Gevangen in de onderwereld

Hoofdstuk 16, Ik daag je uit Ryan Jack en Fay

Nadat Ryan het bewusteloze lichaam van Fay bij Jack en Sem had teruggebracht, hadden ze gehoopt dat hij haar met rust zou laten. Maar ze hadden het mis. Ryan had inmiddels meerdere keren Fay's levenloze lichaam in zijn kamer gehouden. Niet om haar iets aan te doen, maar puur uit een ziekelijke behoefte om te bezitten en zijn macht te demonstreren. Hij deed het omdat hij wist dat Jack machteloos was om haar te beschermen. Jack werd gek van zijn spelletje.

Sem en Jack zaten samen in Jack's kamer, zwijgend wachtend tot een van Ryan's onderdanen Fay's bewusteloze lichaam weer terug zou brengen. De stilte werd uiteindelijk doorbroken door Sem.

"Het is walgelijk, Jack. Ze is niet eens bij bewustzijn en toch gebruikt hij haar als pion in dit machtsspel." Zijn stem trilde van woede en frustratie.

Jack zat met gebalde vuisten en staarde naar de grond. Hij haatte Ryan. Elke dag groeide zijn woede en onmacht, vooral nu hij niets kon doen. Het duel, dat Ryan plotseling had uitgesteld met zijn nieuwe drie-maandenregel, maakte het alleen maar erger. Maar als hij Ryan zou uitdagen, is er geen weg meer terug. En als hij verliest... dan zou Fay aan Ryan toebehoren en zou Sem gegarandeerd sterven.

"Je moet hem uitdagen, Jack," zei Sem uiteindelijk, zijn blik ernstig. "Ik weet wat het risico voor mij is, maar dit is ook geen leven. Hoe lang gaan we nog wachten? Hoe vaak moeten we nog aanzien dat ze haar terugbrengen alsof ze een object is? Dit stopt pas als jij wint. Jij moet hem verslaan."

Jack zuchtte zwaar en hief zijn hoofd op. Zijn ogen waren donker van vastberadenheid. "Als ik Ryan versla, zal ik de onderwereld veranderen. De verdeeldheid moet stoppen. We leven nu in vier afzonderlijke groepen die elkaar alleen maar uitmoorden en kapot maken. Als nummer één zal ik die groepen samenbrengen. Eén sterke onderwereld waarin we samenwerken in plaats van elkaar vernietigen."

Sem knikte goedkeurend. "En je zult Fay beschermen."

Jack keek opzij, zijn blik fel. "Wat er ook gebeurt, ik zal Fay beschermen. Ryan zal nooit krijgen wat hij echt wil." " Ik moet nu alleen nog het juiste moment vinden om hem uit te dagen Sem."
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

De volgende dag was het weer tijd voor het wekelijkse diner. Fay lag nog steeds boven, in diepe slaap, uitgeput door de vele uren die ze de afgelopen dagen in de Faystate had doorgebracht. Vanuit mijn ooghoeken zie ik Ryan grijnzend naar me kijken. Hij geniet van zijn macht—van het feit dat hij Fay voor zijn eigen wil kan gebruiken en dat ik machteloos ben om haar te helpen.

"Ik heb echt zin in het toetje. Ze smaakt zo lekker," zegt Ryan net iets te luid, zodat de hele tafel het hoort. Jack voelt zijn arrogante blik branden en kijkt strak naar zijn bord. "Maar dat weet jij natuurlijk allang, Jack. Of niet?"

Plots begint Ryan hard te lachen. "Oh wacht, je weet het niet, hè? Jack, arme Jack, je mist werkelijk iets. Ik kan niet wachten tot ik weet waardoor ze bewusteloos raakt en wat ik ertegen kan doen. Dan ga ik echt lol beleven" zegt Ryan met een arrogante blik.
De woede in mij stijgt, maar ik houd mezelf in. Ryan mag niks te weten komen over de Faystate.

Ryan kijkt me triomfantelijk aan. "En weet je wat nog het mooiste is? Jij en Sem hebben haar letterlijk naar mij toe gebracht. Ik kan je niet vaak genoeg bedanken dat je deze schat bij mij gebracht hebt." Zijn woorden snijden als messen door mijn ziel, maar ik zeg niets.

Dan voegt hij er spottend aan toe: "Wat is er trouwens met jou gebeurd, Jack? Arme Quinty kreeg geen dag rust toen ze jouw pupil werd, maar nu? Nu geef je zomaar de eer aan mij om haar zo dadelijk als eerste aan te raken." Hij maakt het gebaar van iemand die zogenaamd tranen wegveegt en tuit zijn lippen. De hele tafel kijkt nu ademloos toe.