Mina Sena Demirörs

17. bölüm

HOPPA

yine benn

5 bin olmuşuz ama yorum sayısı ve oy sayısı azzz

oy veriiinnnn

başlayalım o zamann

iyi okumalarrr 💞💞

7 Yıl Sonra

Aile ne demekti.

Bu yaşıma kadar bulduğumu sanıp bulamadığım tek soru buydu sanırım. Herkes iki yüzlüydü. Ben ise hepsinden daha çok suçluydum. Suçum ise doğmuş olmaktı.

Yaklaşık yedi yıl önce olan olaylar her gün canımı daha çok acıtıyordu. Hepsi benim yüzümden olduğunu düşünüyordu. Bende bu gerçekle baş edemedim.

Çoğu kişiye göre bu kaçmak. Evet kaçtım. Ama kaçmasaydım kaçış yöntemim kalıcı olarak bu dünyadan göçmek olacaktı.

Aslında şuan da bir ölüden farkım yoktu. Aşırı kilo vermiştim. Yıllardır adamakıllı uyuyabildiğim saatler bir elin parmaklarını geçmiyordu. Tek gayem okuyup adam olmaktı.

Ki onu da yaptım. Pariste okulumu bitirmiştim. Hatta 1 yıldır çalışıyordum. Ne komik değil mi. Fakültelerimiz yan yana diye mutluluktan öldüğüm kişilerin yüzünü yedi yıldır görmüyordum. Ve açıkcası görmekte istemiyordum. Çok canımı yaktılar.

Nöbet çıkışı arabama atlayıp eve geçtim. Aşırı yorgundum. Tüm kemiklerim ağrıyordu. Gözlerimin içinin kıpkırmızı altınınsa mosmor olduğuna emindim.

Kapıya anahtarı sokup içeriye adımladım. Batuhan Doğukan ve yağız koltuklara yayılmış televizyon izleyerek uyuyakalmışlardı büyük ihtimalle. Köşedeki battaniyeyi üzerlerine örttüm.

Onlarla çıktığım bu yolculukta en büyük destekçim olmuşlardı. 7 yılda 6 kez beni intiharın eşiğinden çekmişlerdi. Beni hiçbir zamanımda yalnız bırakmamışlardı. Onlar benim gerçek abilerim gibilerdi.

İlk yıllarda hiçbirşey yemiyor sürekli içiyordum. Onlar beni ölüm döşeğinden düz insana çevirmişlerdi. Gülümsediğimi sadece onlar görebilirlerdi. Onlarda az görüyorlardı.

" Aaa aşkım sen mi geldin." sametin kocaman ve aşk dolu gözlerle bana doğru gelmesiyle ona içten bir tebessümle baktım. O benim yorgunluğumu üzerimden almak ister gibi sıkı sıkı sarılıp kafamın üzerinden öpüyordu.

Bu yıllarda benimle beraber ölü gibi takılan bir diğer kişiyse sametti. 2 yıl önce bana aşkını itiraf etmişti. Bana aşırı iyi geliyordu. Onu seviyordum.

" Evet aşkım. Çoook yorgunum. Gece acil ameliyata girmem gerekti. 6 saattir ameliyattaydım." evet konuşabiliyordum. Terapi görmüştüm. 4 yıl boyunca gayret edip geldiğim nokta buydu.

" Oy kıyamam ben sanaa. Benim güzelimi yormuşlar mıı. Biliyor musun bende çok yoruldum. Benim izin günüm olabilirdi ama bu sığırlar gece boyu içtiler. Onları toparlıcam diye canım çıktı." bu dediğine kıkırdadım. Samet diş doktoru olmuştu. Batuhan avukattı. Doğukan mimardı. Yağız ise çocuk doktoruydu.

Hepimizin eğitim dönemi çok zorlu geçmişti. Canımız çıkmıştı ve hala da çıkmaya devam ediyordu. Hele doğukanın ödevlerini yapıcaz diye çektiklerimiz bezdirmişti. Batuhanın ezberlemesi gerekenleri beraber çalışıyorduk. Samet ben ve yağız zaten can çekişerek çalışıyorduk.

Normalde dün benimde izin günümdü ama bir anda arkadaşın işi çıktığı için ben gitmiştim. Şimdi ise benimde izin günüm vardı.

" Aşkım ben kahvaltıyı hazırladım bizimkileri uyandırıyımda kahvaltı yapalım." dedi. Samet tüm işleri çekip çeviriyordu. Ona aşkımdan ölücem sanırım.