn krachten terug. Dorran keek me aan, 'klaar?'

Ik knikte en liep naar hem toe. Hij gaf me een pollepel. er zat vloeistof in. Ik keek hem aan. 'Eén slokje zou genoeg moeten zijn' zei hij.

De rest kwam ook de kamer inlopen. Connor kwam als eerste de kamer inlopen, 'Yaris kun je echt geen jaar wachten?'

Ik keek hem aan, 'Connor. Ik kan niet anders. Ik wil mijn gave terug. Zodat ik die van jou ook weer terug kan geven.'

Hij sloeg zijn ogen neer en knikte. Ik verzamelde al mijn moed en nam een slok. Daarna begon alles te draaien em zakte ik bijna in. Dorran pakte mijn arm beet en hield me omhoog, 'Yaris alles goed?'

Het draaien stopte en ik knikte. Hij liet me voorzichtig los, 'goed. Yaris ik wens een appel.'

Ik knikte en toverde een appel. Gooide hem in de lucht en ving hem weer. 'Yaris' zei hij 'ik wens mijn toverkrachten weer terug.'

Ik stroopte mijn mouwen op en deed wat hij zei. Er verscheen om hem een roze draaikolk. De lucht trok donker en het begon te onweren en regenen. toen verdween de draaikolk. Hij liep naar een van de planken en pakten er een stoffig doosje vanaf. Hij blies de stof eraf en opende het doosje. Er zat een stok in. Een toverstaf. Hij zwaaide ermee en het vuur onder de ketel ging uit. Hij grijnsde. 'Dorran' zei ik 'laat je me nu gaan?'

Hij lachte. Het was een valse lach. Hij zwaaide naar Connor en Rino. Die werden tegen de muur geduwd. Er kwamen een soort van spinnenpoten uit de muur die ze vasthielden. Dorran liep op mij af. Ik deinsde achteruit totdat ik tegen de muur stond. Hij bleef voor me stilstaan, pakte mijn kin beet en zei: 'nee Yaris. Ik laat je niet meer gaan. Jij gaat alle wensen voor mij vervullen.'

Ik schudde mijn hoofd, 'nee. Laat me gaan. Je had het beloofd.'

Hij grinnikte, pakte mijn arm beet en trok me mee naar boven. Naar mijn kamer. Daar sloot hij mij en zichzelf op. Ik deinsde achteruit naar het raam. Hij ging in het midden staan en zei: 'ik wens dat je jezelf alleen naar deze kamer kan toveren. Nergens anders heen.'

Ik deed wat hij zei. Hij grijnsde, 'ik ga een aanval op het dorp voorbereiden. Jij, mijn bloem, blijft hier.'

Hij liep weg en sloot me op. Ik zakte op de grond en huilde. Wat had ik gedaan? Ik had een jaar moeten wachten! Dan waren we ontsnapt en was hij waarschijnlijk dood of een gevangene. Ik huilde en huilde. Ik was de slechtste prinses ooit. Ik had mijn volk in gevaar gebracht. En niet zo'n klein beetje ook. Maar echt in levensgevaar.