"Ben özür dilerim isteyerek olmadı gerçekten bir anda sinirlenince-"cümlesini kesip"sadece gitsen olmaz mı?"dedim. Bende yorulmuştum artık. Sonra kapıya doğru yürümeye başladı. Askılıktan ceketini alıp çıkıp gitti.
2 ay sonra
"Aşkım sana latte alıyorum.Sen istediğin masaya geç geliyorum."
"Tamamdır geçiyorum."diyip manzarası diğerlerine nazaran daha iyi olan bir yere geçtim.
2 aya yakın olmuştu o gideli artık saymıyordum.O gün o kapıdan çıkıp birdaha hiç gelmemişti. Gelmeyeceğini hissetmiştim sanırım en baştan,geleceğine dair hiç inancım yoktu. Zaten o hep giderdi,sıkıştığında hep gitmeyi seçerdi o.
"Aşkım, iyi misin nereye daldın?Sana sesleniyorum"diyen sesle düşüncelerimden çıktım.
"İyiyim ya sadece yarın ki dersimin kaçta olduğunu düşünüyorum.Saati daha yeni değişti ya unutuyorum sürekli alışamadım." "O dersin ikideydi sanki öyle demiştin yanlış hatırlamıyorsam" "Galiba öyleydi ya haklısın." "Buranın kahveleri sizin oradaki kahvelere benziyor,tadı güzel gerçekten." "Evet bende beğeniyorum."diyerek lattemden bir yudum aldım. Tadı gerçekten güzeldi.
Bir telefon sesinin yankılanmasıyla Cüneyt telefonunu açtı. "Efendim abi?" "Evet Cenkleyim" "Evet buradan okula geçicez" "Tamam abi ararım seni sonra görüşürüz."deyip kapattı.
"Ne diyo Hakan?"dememle ofladı. "Sorma ya sürekli sokakta dikkat edin,insanların dikkatini çekmeyin, hala herkes normal karşılamıyor kendinize dikkat edin bilmem ne sayıyordu birşeyler."
"O da haklı kendi açısından korkuyor bizim için"
"Korkmasına gerek yok çünkü zaten dışarıdan bir arkadaş gibi göründüğümüze eminim"diyip o da kendine aldığı filtre kahveden bir yudum aldı.
Yine aynı şeyi yapıyordu.Ona karşı yakın olmadığıma atıfta bulunuyordu ama ilişkimiz daha çok yeniydi.
Bir aylık bir ilişkimiz vardı ve benden hemen samimi olmamı bekliyordu.
"İlişkimiz daha çok yeni biliyorsun,konuştuk bunu daha önce"
"Tamam kusura bakma canım biraz ani bir çıkış oldu ama en azından bana Cüneyt yerine aşkım fln da diyebilirsin arada.Kendini alıştırman için yanlış anlama"diyip güldü.
Sürekli bu imayı da yapıyordu.Birlikte bir geleceğimizin olduğuna emindi. Çoğu zaman ona haksızlık yaptığımı hissediyordum. "Tamam aşkım hadi bu konuyu kapatalım lütfen"deyip gülümsedim.
"Aynen dersin var yarım saate senin de kahveleri içip kalkalım." Kafamı sallayıp kahvemi yudumlamaya başladım. On beş dakika sonra kalkmıştık.Her ne kadar hesabı ben ödemek istesem de izin vermemişti.
"Her seferinde sen ödüyorsun zaten Cüneyt bari bu sefer ben ödeseydim"dedim gerçekten de her seferinde o ödüyordu.
Bana aldırmadan gülümseyip "ödersin aşkım birdahakine hadi çık sen geliyorum deyip elimi öptü. Zaten kafenin çok ıssız tarafındaydık ve kimse yoktu.Bu yüzden daha rahattık.
Çıkışa geldiğimde etrafa göz gezdirmeye başladım.Niye bu kadar uzun sürmüştü ki? Tam karşı taraftaki yeşil apartmana bakarken ara sokaktan geçen birini gördüm.
Yandan ve saniyelik bir görüştü ama ona çok benziyordu sanki. Siyah hafif dalgalı saçlar,orta uzunlukta olan sakallar.Ona söylememiştim ama sakalları beni öptüğünde yüzüme batıyordu ve bu hissi sevmiştim.
Ya oysa?Bu düşünceyle bir anda ara sokağa doğru koşmaya başladım. Gittiği tarafa doğru döndüm. Hızlı koşarsam yakalayabilirdim.Daha hızlı koşmaya başladım.
Sağ tarafıma döndüğümde gördüm.Arkası dönüktü.Yavaş adımlarla gittim yanına.Siyah uzun bir kaban vardı üzerinde ilk dikkatimi bu çekmişti.Tarzını mı değiştirmişti? Ne diyecektim ki?Bir şey dememe gerek var mıydı?
Bir cesaretle gittim yanına tuttum kolunu"Kenan"diye seslendim.
O değildi."Karıştırdınız galiba beyefendi ben Kenan değilim"dedi bana bakan suratsız yüz. "Ah kusura bakmayın bir arkadaşıma benzettim de"diyerek geri çekildim.
Adam yoluna devam etti.Bense uzun bir süre kaldım orada.
SEMİH
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
