Kayıp Vaka / lawlu

17

Üst edit

Lütfen oturarak okuyun.

******

Sabahın ilk ışıkları su yüzeyinde ışıl ışıl oynaşırken, derinlere daldıkça azalıp yok oluyordu. Yine de, sular sakin ve dalgasız, hava açık ve kuruydu.

Dalış için daha uygun bir ortam olamazdı.

Hajrudin, Gerd, Goldberg ve Rodo, dört farklı taraftan, kendileri için küçük ve sığ olan bu okyanusun tabanında dalıyor, dolaşıyor, ya Polar Tang'in batığına ya da herhangi bir insan kalıntısına rastlamaya çalışıyorlardı.

Bepo Rodo'nun omuzlarında elleriyle işaret ederek yön bulmaya çalışıyordu.

Bütün gece dümen çevirmiş olan Stansen ise gemide uyuyordu.

Bütün bu olan bitenin sorumlusu olduğuna inanan Law ise, hala daha güvertede, engin denizleri izliyor, bir taraftan da parmak uçlarıyla dudağının üstünde dünden kalan ince çiziklerle Luffy'nin cenazede ağzının ortasına çaktığı yumrukla patlattığı dudağının kabuk tutmuş yarasına dokunuyordu.

Ne bir uyku uyuyabilmiş, ne de bir lokma bir şey yiyebilmişti.

Dalış öncesi Goldberg'in teklif ettiği kahvaltıyı da edememişti. Ekibin kalanı ekmek arasına dürülmüş füme et, erimiş peynir, erik reçeli ve yosun turşusundan oluşan kahvaltılarını iştah ve aceleyle gömerken, Law sadece önündeki aynı içerikle doldurulmuş patatesi çatalın ucuyla ancak didikleyebilmiş, kahvesini dahi içememişti.

Ancak Stansen'in aksine, bir gram uykusuz da hissetmiyordu. Stres, anksiyete ve adrenalin damarlarında dolaşırken, yapabildiği tek şey güvertede kıçtan başa volta atmak, dalanların arkalarından bağladıkları halatlardan bu yana gelen herhangi bir kıpırtı olup olmadığına bakmak ve aynı gerginlik içinde kendini küpeştelerden aşağıya sarkıtıp yumuşak dalgalara dalıp gitmek olabiliyordu.

Denizden çıkarıp da canlı bulabileceği kimse olabileceğini de düşünmüyordu. Düşünebildiği tek şey, Luffy'yle ve o devlerin cenazesiyle çok fazla vakit kaybettiği ve hatta bu yüzden tayfasına yönelik sorumluluğunu ihmal ettiğiydi.

Aslında Bepo'yu iyileştirir iyileştirmez, buldukları ilk gemiyle buraya gelmeli ve bu işi daha da erken halletmelilerdi. Şimdi sadece, bir önceki gece Luffy'nin dudaklarından çaldığı o öpücüğü aslında pek de hak etmediğini, deyim yerindeyse bencillik ettiğini ve hatta kendi sorumluluğundan kaçmak için bunu yaptığına inanıyor, kafasının içindeki eleştirel sesin kendi kendisine eziyet etmesine izin vererek en azından bir kefaret ödediğini hissetmeye çalışıyordu.

Serin sabah meltemi siyah kaba gömleğinin içine dolup tenini ürpertiyle doldurdu.