"Bugün, bugün kalbimi gerçekten binlerce parçaya böldün Calum. Yirmi gün olmuştu, tweetlerine her gün bakıyordum ve bir hayrana DM atmışsın. Benim, sadece altına aldığın bir kız olduğumu söylemişsin Calum. Ayrıca onu favorilerine bile eklemişsin. Sana, sana gerçekten inanamıyorum Calum. Sadece bir dakika durup beni dinleseydin belki planladığım gibi Avusturalya'da olurdum şimdi. Ama, sanırım gerçekten elveda demenin vakti geldi Calum Hood. Beni ne kadar kırdığının farkında değilsin, umarım bir gün cidden farkına varırsın."
Calum gözlerinden yaşlar düşerken telefonunu kapatıp kafasını geriye attı. Telefonu kapatmasının üzerinden yirmi beş gün geçmişti ve Calum çocukların baskılarıyla Andrea ile aynı resimde olan çocuk ile konuştuktan sonra telefonunu açmış, mesajları dinlemişti.
Andrea, usanmadan oniki gün boyunca sesli mesaj atmıştı. Her birinde sesi ayrı hüzünlü çıkıyordu. Calum kendinden gerçekten nefret ediyordu. "Keşke ona inansaydım," dedi içinden "Keşke," dedikten sonra elini şakaklarına koydu. Kız haklıydı, yaptığı büyük piçlikti, çok büyük hemde.
Yutkunup telefonundaki rehberden Andrea'nın numarasını buldu, aramaya bastıktan iki dakika sonra sesi duydu "Aradığınız numara kullanılmamaktadır."
Telefonu fırlatıp duvarla birleştirdiğinde bağırarak yumruğunuda duvarla birleştirdi.
Kesinlikle büyük bir bokun içerisine girmişti ve çıkması neredeyse imkansızdı.
***
hadi caluma küfür ederim
innocent andrea aw
