Από την στιγμή που έπιασα τον εαυτό μου να την σκέφτεται από το πουθενά, ήξερα πως κάτι καινούργιο άρχιζε. Για να το πω πιο σωστά, ότι κάτι παλιό ζητούσε συνέχεια.
Ξανά μπροστά μου.
Την είδα να κάθεται με τα πόδια σταυρωμένα στο παγκάκι. Τα μαλλιά της ήταν μαζεμένα στην μια πλευρά του λαιμού της, αφήνοντας την άλλη γυμνή και εκτεθημένη. Είχε γύρει το κεφάλι της πάνω στο ένα της χέρι και φαινόταν αρκετά προβληματισμένη.
Σαν ερωτευμένο σχολιαρόπαιδο, όπως συνήθιζα να ήμουν, την κοιτούσα ξύνοντας το κεφάλι προσέχοντας μήπως κάποιος με παρατηρούσε. Αυτό ήταν που με φόβιζε. Αυτά τα αναπάντεχα πισωγυρίσματα μαζί της.
Στεκόμουν λίγα εκατοστά πίσω της και αναρωτιόμουν αν έπρεπε να μείνω ή να φύγω. Είχα έρθει για την ηλίθια συνάντηση περιμένοντας πως θα την έβλεπα από μακρυά και ξαφνικά πετάχτηκε ακριβώς στο σημείο που είχα σχεδιάσει να πάω. Αν αυτό δεν είναι μια από τις πολλές γαμημένες συμπτώσεις που φέρνουν τις ζωές μας δίπλα δίπλα χωρίς να μας ρωτήσουν, τότε τι είναι;
"Είναι άρρωστο." είπε σιγανά και αναστέναξε κάνοντας με να παραπατήσω. Σε εμένα μιλούσε;
"Τι είναι άρρωστο;" ρώτησα και κατευθύνθηκα πιο κοντά της.
Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα και θα έλεγα πως ξαφνιάστηκε το ίδιο με εμένα. Δάγκωσε το κάτω χείλος της προκαλώντας μου έναν έντονο πόνο στο στομάχι που άρχισε να κατεβαίνει όλο και πιο κάτω. Αυτό το ξαφνιασμένο κορίτσι μπροστά μου ήταν απίστευτα προκλητικό και μόνο που ανέπνεε. Πάντα ήταν και αυτό με τρέλαινε.
Κάθισα δίπλα της παρατηρώντας το χαμένο βλέμμα της. Ήξερα καλά πώς να κρύβω τον δικό μου πραγματικό εαυτό και απλά την παρατηρούσα, γιατί είχε πρόβλημα η ίδια με αυτό κάθε φορά που ήμασταν κοντά. Ή δεν μπορούσε να κρυφτεί από εμένα ή δεν προσπαθούσε καν.
Ωστόσο, εκείνο το βράδυ δεν χρειάστηκε να κρύψω τίποτα. Ο τρόπος που με έκανε να νιώθω κάθε φορά που τα μάτια της συναντούσαν τα δικά μου, προκαλούσε στο σώμα μου αποστροφή και έλξη ταυτόχρονα. Όλα αυτά μάχονταν με αποτέλεσμα να κάθομαι ανέκφραστος για ώρα.
Το ότι δεν ήθελε να πάει στην συνάντηση με έκανε να απορήσω. Λογικά η ισχυρή τότε Alicia Couzman έχασε τον θρόνο της όταν έφυγε από το Λύκειο.
Τα μάτια της ήταν στραμμένα μπροστά. Ο μαλάκας ο Jason ήταν το ίδιο μαλάκας με πριν και στεκόταν μπροστά στην είσοδο παρακολουθώντας κάποια άθλια συζήτηση πιθανόν. Μία σπίθα ζήλιας έκαψε ένα μόνο κύτταρο του σώματος μου και έτρεξα να σβήσω την φωτιά που θα προκαλούνταν. Αποθάρρυνα τον εαυτό μου από το να πάει και να τον σπάσει στο ξύλο. Αντί για αυτό συζητούσα μαζί της προσπαθώντας να μην ακούω όλα όσα μου αράδιαζε.
YOU ARE READING
Because of me
Fanfiction"I couldn't recognize how much I destroyed his life; when he destroyed mine, I figured it out. I couldn't blame him. This was all because of me."
