ඉකිගහන මල් 🌸 තීර් 2 🌸♥️ [ COMPLETE ]

විසිඑක්වෙනි කොටස 🌸

මම මගෙ අත දිහා බලාන ටික වෙලාවක් කල්පනා කළා. පිරිත් නූල ගලෝනවද නැද්ද කියල..

" මන් දන්නෑ උඹ කවුද කියන්ඩ...ඒත් මන් උඹව විශ්වාස කරනවා"

මන් ටිකක් සද්දෙට කියල මගෙ අත වටේ ඔතල තිබ්බු පිරිත් නූල ලෙහල ටිකෙන් ටික මගෙ අතෙන් ගලවල දැම්මා.. ඒක මගෙ අතේ උන්ඩි කරන් ඉදල මම ඒ නූල පැත්තකට විසි කරපු ගමන් මගෙ ඉස්සරහ හිටපු ඒ අත්භූත හෙවනැල්ලගෙ පහත් වෙලා තිබුණ ඔළුව ටිකටික ඉස්සුණා..තාමත් මට පිටුපාල හිටිය ඒ රූපෙ දිහා බලාගෙන මන් කල්පනා කලා.මන් මහ මෝඩයෙක්..මගෙ ආරක්ශාවට තිබ්බු එකම දේත් මන් නැති කරගත්තා. ඒත් ඒ වෙලාවෙ මට මැරුනත් කමක් නෑ කියල හිතුණා මේ වංකගිරියෙ ජීවත් වෙනවට වඩා.

ඒකි අඩියක් දෙකක් ඉස්සරහට ගියා.

" ඔහොම හිටපන්....උඹ...උඹ කවුද කියපන්"

මන් මගෙ අතක් ඉස්සරහට දික් කරල ඒකිට කතා කළා..මන් අඩියක් පස්සට ගිහින් බලන් හිටියා. කවුරු විශ්වාස කරයිද? මම හොල්මනක් එක්ක කතා කළා කිව්වොත්.ඒත් මන් ඒ වෙලාවෙ ඒක කළා.ඒකි ටික ටික මගෙ පැත්ත හැරුණා..මන් මගෙ ඇස් හීනි කරගත්තෙ ඒ ජරා මූණ ආයෙ දකින්ඩ තරම් මන් නිර්භීත නැති හින්දා. ඒක සම්පූර්ණයෙන්ම මගෙ පැත්ත හැරුණම හීනි වෙලා තිබ්බු මගෙ ඇස් පොල් ගෙඩි වගේ ලොකු උණා..

ඒකි පොඩි කෙල්ලෙක්..ඒ ඇස් වලින් ලේ ආවෙ නෑ ඇගේ තුවාල පෙවුනෙත් නෑ. සම්පූර්ණයෙන්ම මනුස්සයෙක්..වෙනසකට තිබ්බෙ ඒකිගෙ කකුල් දෙකක් මට පෙවුන් නෑ. ඒකි බිම හිටන් ඉන්න බවක් පෙවුනෙත් නෑ. ඒකිගෙ මූන අත් ඇගපත ඒ හැමදේම මට පෙවුනා.හරියට හීනෙන් දකිනව වගේ..මගෙ ඇස් වලින් කදුළු වැටුණා..

" සුදු මැණිකෙ..."

මට ඉබේම වගේ කියවුනා...මන් ඒකිගෙ ඇස් දිහා බලාන ඉද්දි ඒ ඇස් දිගේ ඇදිල ආවෙ මන් දැක්ක හීන වල හිටියෙ ඒකි...මන් සුදුමැණිකෙ කියාන පස්සෙන් ගිය එකී.. අර පාපතරයො අතින් මැරුණ පොඩි එකී..මන් මගෙ අත ඒකිගෙ දිහාට දික් කරා..

" මයේ මැණිකේ...මේ උඹද අම්මා?"

මගෙ ඇස් වලින් කදුලු හෝ ගාල කඩාගෙන වැටෙද්දි මන් ඒකිගෙ ලගට අඩියෙන් අඩිය ලන් උණා.ඒත් ඒ ගානෙම ඒකි මගෙන් ඈත් උණා.