1 1 1 | Completed (Short Story)

☠️12 පරිච්ඡේදය☠️

රොවාන්වයි කෙවින්වයි නිවසට ඇරලවපු ඩෙනාශුයි ආයුයි එහෙම්ම හැටන් බලා යන්න පිටත් වුණා.හවස් වෙනකොට එයාලට එහෙට ලගා වෙන්න පුළුවන් වුණා.හැටන් ටවුන් එක පහුකරන් ගිහින් අතුරු පාරකින් ඇතුළට හරවපු ඩෙනාශ් පරණතාලේ ගෙයක් ළගින් වාහනය නැවැත්තුවා.වාහනයෙන් බැස ගේට්ටුව වෙත ගිය ඔවුන් එහි තිබූ සීනුව නාද කරා.ටිකකින් මැදිවියේ මිනිසෙක් එළියට ආවා.එයාව දැකපු ඩෙනාශ් කතා කරා.

"Good Evening මිස්ටර්.මම ඔයාට උදේ කතා කරා, ඔයාගේ තාත්තව හම්බවෙන්න ඕනා කියලා.මම ඩෙනාශ්.මේ මගේ යාළුවා ආර්‍යන්.
අපි නුවරඑළියෙ ඉදන් ආවේ.

"අහ් හරි මට මතකයි.එන්න ඇතුළට.මම අසෝකන් "

ඔහුගේ අවසරයෙන් ඔවුන් නිවසට ඇතුලු වුණා.නිවස තුළට ගිය ඔවුන් තරමක් විශාල කාමරයකට ඇතුලු වුණා.එහි ජනේලය අසල තිබුණු ඇදක තරමක් අසනීප තත්වයෙන් සිටි මහළු මිනිසෙක් වාඩි වී සිටියා.

"තාත්තේ ඔයාව හම්බෙන්න නුවරඑළියේ ඉදන් කට්ටියක් ඇවිත්"

මහළු මිනිසා මදක් හිස හරවා ඔවුන් දෙස බැලුවා.

"මේ ආයුවා පරිස්සමට කතා කරපන් හොදේ.අපි කතා කරන අතරේ මෑන් චුත වුණොත් අපි හිරවෙනවා"

ඔවුන් දෙදෙනා ඇද අසලට ගිහින් එතන තිබුණ පුටු දෙකකින් වාඩි වුණා.

"මගේ තාත්තා මීට මාස පහකට කලින් ඇක්සිඩන්ට් වුණා.ඒකයි ඔහොම වෙලා තීන්නේ"

මහළු මිනිසා දෙස බැලූ ආයු කතා කරා.

"මාමේ ඔයාට මතකද,ඔයා මාස පහකට කලින් නුවරඑළියේ ඩ්‍රීමි ගෙස්ට් හවුස් එකේ නැවතිලා හිටියා කියලා?"

ඩෙනාශ් එවර මදක් හයියෙන් කතා කරා.

"මාමේ ඔයාට මතකද නුවරඑළියේ ඩ්‍රීමි ගෙස්ට් හවුස් එකේ නැවතිලා හිටියා කියලා!!!!!!?"

මහළු මිනිසා කුමක් හෝ කියන්න උත්සහ කරත් ඔහුට එය කියාගැනීමට නොහැකි වුණා.ආයු තමන් ලග තිබූ අක්ෂිත් ගේ ඡායාරූපය ඔහුට පෙන්නුවා.

"ඔයාට මේ කොල්ලව මතකද?"

ඡායාරූපය දෙස බැලූ මහළු මිනිසාගේ දෑස් බියෙන් විසල් වුණා.ඔහු දැගලීමට පටන්ගත්තා.