Sixteen ต่างเท่าไร ใจก็รัก

ตอนที่ 17

วันนี้ก็ยังเป็นอีกวัน ที่ก็ยังคงต้องทนกับความอึดอัดบ้าบอนี่อยู่ สายตาเหยียดหยาม รังเกียจยังถูกส่งมาเรื่อยๆ จนเพื่อนที่ดีกับฉันบางคนก็พลอยอึดอัดไปด้วย  วันนี้ครูออกก่อนหมดคาบ 10 นาที บางคนเลยยังนั่งเล่นอยู่ในห้อง แต่ส่วนมากก็ทยอยกันกลับบ้านแล้ว

   "บิว มีเรื่องไรกับมายด์อ่ะ เห็นมองแปลกมากเลย" แพทเข้ามาถาม ขณะที่ฉันเก็บของ

   "ไม่มีไรหรอกแพท ไม่ถูกกันปกติอยู่แล้ว"

   "มีไรบอกได้นะ" แพทแสดงสีหน้าเป็นห่วงออกมา

   "จ้าาา" ฉันว่าแล้วยิ้มให้แพทที่เดินกลับไปเก็บของกลับบ้าน

   "โฮ้ยยยยย!"

   "อะไรพิม"

   "หงุดหงิด"

   "นี่ขนาดไม่ได้โดนเองนะเนี่ย หูย"

   "บิว"

   "หยอกหรอก เก็บของกลับบ้านเหอะ"

   "ทำไมแกถึงใจเย็นนักเนี่ย เรื่องตัวเองแท้ๆ ไม่แค้นมันบ้างรึไง"

   "แค้นไปก็เท่านั้นแหละ มีเรื่องกันเดี๋ยวก็เป็นเรื่องซะเปล่าๆ อยู่แบบนี้แหละ ทนๆหน่อย"

   "โฮ้ยยยยย นี่ถ้าไม่เห็นแก่แก กับครูห้องปกครองนะ ฉันจัดการไปแล้ว"

   "ฮ่าๆๆ ก็ยังดีนะ ที่เห็นแก่ฉันกับครูห้องปกครองอ่ะ"

  "เอ้อ เดี๋ยวมานะ"

  "ไปไหนอ่ะ"

  "ไป ฉี่~ ไปด้วยกันมั้ยจ้ะ" พิมพูดแล้วทำท่าขยิบตา

  "รีบๆไปให้ไวเลย ก่อนที่ฉันจะจับแกให้ฉี่ซะตรงนี้"ฉันทำท่าจะเข้าไปจับยัยพิม จนพิมรีบวิ่งหนีไป อย่างน้อยก็มียัยนี่ละนะที่ทำให้ฉันสบายใจขึ้นมาบ้าง

  'เครงงง' เสียงอะไรบางอย่างตกกระทบพื้น ตามมาด้วยเสียงหัวเราะ'คิกคัก'ของกลุ่มเด็กนักเรียนหญิงที่ไม่ได้ดังมากมาย เรียกให้ร่างของฉันรีบก้าวเท้าเร็วๆไปตามที่มาของเสียง ไม่รู้ว่าทำไม ทั้งที่เสียงนั่นอาจจะเป็นเสียงของอะไรหรือใครก็ได้ แต่ฉันกลับกลัว กลัวว่า พิมจะโดนแกล้ง ฉันวิ่งไปยังห้องน้ำหญิงที่ที่เคยเกิดเรื่องขึ้นกับฉัน ภาพหญิงสาวเป็นกลุ่มวิ่งไปหัวเราะไปออกมาจากห้องน้ำ แม้จะเห็นแค่หลังแต่ฉันก็รู้ได้ว่าเป็นใคร  เหมือนหนังแผ่นเก่าโดนฉายซ้ำ สภาพย่ำแย่ของหญิงสาวที่เดินโซซัดโซเซออกมาจากห้องน้ำทำให้นึกถึงตัวเองที่เคยเจอเรื่องแบบนั้นมากับตัว แต่สภาพของพิมดูจะสะบักสะบอมกว่าฉันในตอนนั้น พิมไม่ได้โดนแค่สาดน้ำใส่แต่โดนทำร้ายร่างกายด้วยใบหน้าขาวใส มีรอยแดงประทับอยู่ที่แก้ม ปากข้างนึงมีเลือดไหลออกมา ข้อมือขวามีรอยแดง พิมค่อยๆเดินมาแต่แค่ไม่กี่ก้าวก็ทำท่าเหมือนจะล้มลงฉันรีบวิ่งไปพยุงพิมไว้
  "ฮึก ฮึก"เสียงสะอื้นของพิม ที่พยามจะกลั้นเอาไว้ดังขึ้น