ÇÖPLÜK (ASLAZ)

18.BÖLÜM

ÇÖPLÜK

18.BÖLÜM

Gözyaşlarını hızlıca silerken ağlamasını durdurmaya çalışıyordu Asi. Ne olduğunu bilmiyordu, Alazın durumu nasıldı bilmiyordu ama kendisini koyvermek istemiyordu. Umut, Soysalan hastanesine kaldırıldığını söylediği an arabaya binmiş ve yola koyulmuştu. Ona bir şey olma düşüncesiyle yanıp kavrulurken içten içe kendisinin yüzünden olduğunu söyleyip duruyordu. Öl demişti ona, o üzüntüyle ve öfkeyle çekip gitmişti Alaz. Normalde çok iyi araba kullanırdı biliyordu çünkü.

Oflayarak buğulu gözlerini tekrardan sildiğinde, kötü hiçbir şey düşünmek istemiyordu. Alaz güçlüydü, gitmezdi, bırakmazdı, pes etmezdi. Ama inanmamıştı ona, inanmadığını söylemişti. Söyleyecekti, içindekileri tek tek söyleyecekti Alaz'a. Bu yüzden yaşamak zorundaydı. Alazın yaşamaktan başka hiçbir şansı yoktu.

Soysalan hastanesine geldiğinde arabadan iner inmez  koşar adımlarla girişe doğru ilerledi ancak bir anda Rüyayla karşı karşıya geldiğinde, duraksadı.

"Rüya... Alaz iyi mi? Durumu nasıl? Bir şey söyle ya? İyi mi Alaz? Yaşıyor dime? Ölmedi dime?"

Asi gözyaşları içinde panikle konuşurken, Rüya şaşkınlıkla bakarak Asinin kollarına yerleştirdi ellerini. "Asi sakin ol. Sakin ol tamam. Yaşıyor durumu da iyi. Bir kaç sıyrıkla, ezikle atlatmış."

Asi derin bir nefes alarak yere doğru çöktüğünde, Rüya onun kollarının altından kavrayarak kaldırdı. "Şşş tamam, tamam gel şöyle" diyerek banka oturmasını sağlayıp yanına oturdu. Asi ise daha önce hiç rahatlamadığı kadar rahatlamıştı. Buraya gelene kadar bin tane şey kurmuştu kafasında ama iyiydi, Alaz iyiydi.

"Gerçekten iyi değil mi?" diye sordu Rüyanın gözlerinin içine bakarak.

"İyi olmasaydı sence ben böyle durabilir miydim? Doktor çıktı şimdi odadan, durumunun iyi olduğunu söyledi. Her ihtimale karşı bu gece burada kalacak. Her kadar kızgın da olsam, kırgın da olsam, Alaz'a bir şey olmasına ben de dayanamam Asi"

Rüyanın da gözlerinden yaşlar süzülürken, Asi dayanamayıp ellerini onun boynuna dolayarak sıkıca sarıldı. Şu anda Rüya kendisine dünyanın en güzel haberini vermişti. Üstelik onun üzüntüsünü, hissettiklerini de anlaya biliyordu. Rüya geri çekilip akan yaşlarını silerek nefesini verdi.

"Benim Alazı görmem lazım Rüya. Onu görmem lazım" Asi ayağa kalkacakken, Rüya onun kolundan tutup tekrardan oturtttu.

"Babam ve annem girdi yanlarına şimdi. Bu gece de babam kalır yanında. Sen şimdi yukarıya çıkarsan bu halini onlara açıklayamazsın."

Rüya öfkesine ve kızgınlığına rağmen şu durumda daha çok sorun çıksın istemiyordu. Babası bir şeyler anlasın hiç istemiyordu. Çünkü Alazın en savunmasız olduğu andı bu an.
"Yanlış anlama yalanlarınız ortaya çıkmasın diye falan uğraşmıyorum. Ama şu durumda bir de bu kaosu kaldıramayacağım"

"Umurumda mı sence? Alazı görmeden gitmeyeceğim buradan Rüya. Onun iyi olduğuna emin olmadan hiçbir yere gitmiyorum"

"Bu da yalandı dime? Şimdi sana bakınca, aslında en baştan bu yana Alaz'la aranda bir şeyler vardı. Emir'i falan sevmiyorsun, baksana deli gibi Alaz'a aşıksın sen. Başka ne yalanlar söylediniz bana?"

Asi sıkıntıyla nefesini verirken, kafasını iki yana doğru sallayarak akan yaşlarını sildi tekrardan.
"Şu anda gerçekten bunları mı konuşacağız? Ben Alazı görmek istiyorum, tek derdim de bu. Hiçbir şey, hiç kimse buna engel olamaz" Tekrardan ayağa kalkıp yürüyecekken, Rüyanın seslenmesiyle duraksadı.