Şaşkınlıktan hareket dahi edemiyordum. O an gerçekliğini sorguladım. Kendimi çekip Kenan'a baktım. Ama onun bakışları farklıydı.Bir şeyleri anlamak istiyor gibiydi. Gözlerimi dahi kırpmadan şaşkınlıkla bakıyordum.
En sonunda Kenan kafasını geri çekti. Yüzünü sıvazlayıp kafasını başka tarafa çevirdi. Ben hala anlamaya çalışıyordum olanları. Birkaç dakika öylece durdu,durduk. En sonunda yüzüme bakmadan konuşmaya başladı. "Sana karşı hissim var mı diye kontrol etmek için öptüm seni ama yok işte seni kardeşten öte göremiyorum.Bence artık sende zorlama gerek yok anladın mı."dedi.
Kulaklarım uğulduyordu.Yanağımda ıslaklık hissettim. En sonunda ağzımı açıp ona "Tamam"diyebildim sadece. O an o tamamın altında neler yattığını düşündüm. O da verdiğim cevaba şaşırmıştı sanırım. Arabanın kapısını açıp çıktım. Eve doğru yürürken ayaklarım tutmuyor gibiydi. Böyle bir insana aşık olduğum için en çok kendimden nefret ettim. Bana acıdan başka hiçbir şey vaadetmeyen o aşk. Eve girdim ses yapmamaya özen göstererek odama girdim. Kapıyı kapattığım an yere çöküp aglamaya başladım. Bu kadardı işte bu kadar dayanabilmiştim.Ayaklarımı kendime çekip kafamı koydum öylece ağladım.
Artık vazgeçmem gerektiğini yüzüme vurmuştu. Mecburdum unutmaya artık. O gece sabaha kadar ağladım.Kaç saat geçtiğini bilmiyorum ama güneş ışıklarını görmüştüm. Gözüm ağlamaktan acımaya başlamışken kendimi toparlamaya çalıştım. Beni bu halde kimsenin görmesini istemedim.
Lavobaya gittim,aynaya baktığımda ki suratım çok kötüydü dayaktan sonra bu kadar ağlamak beni çok kötü yapmıştı. Gözlerim kan çanağı gibiydi. Yüzümdeki morluklar da cabasıydı. Yüzüme uzun süre soğuk suyla yıkayıp kendime gelmeye çalıştım. Artık onu düşünmeyip kendime gelmem gerekiyordu. Yoluma bakacaktım.Onu unutmaya çalışacaktım. Kafam düşüncelerden patlamak üzereydi.
Bizimkiler daha uyanmamışlardı. Onlara kahvaltı hazırlamaya başladım. Hem morlukları da açıklardım küçük bir yalanla. Kahvaltıdan sonra ağrı kesici içsem iyi olurdu. Zaten Kenanın aldığı ilaçları da arabada bırakmıştım. Kafam yine dün akşama kaymaya başlarken kendime gelmeye çalıştım.
Yumurta haşlamıştım bir yandan da menemen yapıyordum. Annemler çok sık uzun akraba ziyaretlerine gittikleri için bir yerden sonra kendim için öğrenmiştim birkaç tarif bunlarda onlardandı. Menemen için dometes doğrarken bi anda dalgınlıkla parmağımı kesmiştim. Elimi suya tutup evde yara bandı aramaya başladım.Hepte bu anlarda bulunmazlar zaten diye kendi içimde söyleniyordum.
Zil sesini duyduğumda abimin yine anahtarını unuttuğunu anlamıştım. Yine kim bilir nerede sabahlamıştı.
Kapıyı açtığımda abimi kanlı gömleğiyle beklemiyordum. "Abi bu ne? İyi misin sen? Kimin kanı bu?"diye bir sürü soru sıraladım.Gözlerinin altı çökmüştü. Çok yorgun gözüküyordu. Ne olmuştu bir gecede?
"Benim değil" demesiyle derin bir nefes almıştım. Ardından "Kenan'ın kanı"demesiyle o aldığım nefesin kesilsiğini hissettim.
SINIR 15 VOTE
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
