"Show me a place I can realize love, not your illusion."
"Τι εννοείς Anna; Μίλα ξεκάθαρα." γρίλισα με τους κροτάφους μου να πονάνε από θυμό βλέποντας την μητέρα της να με κατηγορεί για την κατάντια της κόρη της.
"Σου μιλάω πολύ καθαρά Zayn, εσύ δεν ξέρω αν θες να καταλάβεις τι σου λέω. Ξέρεις πολύ καλά πως τόσα χρόνια, μέχρι εσύ να απομακρυνθείς μετά από δική σου επιλογή, σου είχα σταθεί σαν την μητέρα που δεν είχες ακούγοντας σε να βρίζεις και να καταριέσαι την κόρη μου για το χάλι το οποίο εξαιτίας της έγινες. Και δεν μιλούσα, το θυμάσαι καλά αυτό;" ύψωσε την φωνή της και έκανα ένα βήμα πίσω ηττημένος.
"Το θυμάμαι." ψιθύρισα και ο ήλιος που άφηνε την ανατολή έκαιγε τα βλέφαρα μου.
*Flashback, Δεκέμβριος 2006*
"Εσύ φταις Anna, εσύ φταις." της φώναξα για άλλη μια φορά πετώντας από τα χέρια της τον πάγο που έβαζε πάνω στο πρόσωπο μου.
"Εσύ φταις που γέννησες αυτόν τον διάολο. Εσύ φταις που ήρθε μπροστά μου και με κατέστρεψε. Ντρέπομαι να βγω έξω, καταλαβαίνεις Anna; Ντρέπομαι να με δείχνουν ως τον βιαστή της αθώας Alicia. Και αυτή; Δεν με υπερασπίστηκε. Έφυγε. Δίνει συνέχεια σε αυτό το ηλίθιο ψέμα. Kαι εγώ περιμένω, ξέρεις πως περιμένω. Το πήρα όλο πάνω μου, γιατί γαμώτο ακόμα την αγαπάω όσο άρρωστο και να είναι. Είναι άρρωστο." σταμάτησα για να κοιτάξω τα δακρυσμένα μάτια της.
"Οι γονείς μου δεν μου μιλάνε πια. Η μητέρα μου με παίρνει κρυφά από τον πατέρα μου για να με ρωτήσει αν είμαι καλά. Βλέπω την αδερφή μου στον δρόμο και γυρίζει το κεφάλι της. Η αδερφή μου, που ήταν ο μόνος άνθρωπος που πίστεψε για πρώτη φορά σε εμένα. Ζω σε μια γαμημένη αποθήκη, μέσα στα ποντίκια και ένας Θεός ξέρει πότε θα βρω σπίτι, πραγματικό σπίτι και όχι στάβλο. Έχασα τα πάντα, την ευκαιρία μου να σπουδάσω, την ευκαιρία μου να γίνω σωστός άνθρωπος, την ευκαιρία μου να αγαπήσω σωστά. Και τώρα; Τσακώνομαι με κάθε μαλάκα, με κάθε αποτυχημένο, γιατί και εγώ μαλάκας και αποτυχημένος έγινα. Εξαιτίας της. Εσύ φταις γαμώτο Anna, εσύ που δεν την μάζεψες όταν έπρεπε." φώναξα ξανά όσα της έλεγα εδώ και μισό χρόνο.
Τα μάτια της θλιμμένα, μα ζεστά με κοίταξαν σηκώνοντας τον πάγο από το πάτωμα. Έμοιαζαν με της κόρης της.
"Εγώ φταίω Zayn, εγώ φταίω, αλλά δεν μπορώ να κάνω αυτό που έγινε να μην γίνει. Είναι το παιδί μου και εγώ είμαι εδώ μαζί σου προσπαθώντας για εσένα και όχι για εκείνη. Τώρα σε παρακαλώ κάτσε ήσυχα, είναι τέσσερις το πρωί και θα ξυπνήσουν οι γείτονες." απάντησε ήρεμα σκουπίζοντας το αίμα που συνέχιζε να τρέχει από τα χείλη μου.
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Because of me
Фанфик"I couldn't recognize how much I destroyed his life; when he destroyed mine, I figured it out. I couldn't blame him. This was all because of me."
