KIYAMETİ ZORLAMAK

18. Son Sözler

Sayımız gittikçe artıyor ama aynı oranda oyların olmaması beni biraz üzmeye başladı. Lütfen hayalet olur olmayalım yorumlar ve oylar asıl şevke getiren şey 🫶🏻

Sonraki bölümün duyurusunu her zamanki gibi instagram üzerinden ve buradan yapacağım. Takipte kalabilirsiniz ❤️

Bölümde çoook sevdiğim, özel biri de var 🤫❤️‍🔥

***

"Son Sözler"

Baver Abi ve Melina bıraktığımız gibiydiler. Bahçelerindeki hasır koltukta onlarla beraber oturmaya başlamıştık. "Okuyor musun sen Efsun?"

"Siyaset Bilimi okuyorum, bitirmeme az kaldı."

"Ben de siyaset mezunuyum!" Oturduğu yerde dikleşip bizim koltuğumuza doğru eğildi. "Çok zor bir bölüm diyorum inanmıyorlar bana. Konuş, anlat şunlara."

Yüzüme yaklaştığında yanağındaki pek de belirgin olmayan yara izini fark ettim. Derin ve eski görünüyordu ama zaman izini silmişti sanki. Açık kahverengi gözlerindeki mutluk da onu gölgeliyor olabilirdi.

"Çok zor, özellikle istemeyerek okuyan için zulüm." Melina, Baver Abi'ye kaş göz yaparak "Duydun mu?" dedi.

Çağlar yanımdaydı ama onlarla konuşmak için sağa doğru döndüğümüzden arkamda kalıyordu. "Efsun." Sesi kulağımın dibinden geliyordu. "İstemiyorsan okumak zorunda değilsin."

"Zaten bitmek üzere, birkaç ayım kaldı."

"İstemediğin bir şeyi yapmak, okul için bile olsa çok zor." Baver Abi derin bir iç çekti. "Merak ediyorum da..." diyerek devamını getirmek için soluklandım. "İç savaş zamanında adınızı çok duydum. Zor muydu?.. Yani kendi ırkınıza karşı olmak. Eğer yanlış bir şey sorduysam kusura bakmayın."

Gözleri daldı ve anında bundan pişman oldum. "Zor olması bir şeyi değiştirmiyor. Görev ne gerektiriyorsa onu yaptım sadece. Yapmadığım tek şey masum insan öldürmekti."

"Gurur verici." dedim hayran hayran. "Açıkçası çok mutlu oldum onları desteklemediğiniz için."

"Ben Türk olarak büyüdüm Efsun, nasıl bir Türk kendi ırkına kurşun sıkar?"

Histerik bir gülüş attım. "Babam?" Melina başını olumsuz anlamda salladı. "Ay o istisna." Sonra yine meraklı haline büründü. "Şu Elene, seni o mu büyüttü sahi?"

"Yedi yaşıma kadar annemle büyüdüm, sonra birkaç yıl büyükannem ve büyükbabamla. Onlar da vefat edince beni eve aldılar. Daha doğrusu müştemilata, Elene evde kendi oğlundan başka çocuk istemedi."

Benim için anlatması zordu ama onlar garip bir şekilde içimi ısıtmışlardı. Bir de Çağlar'ın varlığı. "Anladım canım." Omzuma aniden düşen bir başla irkilip başımı çevirdim. Çağlar sonunda dayanamayıp uyuyakalmış saçları boynuma sürtünüyordu.

"Ben yatak hazırlayayım size, kıyamam kuzum."

"Kuzum dediğin herif otuzuna merdiven dayamış bir üsteğmen, Melina."

"Olabilir, hala kuzum. Görevden dönmüş bir de."

Gülümseyerek ikisinin birbirine bakışlarını izledim. "Kalk Baver, yardım et bana. Efsun canım sen de şu koca adamı uyandırır mısın?"

Bir elimi yanağına yerleştirdiğimde bahçedeki böcek seslerinden ve akan sudan başka ses yoktu. "Çağlar." dedim sessizce. Sürekli sakallarını kestiği için pürüzsüz yanağı yumuşacık gelmişti. Aslında sakal çok yakışıyordu, onu ilk gördüğümde kirli sakalı ve ne kadar dikkat etmemeye çalışsam da baştan çıkaran o gülüşü vardı.