ඉකිගහන මල් 🌸 තීර් 2 🌸♥️ [ COMPLETE ]

හතලිස්එක් වන කොටස 🌸

පහුව දා රවීන් ආයෙම කොලඹ ගියා ගුරුන්නාන්සේවත් අරන්. මන් කිව්වා කාරෙක අරන් ගිහින් ආයෙ එනව නම් එන්ඩ කියල. එහෙ වැඩ ටික එකලාසයක් කරල ඌ මගෙ කාරෙකේම එන්නං කිව්වා. මමයි සුදුමැණිකෙයි එහෙ නැවතුණා. කරන්ඩ ඕනෙයි කියල හිතන් හිටපු කිසිම දෙයක් මට කරගන්ඩ බැරි උණා. මන් හීනෙකින්වත් හිතුවෙ නෑ බංඩාර ඒ වගේ දෙයක් කරගනි කියල. ඒකහිතන වාරයක් ගානෙ මට ඌ ගැන දුකයි. ඒත් එක්කම මගෙ ඔළුවට වැදුන පාර මට ආයෙ ආයෙමතක් කරල දුන්නා. කොහොමත් හත් දවස ඉවර වෙනකල් මම ඊලග පියවරට ගියෙ නෑ. ඒ දවස් වලත් සිදත් අයියා මහන්සි උනා සෑහෙන්ඩ. පුළුවන් විදියකට මාත් උදව් කළා.

දානෙ ඉවර වෙලා ගෙදර එහෙම අස්පස් කරල අපි පන්සල් ගියා. රවීනුත් ආවා. ඌ මල ගෙදර ඇවිල්ලා ගියා. ඊටපස්සෙ දානෙට එද්දි අපේ අම්මවත් එක්කන් ආවෙ. මායි අකේශයි කලින්ම ගිහින් පන්සල අතුගාල ඔක්කොම කළා. අරගොල්ලො ආවෙ 6 පහුවෙලා. ඊටපස්සෙ බෝධි පූජාවකුත් තියල අපි බෝධිය ගාවට වෙලා ඉදන් උන්නා. හෙට දිහාට අපි දළදා මාළිගාවෙත් යන්ඩයි ඉන්නෙ.

මන් බෝධිය ගාව ඉදන් ඉද්දි සිදත් අයියා ඇවිල්ල මගෙ ගාවින් වාඩි උණා. රවීනුත් මගෙ එහා පැත්තෙ උන්නෙ. සිදත් අයියා මගෙ ලගින් ඉදන් බර හුස්මක් පිට කළා.

" මට හරි කණගාටුයි අයියෙ මේ උණ දේට.......සමහර විට..."

" නෑ මල්ලිගෙ වරදක් නෑ..ඒක ඒ මනුස්සය කරපු පවයි.. ඒ ගෙනාපු ආයුශයි......මොනව උණත් ඒ මනුස්සයා පුංචි කාලෙ ඉදන් අපිව බලාගත්තනෙ මල්ලි.. ඒ හින්දා මගෙ හිතට අමාරුයි.තාත්තෙ නොකිව්වට අපිට තාත්තෙක් වගේ හිටියනෙ බන්"

" මට අයියව තේරෙනවා..එයා කොහොමත් කරපු වරද ගැන පසුතැවෙන්ඩ ඇති. මන් මේ දේවල් ඇදගෙන නාවා නම් බන්ඩාරට වැරැද්දහදාගන්ඩ ඉඩක් හම්බෙන්ඩ තිබ්බ.."

" සමහර විට බාප්පා වැරැද්ද තේරුම් ගත්තෙ සුදුමැණිකෙගෙ පාපොච්චාරනේ හින්දා වෙන්ඩත් පුළුවන් ...."

රවීන් පැත්තකින් ඉදල කතාවට එකතු උණා.

" සමහර විට..... අපිට කාගෙවත් හිත් කියවන්ඩ බෑනෙ. ඉතින් අපි දන්නෙ අපිට දැනෙන අපි දකින අපිට ඇහෙන දේවල් විතරයි"