Sen ve Ben ; "Biz"

Gerçek Arkadaş

MULTİMEDİA ; DOĞA 

BÖLÜM ŞARKISI ; SİA - BİG GİRLS CRY

Doğa'nın çaresiz gözleri etrafı süzerken, onun bir daha bu dünyaya gülerek bakamayacağını düşünüyordum. Emin olmadan attığı adımı onun hayatının kararmasına sebep olmuştu. Acaba annesi ve babasının bundan haberi var mıydı? Bilseler kızlarına ayıplayan gözlerle mi bakarlardı yoksa onu teselli edip bağırlarına mı basarlardı? Birden kendimi düşündüm. Ya ben bu durumda olsaydım? Ailem bana nasıl davranırdı? Güvenlerini sarstığım için her dakika kendimden nefret ederdim. Ders çoktan başlamıştı. Ama Doğayı bu şekilde bırakıp derse giremezdim. Girsem bile aklım derste olmazdı. Aklıma gelen parlak fikirle Doğaya döndüm.

"Huzur verici bir yer biliyorum. Oraya götüreyim mi seni? Deniz kokusu sana ve ruhuna iyi gelir. İnan bana."

"Bu lanet olası okulda kalıp o piçlerin yüzünü görmeye meraklı değilim zaten. Sınıftan çantamı alıp geliyorum."

"Peki, bende alıp bahçeye inerim."

Fizik dersinden kaçabildiğim için Doğa'ya minnettardım. Şu an derste oturupta sıvının cisme uyguladığı basıncı hesaplayamazdım. Kapıyı tıklayıp sınıfa girdiğimde fizikçinin o garip suratıyla karşılaştım. Her fizikçi böyle garip bir surata sahip olmak zorunda mıydı?

-Afedersiniz hocam, çantamı alıp çıkacağım.

-Nereye çıkıyorsun, bu ne rahatlık? Taksi çağırayım mı?

-Yok yazarsınız olur biter hocam iyi günler. 

diyerek çıktım sınıftan. Sana neydi ki nereye gittiğimden. Bahçeye indiğimde Doğa ortalıkta yoktu. Banka oturup onu beklerken yanıma Cenker geldi. 

"Hayırdır Esin, neler oluyor?"

"Bir şey olduğu yok. Sen neden derste değilsin ki?"

"Soruma cevap ver Esin. Sana bilmeden bir şey mi yaptım?"

"Bunları nereden çıkartıyorsun anlamıyorum Cenker. Keyfim yok zaten bir de sana laf mı anlatmaya çalışacağım? Sonra konuşuruz, şimdi gitmem gerek."

Banktan kalkıp okuldan çıkan Doğa'nın yanına gittim. 

Okuldan çıkana kadar hiç konuşmamıştık. Sessizliği bozan Doğa oldu.

-Ben.. Teşekkür ederim. 

-Teşekkür etmeni gerektirecek bir şey yapmadım ki.

-Okulda beni gören kızlar sağa sola kaçışıyorlar. Artık insan içine çıkamaz oldum.

-Biliyor musun Doğa? Kaçması gereken onlar değil. Okuldaki kızların çoğunun ne olduğu malum. Sen kaçılacak birisi değilsin. Utanmana da gerek yok. Utanması gereken birileri varsa onlarda sana bunu yapanlar. 

Bir yandan konuşuyor, bir yandan yürüyorduk. Onu, Ergin'in beni götürdüğü kayalığa götürecektim. Orası gerçekten çok huzur verici bir yerdi. Orada saatlerce denizi izleyebilirdim.

-Böyle düşünen birisinin yanımda olması bile büyük mükafat benim için. Ailem desen, onlar kendi halinde. Varsa yoksa iş. Ben umurlarında bile değilim. Arkadaşlarım? Yıllarca en yakınlarım dediğim insanlar, bana değiştiğimi söyleyerek çekip gittiler. Yapayalnızım. Çıldırmak üzereyim.

-Ben her zaman yanındayım Doğa. Bırak gitsinler, ileride senin masum olduğun ortaya çıktığı zaman yüzüne bakacak yüzleri kalmayacak. Seni her gördüklerinde başlarını eğerek senden yüzlerce kez özür dileyecekler. Ama onların diledikleri özür, senin bu çektiğin sıkıntıları binde bir bile azaltmayacak.