"ဟုတ်လို့ကျော်၊ပုတ်လို့ပေါ်တာကွာ ဘာဆန်း
တာဟုတ်လို့၊ရေးကြီး ခွင့်ကျယ်လာလုပ်နေ
တယ် ...ဟားဟား ..."
"အဲ့တာ မင်းစိတ်ဓာတ် ဘယ်လောက်အောက်
တန်းကျလဲဆိုတာ ဖော်ပြနေတာပဲ သက်ကို၊
မင်း ရှင်းရှင်ရင် ငါနဲ့ရှင်းရမှာကွ၊သန့်ရန်ရှင်းနဲ့
ဘာဆိုင်လို့ ဆွဲထည့်နေတာလဲ ဟမ်"
"အဟား ...မဆိုင်ဘူးလား။ငါတော့ ဆိုင်တယ်
လို့မြင်တာပဲ၊မင်းတို့ ဒီလောက်ပလူးနေတာကို၊
ဒါနဲ့ ဘယ်သူက အပေါ်အောက်လဲ?"
"မင်း မိုက်ရိုင်းမလာနဲ့ သက်ကို!"
"ငါပြောတာ မဟုတ်လို့လား။ဟုတ်လို့ မင်း
နာနေတာ မဟုတ်ဘူးလား ...ဟုတ်တယ်
မလား ငါ့ကောင်တို့"
"ဟုတ်တယ်။နှစ်ယောက်ထဲက တစ်ယောက်
ကတော့ အောက်ရှိမှာပဲ၊သူလား ...သန့်ရန်
ရှင်းလား ...အဟား"
သက်ကိုက သူ့နှင့်ပါလာသည့် နောက်လိုက်
ကောင်တွေကိုပါ စကားကူခေါ်လေသည်။
ထိုကောင်တွေလည်း ထိုးမယ်၊ကြိတ်မယ်နှင့်
ဝိုင်းထားလျက် လက်သီးဆုပ်ကာ ရွယ်နေ
ကြ၏။သို့တိုင် မြင့်ဂုဏ်က နည်းနည်းမှာ
တုန်လှုပ်မသွား။မျက်နှာကြောကိုသာ တင်း
သထက်တင်းထားပြီး ဒေါသအငွေ့အရိပ်တွေ
နှင့်ပင် စူးစိုက်ကြည့်ပစ်၏။
သက်ကိုသည် မြင့်ဂုဏ် ရင်ဘက်ကို ဆောင့်
တွန်းပစ်ကာ ကော်လံကို ဖမ်းဆုပ်ပြီး လည်
ပင်းကို စ,ညစ်သည်။
"မင်း မျက်လွှာချလိုက်စမ်း မြင့်ဂုဏ်! ၊ အဲ့
သောက်ချိုးမပြေတဲ့အကြည့်ကို အခုချက်
ချင်း ပြောင်းပစ်လိုက်စမ်း!"
မြင့်ဂုဏ် ပါးရိုးများကားကျတဲ့အထိ အံကို
တင်းတင်းကြိတ်ထားရင်း သက်ကိုလက်ကို
ရိုက်ချကာ လှစ်ခနဲဖမ်းပြီး လက်တစ်ဖက်ကို
လိမ်ချိုးထား၏။အားသုံးလာသည့် ကျန်တစ်
ဖက်ကိုလည်း စီးကာ ဖမ်းချုပ်ပစ်သည်။
"အ! ... မြင့်ဂုဏ် ငါ့ကိုလွှတ်၊အခုလွှတ်စမ်း!
ဟိတ်ကောင်တွေ ဘာရပ်လုပ်နေကြတာလဲ၊
သူ့ကို ရိုက် ..."
"သက်ကို တော်လိုက်တော့! ..."
သူတို့အုပ်စုနောက်မှ စီးမိုးထွက်လာသည့်
အသံကြောင့် သက်ကိုနှင့်သူ့အဖွဲ့သားတွေ
က တုံ့ဆိုင်းသွားကြ၏။မြင့်ဂုဏ်ဆီ ရောက်
ခါနီး သစ်သားတုတ်တချို့မှာလည်း လေ
ပေါ် မှာ ရပ်တန့်ကြကုန်၏။
YOU ARE READING
နေလောင်ပန်းတို့ရဲ့ငိုရှိုက်သံ(Complete)
Romance"မင်း ငါ့ခံစားချက်ကို နားလည်ပါမလား မသိဘူး၊ငါတော့ နားမလည်တော့လို့ ရူးတော့မယ် သန့်ရာ ..." [ဓနမြင့်ဂုဏ်] "မင်းက ခံစားချက်မပါလည်း လုပ်တတ်တဲ့ ကောင်မျိုးဆိုတော့... မင်းရူးနေလို့ပေါ့" ...
