İNCİ ÇİÇEĞİ

7.Bölüm: Ölüm Kalım Savaşı.

MÜGE BALA 17 YAŞINDA...

Soğuk bir depoda, kış ayının ortasında olmalarına rağmen eğitime tâbi tutulmuştu İris Timi. Kırık camlardan içeriye yağan kar, odadaki herkesin soğuktan iki büklüm olmasına sebep olurken, üşüse bile tepki vermemeye çalışan tek kişiydi Müge Bala. Kolları tavandan zincire bağlıyken, ağzı yüzü kan içindeyken ve parmağı çatlak iken düşüneceği şey elbette ki iki kuru soğuk olmazdı.

Üşümekten daha büyük dertleri vardı.

Bu sebeple tepkisizliğini korudu. Boşluğu seyretmeye devam etti. Bunu bölen, Ekim'in hıçkırık sesi oldu. Henüz hepsi çok yeniydi. Aylar olsa bile alışamamışlardı bu eğitime. Ne kadar belli etmemeye çalışsalar da, zorlandıkları her hallerinden anlaşılıyordu. Müge Bala dışındaki herkesin canı yanıyordu. Artık kadın olan küçük kız ise acının içinde hapsolduğu için bu durumu umursamıyordu. Aldığı eğitimler, yalnızlık, fiziksel acı... Tüm bunlar, onun için hiçbir şeydi. Evet, insandı ve canı yanıyordu, bazen bu durumdan kurtulmak istediği oluyordu elbette ama en dayanılmaz noktada bile sesini çıkarmıyordu. O, canından çoktan geçmiş gibiydi.

Yine böyle anların birindeydi. Arkadaşlarıyla birlikte tavana zincirlenmişlerdi. İşkence görmüşlerdi. Dayanıklılık seviyelerini ölçmüştü komutanları. Sabahtan beri bu vaziyetteydiler. Dayanmak artık çok güçtü ama dayanmaktan başka çareleri yoktu.

Ekim'in hıçkırıklarını, kapıdan giren eğitmen komutanlardan birinin adım sesleri susturduğunda, eğitmen, hepsini tek tek seyrettikten sonra, başı önüne düşmüş Müge Bala'da durdu. Geniş ama yavaş adımlarla onun tam önünde duran kadın, hiç beklenmedik bir anda Müge'nin yüzüne var gücüyle vurduğunda genç kadının başı yana düştü. Ağzına dolan kanlar dudaklarından sızıp yere düştü. Bileklerindeki demir kemer etini biraz daha kesti. Genç kadın hafifçe başını kaldırıp, tıpkı bir zamanlar abisi olan adamın ona yaptığı gibi ona zincir vuran komutanına baktı. Sonra başını bileklerine çevirdi. En sonunda gözleri dışarıda yağan karı izlemeye koyulduğunda komutanı buna sinirlenerek, ayağını kaldırdı ve sertçe Müge'nin bacağına savurdu.

Donuk bakışlarla dışarıyı seyreden Müge Bala, diz kapağına değen tekme ile bağırmamak için kendini zor tutarak, komutanına çevirdi bakışlarını. Gözleri kocaman açıldığında dudakları arasından sert bir inilti döküldü. Komutanı, dakikalardır sesini çıkarmayan kıza şaşkınlıkla bakakaldı. Sonunda onun zayıf noktasını yakalamıştı ve bunu kullanacağı için zevkle yanıp tutuşan yanını konuşturarak kocaman sırıttı.

"Bak sen," diyerek kahkaha attı. "Süslü kızımızın da bir zayıf noktası varmış..." Yüzündeki sinir bozucu gülüşle dudağını büzdü. Hafifçe öne doğru eğildi. Müge Bala, onun ne yapacağını anlayarak dişlerini sımsıkı birbirine kenetlediğinde kendini sakinleştirmeye çalıştı. Zincirlerin bağlı olduğu arkadaşları, onları şaşkınlıkla izlerken, "Ne oluyor lan orada?!" diye bağırdı Davut. Bileğindeki zincirleri çekiştirerek öne gitmeye çalıştı ama bunu başaramadı. "Ne yapıyorlar Bala'ya?!" Tüm tim telaşlandı. Hepsi zıvanadan çıkarak, bileklerine zarar gelmesini umursamadan zincirleri çekiştirmeye çalıştılar. Canından can gidiyormuş gibi öne atılan Mücahit, Alparslan'a ithafen, "Bir şey yap komutanım!" diye bağırdı. "Mahvedecek bu insafsızlar kızı, bir şey yap!"

Alparslan hiçbir şey demeden keskin gözlerini karşısındaki iki kadına kenetlemiş ve duvarı sökmek istercesine öne gitmeye çalışıyordu. Kendini dünyadan soyutlamış gibi hedefe kilitlenmişti ama maalesef nafile bir çabaydı.

Bunu kanıtlamak istercesine eğitmen ölümcül bir yavaşlıkla Müge Bala'nın dizlerini kavradı. Parmaklarını içe bükerek etini sıktı. Müge Bala dayanamayarak başını göğe kaldırarak feryat edercesine haykırdı. Gök yarılıyormuş gibi gür çıkan bu haykırış hepsinin kulağını sağır ettiğinde o ağlayamadı ama tüm arkadaşları onun yerine hüngür hüngür ağladı.