Makalipas ang 6 na buwan.
Mikha and I officially "on" i mean in a relationship. Hindi nadin kami ginulo ni Jeremy si cole naman ay inurong ko ang kaso at nagpakalayo layo na ito ng bansa.
May sarili ng business si mikha isang motorshop, dahil ito ang gusto niya.
Habang ako naman ay patuloy padin sa company na meron ako.
Sinusundo ako ni mikha sa company araw araw dahil sa subrang selosa nito, nii langaw na dumapo nakikipag away pa haha.
---
Isang gabi, habang papauwi kami ni Mikha mula sa opisina, napansin kong tahimik siya. Hindi ito ang tipikal na Mikha na palaging masaya at makulit. Hindi ko na mapigilan, kaya tinanong ko siya.
"Okay ka lang ba?" tanong ko, habang nakatingin sa kalsada.
"Hmm?" biglang tanong niya, na para bang nagising mula sa malalim na pag-iisip. "Oo naman, pagod lang siguro."
Ngunit may kakaibang nararamdaman ako. Hindi ito ang unang beses na naging tahimik si Mikha sa mga nakaraang linggo. Tila may iniisip siya na hindi niya sinasabi sa akin.
Pagdating namin sa condo, nagpaalam siyang pupunta sa motorshop dahil may kailangan daw siyang asikasuhin. Hatinggabi na, pero umalis pa rin siya. Ilang beses ko siyang tinangkang kausapin tungkol dito, pero palagi niyang iniiwasan ang usapan.
Isang gabi, habang iniinspeksyon ko ang CCTV footage ng building namin-isang security protocol na dati ko nang nakasanayan-nakita ko sa footage ang isang itim na sasakyan na madalas na pumaparada sa labas tuwing sinusundo ako ni Mikha. Hindi ko ito napapansin dati, pero tila sumusunod ito sa amin.
Kinabahan ako. Sinubukan kong tawagan si Mikha, pero hindi siya sumasagot. Sa mga oras na iyon, bumabalik sa isip ko ang lahat ng nagdaan-si Jeremy, si Cole, at ang mga bagay na tila masyadong tahimik sa aming buhay.
Sa gitna ng aking pag-aalala, biglang tumunog ang aking telepono. Hindi ito si Mikha. Hindi ko kilala ang numero, pero nang sagutin ko ito, isang boses ang narinig ko.
"Akala mo ba tapos na ang lahat?"
---
"Akala mo ba tapos na ang lahat?"
Natigilan ako. Kilalang-kilala ko ang boses na iyon-si Jeremy. Akala ko'y tuluyan na siyang nawala sa buhay namin, pero mukhang nagkamali ako.
"Bakit mo ako tinatawagan? Ano ang gusto mo?" tanong ko, pilit na pinipigilan ang kaba sa aking dibdib.
"Hindi ako tapos kayong dalawa," sagot ni Jeremy, malamig at puno ng galit. "Kung akala mo, dahil iniwasan mo ako, makakaligtas ka, Aiah... mali ka."
"Anong ibig mong sabihin?" Kinabahan ako. May naramdaman akong hindi tama.
"Alam mo, hindi ko kailanman pinatawad ang ginawa mo sa akin," sabi niya, ang tinig ay naglalaman ng poot. "At dahil iniwasan mo ako, ako na lang ang magbabayad. Hindi ikaw... kundi si Mikha."
Na-stun ako sa sinabi niya. "Huwag mong gawing masama si Mikha. Wala siyang kasalanan!" Sinubukan kong kalmahin siya.
"Si Mikha? Siya ang dahilan kaya hindi ka bumalik sa akin," sagot ni Jeremy, mahina ngunit puno ng banta. "Tandaan mo, kung anong nawala sa akin, babawiin ko sa kanya."
Bago ko pa makapagsalita, binaba ni Jeremy ang tawag. Hindi ko na siya matutunton, pero ang sinabi niya ay patuloy na gumugulo sa isip ko. Kung papaano niyang pinaghigantihan si Mikha-dahil siya ang pumalit sa aking buhay-hindi ko alam kung anong mas malupit pa ang maaaring mangyari.
Nagmamadali akong tumawag kay Mikha, ngunit hindi siya sumasagot. Tumayo ako at agad na nagdesisyon. Pumunta ako sa motorshop ni Mikha. Habang patungo roon, hindi ko maiwasang mag-alala. Baka na naman siya ang maging target ni Jeremy.
Pagdating ko sa shop, ang dilim ng paligid at tahimik na kapaligiran ay hindi ko inasahan. Kakaibang pakiramdam ang umabot sa aking mga katawan. Hinanap ko siya sa loob. Walang tao. Habang papasok ako sa likod ng shop, nakita ko ang mga pinto na bahagyang nakabukas. Nang sumilip ako, nakita ko si Mikha-nasa sahig, duguan at napahiga.
