Kızıl Prenses (Ona Prenses Deme!'nin Devamı)

26.Bölüm "Abi mi?"

-CAN-

Hastaneden doktorun yollamasıyla Borayla eve geldik. Demir abi bizi görünce "Ne olmuş nasıl Defne?" diye sordu. Gözlerinde ki telaş ve korku ne kadar itiraz etse de sevdiğini gösteriyordu.

Bora: "Bilmiyoruz doktor bizi hastaneden kovdu ama Defne uyanmış iyimiş galiba ama kimseyle görüşmek istemiyormuş" dedi.

Demir: "Peki neden olmuş?" dedi.

Bora: "Bilmiyorum en son siz konuştuğunuz senden sonra eve gitmiş galiba evde bayılmış annesiyle babası getirmiş" dedi.

Demir: "Hepsi benim suçum" deyip yüzünü ellerinin arasına aldı.

Bora: "Ona ne anlattın?" dedi.

Demir: "Herşeyi kendi istedi herşeyi anlatmamı istedi" dedi.

Bora: "Durumu çok kritik üzülünce ya da sinirlenince bayılıyor ne demek herşeyi ya" diye bağırmaya başladı.

Demir: "Bıktım anladın mı?" dedi. Sonra devam etti "Herşeyi saklamaktan onun gözlerine bakarken yalan söylemekten bıktım" dedi.

Bora: "Gördün mü olanları?" dedi.

Sonra ikisi de oturup sustular. Odanın içinde nefes alış veriş sesleri dışında hiç bir ses gelmiyordu. Neredeyse yarım saattir bu sessizlik içindeyken kapı çalındı.

Emir: "Ben bakarım" dedi sonra kalkıp kapıya baktı. Sonra da "Defne" dedi. Hepimiz kalkıp kapıya gittik. Defne hepimize baktı sonra da Demir abiye koşarak sarıldı ve "Abi" dedi. Emirle birbirimize bakarken "Abi mi?" dedim.

Kızıl: "Şey o benim abim" dedi mahçup bir şekilde.

Emir: "Nasıl ya Demir abi sana aşık değil miydi?" dedi.

Demir abi güldü ve "Hayır o benim öz kardeşim" dedi.

Bora: "Nasıl?" dedi. Boranın bilmemesine şaşırmıştım.

Emir: "Benim kafam karıştı nasıl Demir abiyle sen kardeş misin?" diye sordu Defneye.

Kızıl: "Birincisi onun adı Demir değil Selim ikincisi evet kardeşiz o benim öz abim" dedi.

Sonra bütün olanları anlattılar. Duyduklarım bir rahatlama hissi verdi bana. Hep Demir abinin yani Selim abinin Defneye aşık olduğunu düşünüyordum ve bu yüzden Defneden uzak durmaya çalışıyordum. Gerçi bunu hiç başaramadım onun o mavi gözleri beni hep kendine çekmeyi başardı.

Bora: "Teyzemler seninasıl yolladı hastaneden çıkar çıkmaz buraya?" dedi.

Kızıl: "Onlar burada olduğumu bilmiyor" dedi.

Bora: "Nasıl yani evden mi kaçtın Defne?" dedi.

Kızıl: "Hayır evden değil hastaneden kaçtım" dedi.

Bora: "Nasıl ya?" dedi.

Kızıl: "Uyanınca doktor gelmişti ya yanıma ona kimseyi görmek istemediğimi hastaneden çıkmak istediğimi söyledim o da kapıdan hepinizi uzaklaştırdı bende kaçtım ilk sahile gittim sonra buraya geldim" dedi.

Bora: "Peki neden bayıldın?" dedi.

Demir-Selim: "Benim yüzümden dimi özürdilerim" dedi.

Kızıl: "Senin yüzünden değil abi. Annemler yüzünden eve gidip onlarla kavga ettim sonra evden çıkıp buraya gelecekken kapıda bayıldım" dedi.

Bora: "Teyzemlerle neden kavga ediyorsun Defne?" dedi.

Kızıl: "Onlar gibi ailem olduğu için utanıyorum onlar beni abimden uzak yaşamama sebep oldular yıllarca" dedi. Sonra gözleri doldu. Yanına gidip sarılmak istedim ama benden öne Demir yani Selim abi sarıldı.

Demir- Selim: "Tamam sakin bundan sonra kimse ayıramaz bizi" dedi.

Defne bizim evde kalmaya karar verdi. Öyle olunca bende ona yatağımı verdim. Emir de Demir yani Selim abiye odasını verdi. Defneye odayı göstermeye gittiğimde arkasını dönüp "Gerek yoktu gerçekten" dedi.

Can: "Olmaz öyle şey kızıl" dedim. Gülümsedi bende gülümsedim.

Kızıl: "Teşekkür ederim" dedi.

Can: "Önemli değil çarşafları değiştirdim temiz yani" dedim.

Kızıl: "Tamam" dedi. Sonra arkasına baktı bende arkamı döndüğümde Demir yani Selim abiyi gördüm.

Can: "Neyse sizin konuşacaklarınız vardır iyi geceler" deyip odadan çıktım.

Kızıl: "İyi geceler" dedi.

Demir-Selim: "İyi geceler" dedi.