Because of me

Chapter 8

"You taught me how to be someone.."

Ένιωθα να ηρεμώ και για λίγο να ξεχνώ τα λόγια του, που επαναλαμβάνονταν για μισή σχεδόν ημέρα στο κεφάλι μου κάνοντας τις αντοχές μου θρύψαλα.

Όσο το νερό που έπεφτε δροσερό πάνω στο δέρμα μου χαλάρωνε τους τσιτωμένους μύες μου, σκεφτόμουν πώς θα έθετα σε εφαρμογή το σχέδιο που είχα προετοιμάσει το προηγούμενο βράδυ. Οποιοδήποτε λάθος θα μπορούσε να γίνει αντιληπτό από την μητέρα μου, οπότε προετοιμάστηκα ώστε να είμαι προσεκτική.

H πτήση μου για την Ελλάδα είχε δρομολογηθεί για τις τρεις το μεσημέρι, πράγμα το οποίο μου έδινε τον απαραίτητο χρόνο για να κάνω τα κατάλληλα τηλεφωνήματα.

Μπορεί να μην ήταν και η καλύτερη λύση, αλλά σίγουρα ήταν η μοναδική. Εκεί που είχαν φτάσει τα πράγματα έπρεπε να αθετήσω υποσχέσεις που είχα δώσει στον εαυτό μου στο παρελθόν. Δεν ήταν κάτι που είχε τόση σημασία για εμένα τότε.

Βγήκα από την μπανιέρα ξυπόλητη με τα νερά να τρέχουν σε όλη την διαδρομή από το μπάνιο μέχρι το δωμάτιο μου και περπάτησα στις μύτες ως την ντουλάπα, όπου άρπαξα ένα μπουρνούζι. Αμέσως κάθισα στο κρεβάτι και πήρα το κινητό στα χέρια μου.

Χρειαζόταν να το κάνω, έπρεπε να κερδίσω χρόνο. Έτσι χωρίς να σκεφτώ ξανά το τι έκανα, κάλεσα τον αριθμό που βρήκα μέσα στις παλιές μου επαφές.

Η φωνή του ακούστηκε στην άλλη γραμμή και για λίγο αναρωτήθηκα αν όντως είχα καλέσει στον σωστό αριθμό.

"Χευ!" είπα αμήχανα.

"Alicia. Απίστευτο πως σε ακούω."

"Ναι, είναι κάπως."

Ακούστηκε ένας αναστεναγμός. Σίγουρα ήταν εκείνος;

"Ξέρω πως ενοχλώ και θα σου πω αμέσως τον λόγο που χρειάζομαι την βοήθεια σου. Δεν θα σε απασχολήσω πολύ." προσπάθησα να απολογηθώ και προς μεγάλη μου έκπληξη με σταμάτησε.

"Μη το σκέφτεσαι, παρακαλώ. Αν και πραγματικά με κάνεις και απορώ που τηλεφώνησες σε εμένα για να ζητήσεις βοήθεια, θα σε βοηθήσω όπως και να 'χει. Ξέρεις, μπορεί να μην ήμουν και ο καλύτερος άνθρωπος στο παρελθόν, αλλά προσπαθώ να σώσω ο,τι μπορώ. Wow δεν πιστεύω πως μου τηλεφώνησες!" αναφώνησε.

Ναι, ούτε εγώ ήξερα γιατί τηλεφώνησα σε εκείνον. Ίσως γιατί πίστευα πως πίσω από εκείνον τον σκάρτο χαρακτήρα κρυβόταν κάτι έντιμο και σωστό. Όταν ήταν μαζί μου κάποιες φορές το άφηνε να φανεί.