ตอนที่ 19

112 6 0
                                    

วันเสาร์
เบื่อจริงงงงง วันเสาร์มันวันหยุดนะเว้ย ทำไมฉันต้องถ่อมาทำงานตั้งแต่เช้า แบบนี้เนี่ย โอ้ยยยย ฉันเดินโซซัดโซเซแล้วมานั่งเอามือยันหัวไม่ให้มันฟุบลงไปที่พื้นตรงศาลาหน้าโรงเรียน ที่ๆทุกคนนัดรวมตัวกัน ฉันมองไปอีกฟากของโรงเรียนพลางนึกถึงใครบางคนขึ้นมา
'ไม่เห็นตาลุงมาหลายวันแล้วแฮะ'

"มาเช้าจังบิว" ออย สาวแว่นน่ารัก เพื่อนในกลุ่มงาน ร้องทักฉันมาแต่ไกล

"มาช้าก็โดนบ่นอ่ะ มาเช้าแหละดีแล้ว"

"แต่นี่ก็เช้าไปป้ะ"ออยว่าพลางหัวเราะ

"ตัวเองก็มาเช้าเหมือนกันนั่นแหละ"

"จริงด้วย ฮ่าๆ" ฉันนั่งคุยกับออยไปเรื่อยๆจนเพื่อนในกลุ่มค่อยๆมากันจนครบเราจึงเริ่มปรึกษาหารือ แบ่งงาน แล้วก็ลงมือทำกัน ทุกคนทำกันอย่างรวดเร็วเพราะต่างก็ง่วง อยากกลับบ้านไปนอนบ้าง ทำงานบ้าง ไปเที่ยวบ้าง จนตอนเที่ยง เราก็เสร็จงานกันพอดี พอเสร็จงานทุกคนก็แยกย้ายกันไป บางคนก็นั่งรอพ่อแม่มารับ บางคนก็ไปเที่ยวกับเพื่อน ฉันที่กว่าจะถึงคิวรถก็บ่ายโมง ก็เลยเดินมานั่งที่ศาลาหน้าโรงเรียนแล้วเล่นโทรศัพท์ไปพลางๆ

'ไลน์' เสียงแจ้งเตือนของไลน์ดังขึ้น

Rittiron: อยู่โรงเรียนใช่มั้ย? มาที่สวนสาธารณะหน่อย

หือ! ตาลุงนี่ อะไรของเค้า ทำไมอยู่ๆถึงบอกให้ไปที่นั่น แล้วรู้ได้ไงล่ะนั่น

Biw: คุณรู้ได้ไงคะ
Rittiron: เห็น
Biw: คุณว่างรึไงเนี่ย
Rittiron: ก็ฉันมาทำธุระแถวนี้
Biw: แล้วทำไมหนูต้องไป?
Rittiron: ฉันสั่งให้มา ก็มาเถอะ

มันค่อนไปทางเผด็จการ แต่ก็แปลก ที่ฉันเลือกที่จะทำตาม

Biw: ค่ะ เดี๋ยวหนูไป
Rittiron: ฉันให้เวลา 5 นาที
Biw: คุณจะบ้าเหรอ จากนี่ไปสวนสาธารณะเนี่ยนะ ต่อให้หนูเหาะได้มันก็เกิน 5 นาทีอยู่ดี
Rittiron: จับเวลา

โถ่! ตาลุงนะตาลุง แกล้งกันชัดๆ ฉันรีบวิ่งเต็มฝีเท้าพร้อมกับดูเวลาไปด้วย จะบ้าตาย จะ 5 นาที อยู่แล้ว ยังไม่ถึงไหนเลย โอ้ยยย จะโดนอะไรบ้างล่ะเนี่ย ฉันรีบวิ่งไม่สนใจเวลาอีกต่อไป จนซักพักก็มาถึงสวนสาธารณะ

Sixteen ต่างเท่าไร ใจก็รักWhere stories live. Discover now