Şimdi ise her şey ona kalmıştı. Bu sefer o seçecekti.Ya kendini ya aşkımızı.
Eve gireli on dakikaya yakın oluyordu. Kenanla karşılıklı oturuyorduk. İkimizde hiç konuşmamıştık. Artık konuşmalıydı yoksa bitecekti. "Ne duymak istiyorsun?"demesiyle düşüncelerinden sıyrıldım.
"Gerçekleri istiyorum,benden bir şey saklama artık bir ilişkiye başlamak istiyorsak aramızda gizli şeyler olmamalı.Sırlar olursa ben olmam."dedim.Artık gerisi ona kalmıştı,ben susacaktım.
"Semih'i burdan gittiğim zaman tanıdım Eskişehir'de tanıştık.Genel ev işletiyordu.Bir gece gittim işte kendimi denemek için.O ayarlamıştı gideceğim kişiyi.Ama olmadı bir şey yapamadım zaten.Aklımdan çıkmıyordun."derin bir nefes aldı.
Sonra devam etti söylediklerine, "O Ayça da gittiğim kişiydi. Zorlamıştı beni ama yapmadım daha doğrusu yapamadım sürekli sen vardın bilmiyorum.
O zamanlar çok karışıktı her şey.Ama geçmişim yok benim kimseyle,hiç olmadı da.Bir tek hep sen vardın."demesiyle aniden sesimin yükselmesini engelleyememiştim.
"Ya Semih karşımıza çıkmasaydı ne olacaktı analatacak mıydın bana bunları.Bıktım tamam mı senin sırlarından sen benim hayatıma dahil her şeyi bilirken ben böyle olmaktan bıktım. Ne iş yaptığını bile bilmiyorum.Ben böyle bir ilişki istemiyorum.Sana söyledim sır varsa yokum dedim."dememle sinirlenip balkona gitti bir sigara yaktı kendine.
Sonra bitince bir tane daha yaktı.Balkonun çok soğuk olduğunu biliyordum ama gelmiyordu.Kaçmayı mı seçiyordu yani neydi bu kadar zor olan.Ya o kadınla bir şeyler yaşamışsa,başım artık düşünmekten ve dururdu. Yatak odama gidip üstümü değiştirdim. Bu pijamam çok rahattı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oturma odasına geçip televizyonu açtım ,o bana gelene kadar onu yok sayma kararı almıştım kendi içimde. O hala balkondaydı sigara içiyordu, gerçekten çok içiyordu.Bende hala salak gibi onu düşünüyorumdum.
Ya yine gitmeyi seçerse fikri düştü birden aklıma.Bir anda gelip beni kendine tekrar alıştırmıştı.Ona bu kadar hızlı alışmak benim suçumdu. Bu sefer giderse nasıl olurdum bilmiyorum.Ona olan aşkımın bu saplantılı olması sinirimi bozuyordu.Benim için bir tek o vardı.O beni sevdiğini söylüyordu ama bazen söylemek yetmiyordu işte.
İlacın etkisiyle yavaş yavaş mayışmıştım uyumak üzereydim.Balkon kapısının sesini duydum ama gözümü açmaya halim yoktu.İyice yatıp uykuya daldım en sonunda.
Sabah telefonun sesiyle uyanmıştım.Sabah sabah kim arıyordu gerçekten. Telefonda gördüğüm Hakan yazısıyla kaşlarım çatıldı.Bu saatte beni niye arıyordu ki? "Efendim Hakan "
"Kanka kusura bakma bu saatte aradım ama bugün senin günün ya ben senin yerine gitsem yarın sen benim yerime gitsen olur mu?Yarın Cüneyt gelicek de"
"Tamam sorun değil giderim Cüneyt'e selam söyle görüşürüz kapatıyorum şimdi "
"Tamamdır çok sağol çok teşekkür ederim görüşürüz bye bye"diyip kapattı.
Sanırım bir günlük fazla işten zarar gelmezdi.Cüneyt Hakan'ın kardeşiydi.Arada böyle ziyarete geldiği zamanlar oluyordu Hakan'ı.
Sonra aklıma bır anda oturma odasında uyuduğum geldi.Kenan beni odaya taşımıştı.Acaba hala evde miydi?
Hemen yataktan çıkıp oturma odasına doğru gittim. Mutfaktan ses geliyordu.Gittiğimde Kenan kendine kahve yapıyordu.Beni görünce belli etmemeye çalışsada da şaşırmıştı.
"Niye bu kadar erken uyandın?"dedi.Bana diyordu ama kendisinin hiç uyumadığı gözlerinden belliydi. "Sen niye uyumadın?"dememle kahveden büyük bir yudum alıp fincanı sesli bir şekilde bıraktı yerine.
"Hala dünkü mevzuda mıyız?Bak bu konu abartılacak bir mevzu değil seninle bir de bu yüzden tartışmak istemiyorum."deyip kalktı. "Ben lavoboya gidiyorum sonra dışarıya kahvaltıya gidelim.
Buzdolabı bomboş."diyerek yanımdan geçti.Yok saymıştı beni, sorularımı,bizi,gerçekleri belki de birçok şeyi.
O an karar verdim kendim için.Belki de benim için en acı olandı ama söyledim. "Ben istemiyorum, başlamadan bitsin."dememle adımları durdu. "Güvenmek bu kadar zor mu?"dedi.
"Aramızda bir şey geçmedi kızla senden başkası da olmadı dedim daha ne neyi zorluyorsun"diye bağırdı.
İçtiği kahve fincanını yere atmıştı.Fincan duvarda parçalanıp yere düştü.Fincanın sesiyle yerimde korkudan zıplamıştım. O da kendinden bunu beklememiş gibi şaşırdı. "Ben özür dilerim isteyerek olmadı gerçekten bir anda sinirlenince-"cümlesini kesip"sadece gitsen olmaz mı?"dedim. Bende yorulmuştum artık. Sonra kapıya doğru yürümeye başladı. Askılıktan ceketini alıp çıkıp gitti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
LÜTFEN YORUM YAPIN ONA GÖRE DEVAM EDİCEM💝 SINIR 20 VOTE💙
