Selma hemşire bugün banyo günü olduğunu söyledi. Selma hemşireye gitmek istemediğimi söyledim.
"O soğuk yeri sevmiyorum çünkü vücudumdaki izler, sayılar, kesikler birde yeni kabuk bağlamış yaralar canımı acıtıyor beni korkutuyor. (Bundan kaçışım yok galiba)
Selma hemşire iyileşmem için hafızamı geri kazanmam için bunları yapma mı istiyor. Sevdiğim tek kişi o en azından tanıdığım tek kişi o bide şu korkunç görünümlü adam var. Vücudumdaki kabuk bağlamış olan yaraları o yaptı korktugum şeyler bunlarla kısıtlı galiba. Birde gece karanlıklar içinde diğer hücrelerden gelen gülme, çığlık, kahkaha sesleriydi neden güldüklerini anlam veremiyodum ama çok ürpermeme neden oluyordu o sesler. Ve yine onları duyacaktım uyku vakti gelmiş o adam koridorda bağırıyor seslerini duyabiliyorum benim hücreme doğru geliyor attığı her adımın sesi hücremin içinde yankılanıyor. Gözlerim açılmasına diye sıkı sıkı yumuyorum eğer gözlerimin açık olduğunu görürse beni o karanlık odaya götürecek yine biliyorum. Bunları düşünmekten uyuya kalmışım sabah saat 9 civarında selma hemşire uyandırdı yine beni. Ona her gün aynı şeyleri söylüyorum çimlerin kokusunu, kuşların kanat çırpışını bu hücre dışındaki insanların nasıl olduklarını çok merak ediyorum? Oda hiç şaşmadan aynı cevapları veriyor bana.
"İyileştigin zaman hepsini görecek ve ögreneceksin hadi yemeğin bittiyse ilaçlarını içme vakti geldi.
İlaçlarımı içtikten sonra hep aynı düşünceye giriyorum ben kimdim, nasıl buraya geldim, ne için bu haldeyim, bu vücudumdaki izlerin sebebi ne şekillerin anlamı ne? Bildiklerim kısıtlı kendi ihtiyaçlarımı karşılayacak kadar hatırlıyorum nasıl yemek yendigini, su içildigini, gerekenleri hatırlaya biliyorum sadece. Birde selma hemşirenin her gün unutmamam için hatırlattıkları ve söylediklerini yapıyorum her gün bir tahta kalem bir boş sayfa veriyor bana. Bunları görevlilerden saklayarak getiriyor. Yanıma hafızamı hatırlamama iyileşmeme yardımcı olacağını söylüyor. Bir mektup yazmamı istiyor kime diye sorduğumda kime istersen içinden ne gelirse yaz kuzum diye gizlice kulagıma söylüyordu gerçekten o sayfaya ne yazmamı istiyordu acaba duygularım nelerdi kime yazmam gerekti? Hiçbir şey hatırlamıyorum ama bunların hiçbir önemi yoktu benim için tek önemli olan o sayfayı doldurmam ne yazdığım önemli değil saatlerce yazıyorum. Her gün öğlen saat 14.30da beni almaya geldiklerini bildiğim için elimi çabuk tutup yazdıklarımı yastıkların arasına sakladım. Ve bekledim o korkunç adam geldi üstüme beyaz bir elbise geçirdi ellerimi zorla arkama doğru bağladı canım çok yanıyor. Ellerim o şekilde olduğu için değil, kollarımdakı kestikten yaralar açılıyor kanıyordu ve bu canımı acıtıyor ve o bunları umursamadan beni sürükleyerek odaya götürüyor karşımda her gün gördügüm o adam oturuyor adı kemal ve yine hep aynı soruları sordu bana. Ve son kez şok vereceklerini artık zarar vermediğimi söyledi ama korkuyorum daha çok acı Allahım sen kurtar beni.
