GEÇMİŞİN İZİ

13. Bölüm

Afra Kılıç

Hayatımın her yerinde yaşadığım sorunlar her günümde yerini alıyordu. İfadesiz kalışlarım, sessiz oluşum, göze batmamamdı.

Tabiki arada yaşadığım ufak sıkıntılar haricinde.

Gözlerimi sigaradan çıkan dumana sabitlediğimde duman odada yayılıyordu, burnuma sigaranın kokusu gelirken kendi odamdaydım.

Hava kararmak üzereydi.

Sigaramdan son bir nefes çektiğimde, önce sigarayı ortadan kaldırdım ardından camı açıp odaya parfüm sıktım.

Komidinin üzerinde duran defterimi çekmeceye koyarken duyduğum sesle durakladım.

Kulağıma gelen çok hafif sesin sahibi dışarıdaydı, sesler odanın dışından geliyordu.

Hemen bilgisayarımı açtığımda önce yatak odamın bulunduğu koridora baktım, ardından odamın dışına bakan camımın dışındaki kameraya baktığımda odama gelen yabancı misafiri gördüm.

Hiç bıkmayacak gibiydi, garip bir şekilde durmadan beni gözetliyordu, benim bilmediğimi düşünüyordu ama ben her seferinde farkındaydım.

Çağrı

Koridorda çalışırken beni izlemesi, kızlarla konuşurken beni izlemesi, gizlice odama gelip başımda durması...

Şüphelendiğini düşünmüyordum ama beni böyle gözetlerken daha dikkatli davranma durumunda kalıyordum.

Bu aralar camıma gelme gibi alışkanlık yapmıştı kendisi ve yine odama geliyordu.

Kliniğin bu küçük odasında yatağımın üstünde duran silahımı alıp rafların arasında bulunan gizli bölmeye koydum.

Kendimi hemen toplayıp yatağıma oturdum elime yatağın üstüne koyduğum kitaplardan birini alırken sırtımı cama dönmüştüm.

Açık bıraktığım camdan girdiğinin farkındaydım, başarılı bir şekilde aldığı eğitimden dolayı Çağrı normal insanların farkedemeyeceği sessizlikte odama girmişti ama ben normal bir insan değildim, onun aldığı eğitimlerin daha fazlasını almıştım. Onun geldiğini duyup bilecek kadar iyiydim.

Çağrı ayakta sessizce bekliyordu ben ise onun geldiğini anlamamış gibi kitabımı okumaya devam ediyordum. Bu sefer adımlarını sert bir şekilde bastığında geldiğini anlamamı sağlamıştı.

Numara yapma zamanı başlamıştı.

Duyduğum sesle irkilerek ayağa kalktım. Arkamı döndüm "Sizin ne işiniz var odamda? Neden yine geldiniz?" dedim Çağrı'ya dik dik bakarak.

Çağrı güldü iki elini cebine atarak makyaj masasına kalçasını dayadı "Bir uğramak istedim" dedi gözlerini bana dikerek "Odama gizlice girmeninizi istemiyorum" dedim ikaz ederek ama bu ikaz gerçek benden ters herkesin bildiği Afra'ya aitti. Kılıç'a değil.

"Tamam hanımefendi sinirlenmeyin. Ben sadece nasıl olduğuna bakmaya geldim. Malum başımızda Mara adında bir psikopat var" dedi. Uydurduğu bahaneye inanmış gibi yaparak "Benim nasıl olduğum sizi ilgilendirmez" dediğimde başını salladı "Kalbim kırıldı" yapmacık bir üzüntü ifadesine büründü "Görüşmek üzere karanlık kız" dedi yüzündeki sırıtışla camdan çıkıp gitti.

Benim peşimi bırakmalıydı, onunla uğraşacak vaktim yok. Cama ilerleyip baktığımda ortadan kaybolmuştu bile.

Arkamı dönüp odaya doğru üç dört adım attığımda duyduğum sesle adımlarım durdu "Ne o penceren hiç durmuyor" birkaç adım arkamdaydı, onu odaya girdiğinde farketmiştim. O çok hızlı davranıyordu, onun en sevdiğim yanlarından biride hızlı haraketleriydi.