(Bir hafta sonra)
Kemal beye götürdüler beni
"Evladım birşeyler hatırlıyormusun"? Diye sorup beni o makinenin içine yatırıp kafama baktılar sonra bir ışıkla gözlerime baktı bir sorun bulamadı. Kolum daha çok açıyordu gözlerimden yaş akıyor ama bir şey söyleyemiyordum o korkunç adam karşımda duruyordu söylersem yaralı olduğumu. Bana zarar verir diye korkuyorum her seferinde o adamdan korkurtugum için selma hemşireye bile söyleyemiyorum. Korkum adeta dilimi dügümlüyor o adam beni odama götürdüğünde tekrar gelir kapıda bizi dinler diye selma hemşireye soramıyordum hiç , unutmamak için selma hemşireden kalemi bir günlüğüne bende kalmasını istedim kulağına fısıldayarak söyledim oda ses çıkarmadan kalemi almadan kalktı ve gitti. Yatağımın altındaki demire kalemle kazıdım sabah selma hemşireye o adamın kim olduğunu soracaktım ve artık yatma vakti. Koridorda ki bütün hücrelerin ışıgı tek tek kapanıyor hemen yatagıma girdim ve uykuya daldım. Günler böyle geçiyordu ama son bir kaç haftadır o kötü adam beni kemal beyin yanına hiç götürmedi acaba onada mı? zarar verdi diye düşünmekten alamıyordum kendimi. Gün doğuşunu nasıl birşey olduğunu öyle çok merak ediyordum ki günlerden bir gün selma hemşire beni uyandırdı ve çok mutluydu gülüyordu her zamankinden daha fazla.
" Ne oldu? Diye seslendim
" iyileşmeye başlamışsın kuzum" diyerek sarıldı ve gözünden yaş aktı
" iyileşmek mi? " diye sayıkladım en ufak bişey anlamadım
"Bugün kemal bey döndü" dedi
"Biryere mi gitmişti ki?" bu kemal beyi kaç haftadır görmememin sebebiydi galiba.
"Evet senin sonuçlarına bakıp araştırmak için ankaraya gitmişti ve iyi haberlerle döndü kuzum artık iyileşiyorsun sonunda iyileşeceksin" dedi
Hiç bir anlam veremiyordum hiç bir duygu hissetmiyordum sevinemiyordum galiba bildiğim tek duygu korkuydu oda hep korkutulmaktan mıydı acaba ? Karanlık odalarda tutulmaktan, sopalarla, dövülmekten, bıçakla yaralanmaktan korkuyu ve acıyı iliklerime kadar hissetmiştim ama "sevinç" böyle bir duygum varmıydı nasıl yaşıcaktım nasıl yapmam gerekiyordu bilmiyorum. Selma hemşire
"Hadi kalk seni kemal beyin yanına götüreyim" dedi.
Gittiğimizde kemal bey gülerek gelip bana sarıldı.
"İyileşeceksin iyileştiricez seni Evladım" dedi
Sanki bu hastanede tek ilgilendikleri bendim. Ya benden başkaları varsa onalara nasıl davranıyorlar diye düşündüm sonra kemal bey selma hemşireyi bir kenara çekti ve kulağına bir şeyler söyledi hücreme döndüğümüzde selma hemşireye kemal beyin ne söylediğini sordum.
"Eğer durumun daha iyiye giderse bir kaç hafta sonra dışarı çıkabilecegini söyledi" dedi
"Dışarı mı? Nasıl yani?"
"Dışarı çıkıp her gün bana sorduğun soruların cevaplarını alacaksın ve görmek istediklerini göreceksin" dedi ve tebessüm etti
"Görebilecekmiyim? Gerçekten mi?"bu benim için anlatılmaz bir his o kelimeleri söylediği an.
"Evet görebileceksin ama bir kaç saatliğine ve benim yanında olmam şartıyla"
O bir kaç saat benim için bir ömre bedel.
"Peki selma hemşire neden sizinle yanlız çıkamaz mıyım?"
"Tedbir için kendine zarar verirsin insanları korkutursun ve birde kaçabilirsin diye kemal bey söyledi"
"Korkutmak mı? Ne için , kaçmak mı Kimden?"
"İnsanlar seni davranışlarına anlam vermeye bilir senden korka bilirler"
"İyi ama korkutmam ki ben kimseyi"
"Biliyorum kuzum ama şartlar bunlar"
"Anladım"
"Benden kaçmasın demi?"
"Sizden asla kaçmam ben" niye böyle bir soru sorduğunu anlamadım ondan kaçmayacagımı biliyordu zaten. Konuşmamız bittikten sonra selma hemşire gitti hücremde karanlıklar içinde tıkanıp kaldım yine gözlerim kapalı hayal kurmaya başladım dışarısıyla ilgili her şey düşünmeye başladıkça gözümde daha da büyük. Artık günler geçmiyordu saatler geçmiyordu hergün aynı ama zaman daha yavaştı ve ben nedenini bulamıyorum çok fazla düşündüğüm için mi? Bilmiyorum ama aklımdan çıkartamıyorum düşünmekse ayrı bir işkence böyle bir şeyi nasıl düşünmeden edebilirim ki. Her geçen gün daha çok hayal kurdum kedilerin köpeklerin görünüşüyle ilgili tek bir fikrim bile yok. Her şeyi öyle çok merak ediyorum ki ama bir yandan çok korkuyorum selma hemşirenin de dediği gibi korkuturmuydum onları ? Korkarlar mıydı BENDEN ? Bu haberi duymadan önce tek zaman geçirdiğim an selma hemşirenin bana bir şeyler anlattığıydı ama artık onu bile düşünmüyorum. Aklım zihnin kapkara hayalini kurmaya çalışıyorum isimlerini biliyorum ama görünüşlerini bilmiyorum kapkara bir film gibi. Onları bilmiyorum ama ben onlardan çok KORKUYORUM....
