" Δυο μέρες είχαν περάσει από τότε που την είχα δει σε όνειρο μου. Δυο βασανιστικές, ηλίθιες μέρες προσπαθώντας - μάταια όπως φαινόταν - να την βγάλω από το μυαλό μου.
Έβλεπα το μαύρο μαντίλι που είχα ζωγραφίσει με μαύρο μελάνι στον δεξιό αγκώνα μου, το μαντίλι με το οποίο συνήθιζε να πιaνει τα μαλλιά της, και θυμόμουν την νύχτα εκείνη.
Ήταν το ίδιο μαντίλι με το οποίο μου είχαν κλείσει τα μάτια όσο καθόμουν σχεδόν λιπόθυμος στο πάτωμα του δωματίου. Η ατμόσφαιρα είχε ποτήσει αλκοόλ και μια περίεργη μυρωδιά τσιγάρου, που τρυπούσε τα ρουθούνια μου.
Απαλά χέρια το είχαν δέσει γύρω από τα μάτια μου. Απαλό εξίσου γέλιο, ζαλισμένο νομίζω, ακούστηκε μέσα στα αφτιά μου. Μου έδωσε δύναμη.
Αργότερα, βέβαια, κατάλαβα πως ήταν γέλιο ύπουλο και ειρωνικό.
Ακόμα και όταν μου αφαιρούσαν τα ρούχα βρίζοντας με για το πόσο αδύναμος ήμουν, ακόμη και τότε ένιωθα τυχερος που μπορούσα να μυρίσω το μαύρο μαντίλι. Το δικό της.
Δεν ένιωθα ουσιαστικά. Μόνο ονειρευόμουν πως ήμουν κάποιος άλλος, κάποιος ικανός να σταθεί δίπλα της. Κάποιος που θα μπορούσε να την κάνει να γελάσει έτσι, όπως γελούσε τότε, όσο βρισκόμουν στο πάτωμα. Τόσο δυνατά, τόσο τρανταχτά.
Καλή μου Alic, με κατέστρεφες και εγω γελούσα γιατί ήσουν δίπλα μου.
Την τρίτη ημέρα μετά το όνειρο πήγα στο παλιό της σπίτι. Αισθανόμουν την ανάγκη να βρίσκομαι εκεί. Ήταν ένα από αυτά τα καταστροφικά "θέλω" που με πήγαιναν συνεχώς πίσω σε αυτό που κάποτε ήμουν.
Ανέβηκα γρήγορα τον φράκτη και άνοιξα το παράθυρο του δωματίου της. Τα πάντα ήταν τακτοποιημένα και στημένα σε διαφορετική θέση από την τελευταία φορά που βρέθηκα εδώ.
"Περίεργο." μονολόγησα καθώς περνούσα τα δαχτυλά μου κατά μήκος του γκρι παπλώματος του κρεβατιού.
Είχα ένα παράξενο προαίσθημα, το οποίο με είχε οδηγήσει εκεί. Συνήθιζα να βρίσκομαι στο δωμάτιο της αρκετές φορές στο παρελθόν, να περνάω νύχτες διαβάζοντας τα βιβλία της, παίζοντας με τις ραφές του παπλώματος της, και το πρωί να φεύγω ξανά από το παράθυρο.
Σαν κλέφτης.
Ξαφνικά ακούστηκαν φωνές να πλησιάζουν το σπίτι.
Η πόρτα άνοιξε και έπεσα πάνω στον τοίχο απότομα. Τα χέρια μου σφίχτηκαν σε δυνατές γροθιές μόλις άκουσα την φωνή της.
Ήταν εκεί, τόσο κοντά μου. Και εγώ βρισκόμουν στο δωμάτιο της, φοβισμένος."
Α/Ν Θέλω να σας ευχαριστήσω πολύ όλους εσάς που διαβάζετε την ιστορία μου.
Καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια για να αποδώσω ο,τι καλύτερο για εσάς.
Ελπίζω να σας αρέσει μέχρι τώρα.
Please voooote ! xx
-LHDC
VOUS LISEZ
Because of me
Fanfiction"I couldn't recognize how much I destroyed his life; when he destroyed mine, I figured it out. I couldn't blame him. This was all because of me."
