Kitap| Gay

37

Yardan ırak yaşanır mı söyleyin

Bazen bazı yaralar alırız ancak genellikle bu yaralar bizi sert bir kabuk haline getirir ki daha büyükleri bizi deşmesin, dağlamasın.

Oğuz hayatında çok büyük yaralar almış sert bir kabuk haline gelmişti ancak belki içlerinden en küçüğü, en zararsızı onu çocuk gibi ağlatacaktı.

Hoş bu yaranın sebebi de ilacı da birdi.

Kendi derdini içinde düşünüp dururken ansızın aramıştı onu Lizge. Mahallenin sürmeli kızıydı, güzeldi alımlıydı, iki yaş küçüktü ondan. Bunlar Oğuz'un artıları değildi ama merhametini bilirdi kızın. Anası babası öldüğünde Lizge onlara bazen yemekler getirir bazen de o işteyken Yakup'a bakardı.

Ondan daha bir yakındı Oğuz ona. Çağırdığı gibi gelivermişti mekana.

Daha oturduğu gibi selam sabah vermeden ağlamaya başladığında bundandı korkusu. Bir zamanlar o da bu kadar çaresizken yanında olan bu kızın şimdi yanında olup vefa borcunu ödemenin vaktiydi.

"Ne oldu Lizge?" Diye sordu şevkatle omzunu okşarken. İçi dışında çıkarcasına ağlıyordu resmen kızcağız.

"Çok kötü bir şey oldu Oğuz. Çok utanıyorum." Vücudu anında koruma içgüdüsüyle alarma geçti. Kafasında binbir senaryo döndü durdu ama kıza suyu uzatırken sakince sordu.

"Neyden utanıyorsun? Biri bir şey mi yaptı?" Sesi istemsizce sertleşti. Mahallesinin kızına kim yamuk yaparsa onun kafasını kırardı.

"Anlat hadi ağlama artık." Konuşsun diye hafif azarlar bir tonla konuştuğunda en sonunda sakinleşti Lizge.

"Ben çok büyük bir hata yaptım." Dedi Lizge anlatmaya başlarken. "Bir çocukla tanıştım internette. O bana yazdı, güzel olduğumu falan söyledi, inandım."

Utangaç bir ifadeyle elleri önüne onları izliyordu Lizge. "Sonra fotoğraf istedi ben..." Göz ucuyla Oğuz'un suratına bakarken dudaklarını ısırıp göz yaşlarına izin verdi akmaları için. "Gönderdim."

Oğuz az buçuk anladığı olayla ne hızla yerinden doğrulsa da Lizge kolundan tuttu, "Nolur sakin ol Oğuz düşündüğün gibi değil. Otur nolur."

"Sen ne dediğinin farkında mısın Lizge? Kim o orospu çocuğu söyle de göstereyim ona." Dese de Lizge zorla oturtunca devamı olduğunu anladı.

Kendi kafasında fotoğraflarla tehdit edildiğini düşünüyordu Oğuz. Ama anlatması ve isim vermesi için sükunetini korumaya çalıştı.

"Keşke bu kadar olsa." Lizge tekrar iç çekip etrafa baktıktan sonra biraz yaklaşarak sesini alçaltıp anlatmaya başladı.

"Seviyordum onu, bir buçuk iki yıldır gizli gizli konuşuyorduk. En sonunda buluştuk." Lizge utançla gözlerini sıkıca kapatıp devam etti. "Birlikte olduk."