Şeytanını Nasıl Eğitirsin? |taekook|

aşık olmuşsan

seeeeelaaaaamlaaaaar

yazarınız bir aradan sonra tekrar geldi

Bu arada fark etmişsinizdir kitap adını değiştirdim çünkü neden olmasın?

yorumlarınız icin tesekkür ederim. bugün size oldukça eglenceli bir bölümle geldim.

simdiden iyi okumalarr

°0°

jungkook

Evet, çok tuhaf bir şey yaşanmıştı.

Kesinlikle çok tuhaftı.

Anlattığımda da eminim ki size de tuhaf gelecektir.

Çünkü! Gerçekten çok tuhaf!

Dün gece kendimi garip hissediyordum. Saatlerce evi temizlemiş ve -Komutan Bey'in<3 karanlık duran odasında- boya yapmıştım. Gerçekten kendimi çökmüş ve yorgun hissediyordum. Anlamadığım bir şekilde gözlerim kapanıp duruyordu ve midemden saçma sapan sesler geliyordu. Ben ise bu tuhaflıkları nasıl durdurabileceğimi düşünürken...

Sanırım boyut değiştirdim.

Gözlerim tekrar açıldığında kendimi sayın Komutan Bey'in yatağında, kıyafetlerim değişmiş hâlde bulmuştum. Garip olanı sabah olmuştu ve benim 8 saatim kayıptı.

Tanrım! Bu saatler nereye gitti?!

"Aklımı deliricem aklımı! Offf!!" Ellerimi saçlarıma geçirmiş, psikolojimi düzeltmek adına ufak bir kriz yaşarken aniden açılan kapı ile yerimden sıçradım. Somurtkan ve her zamanki gibi kaşları çatık Taehyung'u gördüğüme ilk defa bu denli seviniyordum.

"Hayret, birileri kış uykusundan kalkabilmiş-"

Onun ne dediğini umursamadan yatak üzerinde dizlerimde yürüyerek ona yaklaştım ve hâlâ yere inmemişken ellerimle siyah tişörtünün yakalarından tuttum. "Ah alt tabaka insan... Başıma ne geldi bir bilsen."

Tişörtünü kavrayan ellerimi nazikçe indirdiğinde hiç düşünmeden tekrar kavradım. Hayatımdan koparılan zaman dilimi dudaklarımı bükmeme ve gözlerimi doldurmama en büyük nedendi.

Tam da o sırada sanki hayatımda her şey tuhaf değilmiş gibi bir tuhaf şey daha yaşanmıştı. "Ne gelmiş bakalım?" K

Komutan Bey saçlarımı sevdi!! Çığlık!!

İçimde dinazorlar tepinirken bunu hiç belli etmeyip dudaklarımı daha da büzdüm ve aşağıdan bakan koca gözlerimi onunkilere kilitledim. "Taehyung..." Ağlamış gibi gözükeyim de daha çok sevsin diye burnumu çektim. "Ben..."

Ama o elini saçımdan çekti! Sinirli çığlık!! "Sen?"

"Boyut değiştirdim!"

"Ne?"

"Boyut değiştirdim diyorum!"

Alay eder gibi gülümsemiş ve göz devirmişti. Ayakları yavaş yavaş odanın tuvaletine doğru ilerlerken ben, bana inanmadığı için sinir krizi geçirmekle meşguldüm. "Ne boyutu? Saçmalama Jungkook."

"Ne saçmalaması lan?!" Yataktan doğrulup ayağa kalkacakken bir anda ayağımı burkmuş ve yere kapaklanmıştım. Ama o anda ayağımın ufak sızısından çok daha önemli bir şey olduğundan, tuvaletteki bedenin yankna ilerledim. "Gerçeği söylüyorum Komutan Bey! Siz bana inanmıyor musunuz yoksa?" dedim gözlerimi şaşkınlıkla büyütüp.