Kızıl Prenses (Ona Prenses Deme!'nin Devamı)

57.Bölüm "Artık Başkasının Prensesisin"

-DEFNE-

Aynada kendime baktım. Beyazlar içinde çok farklı duruyordum. Sanki masum gibi.. Aklıma Doğukan geldi. Ondan haber alamıyorum uzun zamandır ilk zamanlar arada bir de olsa mektup felan yollardı ama artık yollamaz oldu. Ben böyle düşünceli şekilde ayna da kendime bakarken kapı açıldı. Kimin geldiğine baktığımda Ecemi gördüm. Yanıma gelip "Çok güzel olmuşsun aynı prenses gibisin" dedi. Arkadan bir ses "O zaten prenses benim prensesim" dedi. İkimizde arkamızı döndüğümüzde siyah takım elbise içinde ultra yakışıklı duran abime baktık.

Abim: "Bizi biraz yalnız bırakır mısın Ecem?" dedi.

Ecem: "Tabi Selim abi" deyip bana döndü ve "Aşağıda görüşürüz bol şans" dedi ve odadan çıktı. Bu arada evet abim adını değiştirip tekrar Selim yaptı. Bizim ailemize geri döndü sonra kendi ailesini kurdu zaten. Şuan evli ve çocuğu bile var.

Abim: "Hazır mısın prenses?" dedi.

Defne: "Heyecanlıyım" dedim.

Abim: "Son kez abi kardeş konuşması yapalım" dedi. Yatağa oturdu ve benim de oturmam için yanını eliyle işaret etti. Gidip abimin yanına oturdum. Gelinliğimin kırışmasını istemiyordum.

Abim: "Çok garip yani kardeşimi kendi ellerimle başkasına vereceğim az sonra" dedi.

Defne: "İstemiyorsan verme ve buradan kaçıp gidelim" dedim.

Abim: "Bak sen nelerde düşünürmüş" dedi.

Defne: "Korkuyorum galiba" dedim.

Abim: "Neden?" dedi.

Defne: "Mutsuz olmaktan" dedim.

Bana sarıldı ve "Ben varken kimsenin seni üzmesine izin vermem" dedi. Bende "Biliyorum" dedim. Sonra benden ayrılıp "Aslında fikrin güzelmiş kaçsak mı?" dedi. Güldüm.

Abim: "Defne" dedi.

Defne: "Efendim abi" dedim. Abim bana Defne demez pek eğer Defne diyorsa ortada ciddi bir şey var demektir.

Abim: "Şaka bir yana birazdan evli bir kadın olacaksın" dedi.

Defne: "Evet ama bu aramızda ki hiçbir şeyi değiştirmez" dedim.

Abim: "Evet biz yine kardeş olacağız ama sen artık benim küçük prensesim olmayacaksın" dedi.

Defne: "Neden?" dedim. Üzülmüştüm abimin prensesi olmayı seviyordum.

Abim: "Artık başkasının prensesisin" dedi. Bir şey demedim. Sonra ellerimi tutup "Seni üzmesine izin verme, kimsenin seni üzmesine izin verme ve ben hep yanımdayım bunu unutma" dedi.

Defne: "Biliyorum hem evlenince Ankara da yaşayacağız birlikte olacağız" dedim.

Abim: "Evet" dedi. Bu sırada kapı açıldı. Gelen yengemdi.

Yengem: "Ne yapıyorsunuz abi kardeş burada herkes aşağıda sizi bekliyor başta da damat" dedi.

Abim: "Biraz beklesin" dedi.

Yengem: "Selim kızı daha fazla üzmede aşağıya getir" dedi.

Defne: "Tamam yenge geliyoruz" dedim. Sonra kapıyı kapatıp gitti.

Abim ayağa kalktı ve "Hazır mısın Prenses?" dedi. Kalkıp "Hazırım" dedim. Koluna girmem için kolunu kaldırdı bende koluna girdim. Birlikte merdivenlerden indik. Salona girince alkışlar başladı. Sonra gözüm annemle babama gitti. Annem ağlamaktan gözleri kızarmıştı. Babamda belli etmese de o da ağlamıştı. Sonra en önde duran arkadaşlarıma baktım. Sonra tam karşıda beni bekleyen yakışıklı kocama. Aslında birazdan kocam olacak adama baktım. Abim onun yanına kadar götürdü ve kulağına "Ona iyi bak" demeyi unutmadı. Nikah masasına gidip oturduk. Nikah memuru o soruları sordu.

Defne: "Evettt" dedim.

Damat: "Sonsuzaa kadar evettt" dedi.

Ecem: "Ayağına bas" dedi. Ayağına bastım. Sonra nikah memuru bizi tebrik edip evlilik cüzdanını verdi elime. Kocam alnımdan öpüp "Seni hep seveceğim" dedi. "Bende seni" dedim.