Pagkalabas ni Faye ng pintuan ay nakita niyang nakaabang si Jennie sa gilid ng kanyang sasakyan."Fai.." mahinang saad nito habang papalapit siya.
"I'm sorry."Binigyan niya si Jennie ng isang nakakaunawang ngiti.
"Ssh. I understand now, Jen. You dont have to be sorry."
"But I am. I'm sorry kung hindi ko nasabi sayo ang mga saloobin ko noong tayo pa. I'm sorry kung kinailangang maging ganoon ang pakikipaghiwalay ko sayo. I didn't know how to." She looked sorry enough kaya minarapat na niya itong lapitan.
"No, Thank you. Thanks to both of you that I was forced to be with the one I really Love."Nagyakapan sila.
"I'm happy for both of you, Fai. Yoko is right when she told me that one day, you'd love her more than you loved me. Sa totoo lang, pakiramdam ko hindi mo naman talaga ako minahal. Noon pa man, iba na ang mga sulyap mo kay Yoko kapag nasa paligid siya. At nagagawa mo iyon kahit pa nasa harap mo ako. It's as if I didn't exist when she's around."
Lubha siyang nahiya sa mga sinabi nito.
''Oh I'm so sorry Jen . I didn't mean to be insensitive. Really, I--"
"It's okay Fai, Kung hindi rin naman dahil don. hindi mababaling kay Rafael ang atensiyon ko." Nakangiting tugon nito.
Nagyakapan sila muli at nagpaalam na sa isa't-isa.
____
If only she knew that it would feel this great to finally reconcile with the one you love, she would have done it right away. But this was life. We all need to learn in different ways. She learned that love was supposed to be easy, it was supposed to be worth it. The important thing was that she finally came to her senses. And now, she would never let Yoko be away from her. Never!
Kung saan saan na siya napadpad habang nagmamaneho ngunit ni anino ni Yoko ay hindi niya namataan. Nang tingnan niya ang relo ay madaling ay madaling araw na pala. Kasabay nito ang malalaking patak ng ulan sa ganung oras. Na lalong nagpadagdag lamig na bumalot sa labas.
Nang tumunog ang kanyang cell phone.
" Hi Fai , si Jen to. Si Yoko ay nasa bahay nila ngayon. Doon mo siya puntahan. Ngayon lang din namin nalaman ni Rafael. Go , Get her. Good luck."
Pagkabasa niyon ay dali dali niyang pinuntahan ang nasabing lugar.
___
Madaling araw na ay hindi pa rin dalawin ng antok si Yoko. Hanggang ngayon ay naiisip niya kung ano bang kulang sa kanya at hindi siya magawang mahalin ng asawa. At kung bakit pa siya humantong sa ganitong klaseng kamartiran.
Masyado nang masakit P'Faye, Sobrang sakit na para ipilit ko pa.
Sabi niya sa sarili habang hilam nang luha ang mga mata. Hindi siya umuwi kagabi at ngayon ay hindi na naman niya inuwian ang asawa. Hindi pa rin siya makatulog kung kayat bumaba siya para ipagtimpla ng mainit na gatas ang sarili.
Umuulan sa labas dapat ito ang sandaling kay sarap matulog sa tabi ni Faye.Iniisip mo na naman siya. Akala ko ba kakalimutan mo na mahal mo siya. Sita nang isang bahagi ng isip niya.
*Doorbell ring*
Nagtatakang sumilip siya sa kabilang bahagi ng bintana ng kanilang sala upang mapagsino ang taong nasa labas sa ganitong oras ay mangangahas na pumaroon sa kanya.
Si Faye.
Bakit ba siya narito? Para ano pa ba kundi para pauwiin ka , And then what sasaktan ka na naman niya ng paulit-ulit?
BINABASA MO ANG
Fairytale of You
FanfictionFrom original version of Rastro fanfic (last year: heartbreak) YES! I am the same author.