Dahan-dahan ko siyang nilapitan. "Mikha!" sigaw ko, pilit na inaabot ang kanyang kamay.
Napasigaw siya, ang katawan niya ay nanginginig sa takot. "Aiah... pa-patawarin mo ako," sabi ni Mikha habang hawak ang sugat sa kanyang tagiliran. "Si Jeremy... he's coming for me."
---
Hindi ko kayang patagilid si Jeremy, lalo na nang makita ko ang baril na itinutok niya sa akin. Mabilis na kumalat ang takot sa aking katawan.
"Jeremy, tumigil ka na," sabi ko, ang boses ko ay mas malakas na ngayon kahit nanginginig. "Hindi mo kami kayang durugin."
Ngunit ang mata ni Jeremy ay puno ng galit, at ang kamay niyang mahigpit ang hawak sa baril ay hindi nagbago. Bago ko pa magawa ang anumang hakbang, isang biglaang pagpasok ang naganap mula sa pinto. Ang pinto ay bumukas nang malakas, at nakita ko si Cole.
"Huwag kang gagalaw!" sigaw ni Cole,
Napalingon si Jeremy,"Sino ka?" tanong ni Jeremy, nakahanda pa rin ang baril, pero halatang nataranta siya sa biglang pagsulpot ni Cole.
"Hindi importante kung sino ako. Ikaw ang kailangan kong alamin," sagot ni Cole, mabilis na in-assess ang sitwasyon. Nakita niyang duguan si Mikha at ako, si Aiah, ang tinututukan ng baril. "Ikaw ba ang ex-husband ni Aiah?" tanong niya, sinusubukang intindihin ang koneksyon.
"Hindi lang basta ex," sagot ni Jeremy, ang boses niya ay puno ng galit at hinanakit. "Ninakaw nila ang buhay ko."
"Hindi mo kayang balikan ang nakaraan sa ganitong paraan," sabi ni Cole, pilit na pinapakalma ang sitwasyon. "Alam ko kung gaano kasakit ang mga ganyang bagay, pero hindi ito ang tamang paraan."
"Tama? Ano'ng alam mo?" sigaw ni Jeremy, ngunit sa kabila ng lahat ng galit, ramdam ko ang pag-aalinlangan sa kanyang mga mata. Hindi niya inasahan ang presensiya ni Cole.
Habang nakatutok pa rin ang baril ni Jeremy sa akin, nakita kong dahan-dahang lumapit si Cole, na tila sinusubukang kumbinsihin si Jeremy na huwag nang ituloy ang balak.
"Wala kang matutupad dito, Jeremy. Kung ako sa'yo, itigil mo na ito bago pa lumala," dagdag ni Cole, ramdam ang tensyon.
Nagpatuloy ang ilang saglit ng katahimikan, hanggang sa dahan-dahang ibinaba ni Jeremy ang baril, pero halata pa rin ang kanyang galit. "Hindi pa tapos 'to," bulong niya bago tuluyang umalis ng shop.
---
Pagkaalis ni Jeremy, para akong nabunutan ng tinik. Isang malalim na paghinga ang pinakawalan ko at dali-dali kong binaling ang atensyon ko kay Babi Love, na duguan at halos walang malay.
"Babi, dadalhin ka namin sa ospital. Ang dami mong dugo," sabi ko, habang ang mga luha ay pumatak nang hindi ko namamalayan. Hindi ko matiis ang sakit na makita siyang ganoon-ang taong mahal ko, nasa bingit ng kamatayan.
"Cole! Tara na, tulungan mo ako!" sigaw ko kay Cole, na agad na lumapit sa amin.
"Bro, stay with me, ha?" pabirong sabi ni Cole kay Mikha, sinusubukan niyang gawing magaan ang sitwasyon kahit bakas ang pag-aalala sa kanyang mukha. "Wag ka pipikit, papatayin talaga kita ng tuluyan," dagdag pa niya, pero halatang kinakabahan siya sa kondisyon ni Babi.
Agad naming inihanda si Mikha para isugod sa ospital. Ramdam ko ang bigat ng sitwasyon, pero sa mga sandaling iyon, mas kailangan kong magpakatatag.
*Hospital*
------‐----
Patayin ko kaya sila dito para masaya 😭
YOU ARE READING
🔞 Water Lilies ( MIKHAIA ) 🔞
Roman d'amour"AHh~~ bilis , baka maabutan tayo ! "I'm coming baby ~~~
