Sixteen ต่างเท่าไร ใจก็รัก

บทนำ

"กริ๊ง กริ๊ง กริ๊งงงงง"
เสียงนาฬิกาปลุก แสนจะแสบแก้วหู ปลุกให้ฉันลืมตาตื่นขึ้นมา ตามมาด้วย เสียง ฉิ่ง ฉาบ และสารพัดเครื่องใช้ที่สามารถเคาะแล้วดังโครมครามได้

" ตื่นได้แล้วววว ข้าวของ อุปกรณ์การเรียนน่ะจะไปซื้อมั้ย" แม่ มาแสดงความรักแต่เช้าเลย

"ไปสิคะ แต่ขออีกหน่อยนะแม่ ไม่เห็นต้องรีบเลย ร้านเค้าเปิดทั้งวันนะแม่" ฉันลุกขึ้นมานั่งตอบแม่ทั้งๆที่หลับตาอยู่ แล้วฟุบลงไปต่อ

"ก็ใช่ แต่ถ้าไปเร็วๆก็จะได้เช็คของเดี๋ยวลืมซื้อนู่นซื้อนี่ขึ้นมาอีก แล้วไหนจะคนอีก แกคิดว่าเด็กเค้าจะไม่ไปซื้อของกันเลยรึไงยิ่งจะเปิดเทอมแบบนี้ด้วย" ฉันเอาหมอนม้วนรอบหัวปิดหูเพื่อหนีเสียงแม่ แล้วนอนต่อ

"บิวววว"แม่กดเสียงลงต่ำ ลากเสียงเรียกฉันอีกครั้ง

"จะตื่นดีๆหรือจะให้เคาะหัวกับฝาหม้อก่อน"แม่ขู่ออกมา และฉันก็รู้ว่าถ้ายังไม่ยอมตื่นมันจะไม่ใช่คำขู่อีกต่อไป

"โถ่ แม่ ตื่นแล้วก็ได้ โหดจริง โหดแบบนี้ใครจะเอาทำแฟน" ฉันลุกขึ้นนั่ง ลืมตา บิดขี้เขียจไปมา

"ก็พ่อแกไง"ฉันหันขวับไปหาแม่ทันที แล้วทำหน้าล้อๆใส่

"เดี๋ยวเถอะ " แม่ยกฝาหม้อขึ้น ฉันไม่รอช้ารีบวิ่งออกมาก่อนจะโดนฝาหม้อนั่นโหม่งหัวเอา ฉันรีบไปอาบน้ำแล้วแต่งตัวเพื่อจะได้ไปซื้อของที่ร้านไม่ไกลจากบ้านนัก
ฉันแบมือขอเงินจากแม่ แล้วไปจูงจักรยานออกมา ปั่นจักรยานไปจะได้ไม่ลำบากแม่

ฉันเป็นลูกคนเดียว อยู่กับแม่แค่สองคนส่วนพ่อของฉันก็เสียไปตั้งแต่ฉัน 3 ขวบ แม่เปิดร้านคาเฟ่กึ่งบ้านในตัว ที่มีเค้ก ชาไข่มุกต่างๆ นม กาแฟ มีโต๊ะรับลูกค้า ทั้งในและนอกร้าน ทั้งหมด 6 โต๊ะ ข้างในร้านมีแอร์ให้ตาก มีโทรทัศน์ตั้งเฉียงหน้าเข้าหาโต๊ะลูกค้า 4 โต๊ะ มีห้องครัว ห้องน้ำและห้องนอนแม่ส่วนห้องนอนฉันอยู่ชั้นสอง ข้างนอกก็มีโต๊ะอีก 2 โต๊ะ สำหรับลูกค้าที่ชอบรับลมธรรมชาติ มีชิงช้าไม้ไว้ให้นั่งเล่นอีกด้วย ครอบครัวเรามีฐานะปานกลาง ถึงจะไม่รวยแต่ก็มีความสุข ฉันกำลังจะขึ้นม.4 เป็นนักเรียนโรงเรียนมัธยมชื่อดังระดับจังหวัดด้วยโควต้าจากม.ต้น ส่วนการเรียน....อย่าได้พูดถึง ถูๆไถๆ ไปพอประทังชีวิต เกรดดีๆที่ได้ก็มาจากคะแนนเก็บการทำงานและผลสอบที่อยู่ในระดับดีในวิชาต่างๆ ซึ่งแน่นอนว่าไม่มีวิทย์ คณิตและอังกฤษรวมอยู่ในนั้น ชีวิตม.ต้น ไม่มีอะไรพิเศษ ไปโรงเรียน กลับบ้าน ช่วยงานแม่ ทำการบ้าน แล้วก็เวียนกลับไปที่ไปโรงเรียนใหม่ ชีวิตม.ต้นของฉันก็ธรรมดาๆ และมีเรื่องหนึ่งที่ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันไม่เคยได้สัมผัส คือ 'การมีแฟน' ก็ดูหน้าฉันซะสิ ขี้เหร่แบบนี้ใครมันจะเอาไปทำแฟน แล้วยิ่งมีคำที่แม่เป่าใส่หัวทุกวัน 'ส่งไปเรียน ไม่ได้ส่งไปให้หาลูกเขยมาให้' ฉันก็เลยไม่เคยมีแฟนจวบจนบัดนี้ ฉันว่านะ บางทีฉันอาจจะไม่มีดวงเรื่องนี้เลยก็ได้