"Are you gonna stay the night?
Doesn't mean we're bound for life..."
"Είστε μαζί;" την άκουσα πίσω μου, όταν πια τα βήματα της με είχαν πλησιάσει αρκετά. Η φωνή της ακούστηκε ξεψυχισμένη να χτυπάει τον αέρα.
Τι την ένοιαζε τέλος πάντων ποια ήταν η σχέση μου με την Rosie; Δεν νοιάστηκε για σημαντικότερα πράγματα που αφορούσαν την ζωή μου, δεν νοιάστηκε για το αν θα με κατέστρεφε στην τελική.
Κάθε φορά που έπεφτα σε κάθε αποτυχημένη προσπάθεια μου να ορθοποδησω ξανά δεν ήταν εκείνη εκεί, αλλά η Rosie. Εκείνη με σήκωνε, σε εκείνη έτρεχα και με εκείνη έμαθα να αναπνέω ξανά παίρνοντας οξυγόνο από το δικό της γέλιο. Και έρχεται να με ρωτήσει αν είμαι μαζί με την Rosie δείχνοντας..ζήλια; Αυτό δεν είναι κάτι που το ονομάζω ζήλια. Αυτό το ονομάζω θράσσος.
Δεν γύρισα να την κοιτάξω, γιατί παρόλο που είχα πια αποκτήσει την σιγουριά που χρειαζόμουν όταν βρισκόταν κοντά μου, τα μάτια της ήταν για εμένα πάντα επικίνδυνα.
"Ναι, είμαστε μαζί και την αγαπάω, όπως με αγαπάει. Είναι υγιής αγάπη. Αυτή που χρειαζόμουν μετά από εσένα διάολε και δεν έχεις κανέναν λόγο να απορείς ή να θυμώνεις." άφησα τις λέξεις να φύγουν από το στόμα μου.
Δεν άκουγα τίποτα, παρά μόνο την ανάσα της.
Όχι, δεν αγαπούσα την Rosie, όπως με αγαπούσε εκείνη. Δυστυχώς δεν το είχα καταφέρει, αλλά θα έκανα τα πάντα για να την αγαπήσω. Ήταν για εμένα το μόνο καταφύγιο μέσα στο οποίο δεν θα με κυνηγούσε κανένας δαίμονας σταλμένος από το παρελθόν σε εμένα, καταφύγιο που είχα ανάγκη. Η ανάγκη αυτή μεγάλωσε όταν εμφανίστηκε η Alic μετά από τόσα χρόνια. Αλλά κανένας δεν μπόρεσε να καθοδηγήσει την ψυχή του. Και όσοι νόμισαν για λίγο πως το έκαναν, στην συνέχεια της ζωής τους κατάλαβαν πως έσφαλαν. Η ψυχή μας καθοδηγεί, όπου θεωρεί εκείνη πως ανήκει.
Η Alicia όμως έπρεπε να καταλάβει πως το να δείχνει ζήλια ήταν το χειρότερο που θα μπορούσε να κάνει. Εκεί που είχαν οδηγηθεί τα πράγματα, θα ήταν ανόητο να συμπεριφερόμασταν σαν σχολιαρόπαιδα. Αυτό το γνώριζα καλά, αποτρέποντας τον εαυτό μου από το να γυρίσει να την καθησυχάσει πως δεν είμαι με καμία και πως ακόμα τα ηλίθια μάτια της εμφανίζονται στα όνειρα μου.
Έκλεισα την πόρτα πίσω μου χωρίς να στρέψω το βλέμμα μου πάνω της. Βρεθηκά ξανά στον δρόμο τρέχοντας μακρυά από εκείνη.
Ήταν μάταιο, καθώς πάντα έπαιρνα κάτι από την ίδια μαζί μου. Τα χείλη μου είχαν ακόμη πάνω τους την γεύση των δικών της. Ο λαιμός μου ένιωθε ακόμα τα δάχτυλα της που με ένταση τον κρατούσαν. Η καρδιά μου χτυπούσα με τον ίδιο ρυθμό, όπως όταν την είχα κάτω από το σώμα μου. Ήταν βασανιστικό.
أنت تقرأ
Because of me
أدب الهواة"I couldn't recognize how much I destroyed his life; when he destroyed mine, I figured it out. I couldn't blame him. This was all because of me."
