2 Hafta Sonra
_____________________________________________
"Arkadaşlar sadece kaçırıldım. Zaten şikayetçi de olduk aranıyor."
"Peki ortağınız Fatih Can Ak neredeydi?"
Fatih abi bana fırsat vermedi. Hastane kapisindan çıkıp yanıma adımladı soruyu o cevapladı.
"Naz'ı arıyordum."
Eli belime dolandı.
"Naz benim kızım gibi, Atilla kendini toplayamadı Naz'ın kaçırıldığını öğrenince yani zaten gözümüzün önünde olduğu için bayıldı. Onu hastaneye göndermelerini isteyip Naz'ın peşinden ben gittim. Ama bir yerden sonra arabamla kaza yapmama sebep olup izini kaybettirdiler."
"Peki-
Arkadan Çağan da gelip sağ yanıma geçti.
"Arkadaşlar ikisi de çok önemli bir olay atlattılar bırakın da eve gidelim?"
Yanımızdan uzaklaşmak istemeseler de Çağan'ın tavrı çok net olunca gittiler. Biz de arabaya binip eve ilerledik. Babam hâlâ toplanamadığı için evdeydi. Fatih abi de beni soru yağmuruna tutuyordu. Çağan da aşık aşık beni izliyordu ve bu da beni geriyordu.
"Peki sonra?"
"Bilmiyorum ki, zaten bagajdayken bayıldım. Çağan'a mesaj atarken bilincim kapanmaya başladı. Sonra araba kenarda durdu. Telefonumu aldılar attılar. Gerisini hatırlamıyorum."
Çağan bir şey söyleyecek gibiydi ama durdu. Çok da takılmadan evde sorarım deyip tekrar Can abiye döndüm.
"Bir şey yapmadı dimi o pislik sana?"
"Hayır, sadece uyuşturu verdi..."
Bunu şu ana kadar kimseye söylememiştim iki haftadır ama şimdi öğrenmelerini istedim.
"Ne!?"
"Doktor söyledi bana da. Kanımda yüksek oranda uyuşturucu bulmuşlar. Onun dışında dokunmadılar bile."
Çağan'a baktığımda çene kasları belirmiş, göz bebekleri rengini değiştirmiş etrafa öldürücü bakışlar atıyordu.
"Dokunamaz zaten!"
Diye mırıldandı ağzının içinde.
"Bunu niye daha önce söylemedin kızım?"
Dedi Fatih Abi.
"Söylesem de bir şey değişmeyecekti ki?"
"Değişirdi."
Dedi anında Çağan.
"Değişirdi. Onu ölmekten beter edecektim ya ben, şimdi yaşamaktan beter edeceğim."
