chapter 45
(Rachelle's POV)
Simula nung marinig ko ung news na un, ay grabeh! Tumalon-talon ang puso ko!
Tumingin ako sa kalendaryo na nakasabit sa pinto... Ilang buwan na rin kameng nagpapanggap ni Joey! Gwabeh! Ang tagal na pala...
Naaalala ko pa ung itsura nya nung nilagyan ko ng red nailpolish ung nails nya...and ginawang masterpiece ang kanyang face... Ang pretty talaga! wahahaha... ;D
knock! knock!
Napatigil ako sa pag-iisip, sabay tingin sa kwarto ko. Supposedly ba nag-iimpake na ko?
Bumukas ung pinto at sumilip si Joey.
Papaalisin na ba ko nito?
Ako: (tumayo) Okay, mag-iimpake ako within this week... Pwahmiz!
Tiningnan ako ni Joey na parang "huh?" so na-realize ko na bawas ganda points nanaman ang pagkapahiya ko. Ang layo yata nung sinabi ko sa real reason kung bakit sya nakasilip ngayon sa kwarto ko.
Joey: Nananaginip ka nanaman ba nang gising?
Ako: Sira! Ikaw gumagawa nun di ako noh... Bahket ka ba nandito? Ooh, ginawan mo ba ko ng milkshake? :D
Joey: Neknek mo, bahket naman kita gagawan?
Hmp! Yabang!
Joey: Iniimbitahan ka ni dad na mag-dinner dun ngayon... Pang-"thank you" man lang daw... Except syempre kung may iba kang plano, ok lang din.
Nag-isip ako sandali... Nagpapahinga si Lex ngayon, so wala talaga akong plano the whole day... and medyo shocked pa si mommy after ko i-text na nag-drop na ko sa Business Mgt... So, malamang, tahimik muna ang buhay ko kahit today lang.
Ako: Okay.
Joey: Okay?
Ako: Yah, what time tayo aalis?
Joey: Sasama ka?
Ako: Ayaw mo?
Gulo talaga ng brain nito...
Joey: Hinde... (tingin sa kwarto ko) Kailan ka mag-mmove out?
Ako: (pabiro) Pinapalayas mo na ko? Tsk, di mo man lang ako ma-mimiss? :D
Joey: Anoh ka? Bahket naman kita ma-mimiss? Ka-miss-miss ka ba?
Dahil lang sa statement na yan, binato ko sya ng unan -- na sapol naman sa mukha nya.
Joey: Kitam?! Mamimiss pa ba kita eh child abuser ka!
Ako: Sira! Mas matanda ka sa'kin!
Joey: Eh talaga?
Oh my golay... >.>
Ako: Anong oras ba tayo aalis?
Joey: 6... Kaya kailangan mo pang magluto ng lunch. Gutom na ko eh.
Ako: Anong tingin mo sa'kin, rice cooker?!?
Joey: (titig sa'kin sabay ngiti) Pwede rin... wahahahaha... :D
Binato ko sa kanya ung isa ko pang unan.. kaya lang natuto na yata, bago pa man sya tinamaan, nakatakbo na sya palabas ng kwarto.
Hmpf. Sige. Papatakasin ko sya ngayon, pero may araw din un sa'kin. bwahaha
Sumunod ako palabas ng kwarto para i-fulfill ang "rice cooker" duties ko. Taong un... Pano kaya sya nabuhay nang walang nagluluto para sa kanya? Pano na lang pag umalis na ko?
. . . .
Mamimiss kaya ako ni Joey?
Hay, anoh ba naman tohng tinatanong ko sa sarili ko?
Tumigil ako sa kusina para magluto ng the best lunch EVER! Oh di va, para kahit man lang sa pagluluto ko, eh ma-miss ako nung mokong...
BINABASA MO ANG
Milkshake --completed
Genç Kurgucredits to ate @ayreezh for this story. Siya po yung pinaka favorite author ko sa watty. hehehe. Kahit hindi kayo nagtatanong. Grabeeee. Ang galing kasing magsulat. Hindi nakaka-bore. :D Try niyo pong i-read! :) Thank you!
