Enfâl 63

,,Deli divane,,

Dikkat +18 AFS var

Gülgün ve Orhan cocuklari yaliya birakip yürümeye cikmislardi birbirinin ellerini simsiki tutunarak yürüyordular yaliya yakin parkta. Birden bire Yagmur yagmaya basladi ve İkiside kücük cocuklar gibi kosmaya baslamislardi güvenli yagmurdan uzak bir yerde kücük bir barinak bulmuslardi saklanacak.
Yavaşça nefes alıp vermesi tekrar sakinleşti İkisininde. Kahverengi gözleri ona endişeyle bakıyordu. Elini kaldırdı ve parmak uçlarını şefkatle yüzünde gezdirerek dudaklarında sonlandırdı. Orhan onun parmaklarını nazikçe öptü. İçinden tanıdık bir karıncalanma hissi geçti. Ve gerginlik yayıldı.
"Nasılsın?"
"İyiyim. Başardık, Orhan!" Başını salladı ve kara gözleriyle ona bakmaya devam etti. Sonunda ona karşı ne zaman dürüst olacaktı?
"Şimdi sadece Yaliya geri dönmemiz gerekiyor," diye geçiştirdi. Ama Orhan etkilenmemişti. Yavaşça çenesini kaldırdı ve doğrudan gözlerinin içine baktı. O neredeyse dayanılmaz karıncalanma hissi yeniden bedenini ele geçirdi. Ona sevgi dolu gözlerle baktı. Gülgün yutkundu. *Orhan. Lütfen söyleme,* diye içinden yalvardı. Onun baştan çıkarıcı dudakları kıpırdadığı anda ne söyleyeceğini tahmin etti.
"Seni seviyorum!" Sesi sertti. Ve onun bakışlarını bırakmadı. Ona sıkıca sarıldı.
Tek söylediği "Biliyorum," oldu.
"Gülgün?" Gülümsedi ve kahverengi gözleri ona doğru parladı. Sırıttı. Onun ne duymak istediğini çok iyi biliyordu ama henüz söyleyebileceğinden emin değildi. Söylemek istiyordu.
Şimdi mi?
Burada mı?
Aralarında çok şey değişebilirdi.
"Ben de seni seviyorum!" Diyebildi. Ve onun yüzüne harika bir gülümseme yerleştirdi.
"Ama..."
"Şşşt!" diye sözünü kesti ve işaret parmağını kızın ağzına koyarak diğer eliyle onu sıkıca kucaklamaya devam etti. "Ama' yok. Yalida da bir yolunu bulacağız!" Gülümsedi. Ama onun da henüz kendisi kadar emin olmadığını yüzünden anlayabiliyordu. Yine de ellerini onun boynuna doladı. Genelde çok soğukkanlı görünen Gülgün ona sevgiyle gülümsedi ve onu nazikçe ama sıkıca kendine doğru çekti. Dudakları onunkileri aradı. Ve bu öpücüğe tüm sevgisini kattı. Sonra rahatlayarak başını onun göğsüne yasladı ve o da hafifçe sırtını okşadı. Onun kucaklamasının tadını çıkardı ve biraz daha derine uzanarak rahatladı. Onu sevdiğini hissetti. Buna izin verdi. Eğer yok, ama yok.

Ve böylece bir süre orada durdular, birbirlerine sarıldılar ve bu sonsuzluk gibi geldi.

Sadece ikisi ve Yagmur sesi.

"Orhan?" Kadın ona bakabilmek için başını çevirdi. Orhan onu sıkıca tutmaya devam etti.
"Evet?"
"Evimize gitmek istiyorum uykum geldi"
Adam ona kocaman gözlerle baktı.
"Ciddi değilsin, değil mi simdi mi?"
Ve beraber Yaliya gittiler...

Gülgün gece bir sıçrayışla uyandı.
Başını çevirdi ve yanındaki adama baktı. Orhan onun yanında sırt üstü huzur içinde yatıyordu.
Nefes alış verişi sakindi. Bakışlarının tekrar onun vücudunda gezinmesine izin verdi.