ÂFİTAP

BEKLENMEDİK TUZAK

Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın olurmu? Beni siz yönlendiriyorsunuz, hikayenin akışını bozan sahnelerde fikrinizi belirtirseniz daha orantılı ilerleriz. Keyifli okumalar:)

Bu arada, Wattpad Play Store'danda kalktı bildiğiniz üzere. Tamamen elimizden gidebilir. KitapPad üzerinden aynı tempoyla, aynı akışla devam ediyorum. Olurda wattpada hiç giremezsek, oradan devam ettiğimizi bilin istedim.

4.BÖLÜM: BEKLENMEDİK TUZAK

🍷

"Kabul ediyorum."

Aramızdaki ihtiraslı sessizliği bölerek, verdiğim cevapla Sancar'ın bedenime yaslı bedeni gerildi. Her nedense ikimizinde hissettiğini düşündüğüm o içsel çatışmanın yoğunluğu saniyeler içerisinde buharlaşarak yok oldu.

Önce kolları çözüldü bedenimden. Daha sonra ise benden yavaşça uzaklaştı. Yüzünde afallamış bir ifade vardı.

Tek kaşı meydan okurcasına havalanırken, "Kabul ediyorsun?" Diye sorguladı, teyit etmek istercesine.

Gözlerinin içine onu tenkit eden kınayıcı bakışlarla baktım. Birazda alaycıydım.

"Ben ayakta kalmayı, korkularımla savaşarak öğrendim." Havuzun önünden çekilerek ondan biraz daha uzaklaştım. "Çekincelerimin üzerine gitmeden onlara sırtımı çevirirsem, kendime olan öz saygımı yitiririm."

Gözlerimin içine sessizce bakmayı sürdürdüğünde, "Yaramı alırım?" Diye sordum bu kez. "Öldürmez ya... Öldürmeyen acı, büyütür derler."

Bir çift kurşun alevini andıran kısık gözleri karanlık bir perdenin ardından yüzüme bakıyordu.

Derdi neydi? Şimdide beni korkutup, bu evden kaçırmakmı istiyordu?

"Hata yaptığını hissetmiyor musun?"

Omuz silktim. "Bu ilk hatam değil ama bir hatayı ikinci defa yapmam," Dudakları bükülürken, sırıttım.

"Genelde dört beş defa yaparım." Diye devam ettiğimde, mimiklerini saran komik dehşetle bir kahkaha atmaya mani olamadım.

"Seni anlamak için ne okumam gerekiyor, deli dili ve edebiyatımı?"

"Bir deliyi, delilik yapmakla suçlayamazsın."

Kaşlarını çattı. "Keseceğim o dilini!"

Korkmuş gibi yaparak tedirgin bir ifade takındım ve ellerimi havada saçma şekillerle ileri geri sallandırıp, titrettim.

"O kadar korktum ki, bak ellerim tir tir titriyor."

"La havle..."

Aramıza sızan rüzgar esintisi tenime nüfuz edince tamamen alışkanlık haline gelmiş bir tutumla kollarımı kendime sardım ve tepkisine istemsizce bir kez daha güldüm.